Bevoegdheid.

Een lid van de regionale pers vroeg me wat ik onder bevoegdheid verstond. Misschien moet ik dat dus wat beter uitleggen.

Het college is bevoegd om grond te verkopen. T.a.v het gebruik maken van die bevoegdheid geldt er een echter wel een beperking zoals vastgelegd in artikel 169.punt 4 van de gemeentewet.

-indien de uitoefening ingrijpende gevolgen kan hebben voor de gemeente. In dat laatste geval neemt het college geen besluit dan nadat de raad in de gelegenheid is gesteld zijn wensen en bedenkingen ter kennis van het college te brengen.

We mogen stellen, dat de verkoop van het REZ ingrijpende gevolgen voor de gemeente heeft.

Het college werd dus geacht daarover niet eerder een besluit te nemen, dan nadat ze de raad in staat had gesteld om had wensen en bedenkingen (over die verkoop) ter kennis van het college te brengen.

Een college hoeft zich van die wensen en bedenkingen niets aan te trekken, ze is immers tot handelen bevoegd, maar als ze dat zou overwegen, dan beschikt de raad over een zogenaamde nucleaire optie.

Ze kan het vertrouwen in het college opzeggen en langs die weg verhinderen dat het college haar zin doordrijft.

Dat moment van verantwoording afleggen is er nooit geweest. De raad is nooit in gelegenheid gesteld om haar wensen ter kennis te brengen van het college. Ze heeft er ook nooit bij het college op aangedrongen.

Wat waarschijnlijk te maken heeft met het feit dat ze, reeds in het begin van de procedure, zich tevreden had gesteld met een go/no go beslissing.

Waarbij ze de uitvoering in handen had gegeven van het college en had afgezien van het nemen van besluiten over die uitvoering, anders dan het besluit over het bestemmingsplan.

De enige die zich tegen deze vrij massale overdracht van bevoegdheden verzette was het raadslid Langbroek. Ik was het met zijn opvatting eens.

Deze vrijwillige overdracht van bevoegdheden was het gevolg van gemakzucht van de raad, als je tijdens de uitvoering nergens besluiten over hoeft te nemen, dan hoef je je ook nergens in te verdiepen.

Van die gemakzucht plukken we nu de wrange vruchten. Omdat als gevolg ervan de Enkhuizer gemeenschap miljoenen aan inkomsten is misgelopen.

Dat gezegd hebbende, geeft dat het college nog niet het recht om het REZ voor aanzienlijk minder te verkopen dan het waard is.

Waarschijnlijk met het motief, dat men op die manier een graantje zou kunnen meepikken van de verkoop van grond.

Hoewel de nalatigheid van de raad kwalijk is, vormt het daarmee nog geen rechtvaardiging van het optreden van het college. Het nalaten je fiets op slot te zetten vormt geen rechtvaardiging voor diefstal.

Helaas duurt die nalatigheid van de raad nog steeds voort en staat ze daardoor een voor Enkhuizen bevredigende oplossing in de weg.

In plaats van zich te baseren op feiten, laat ze zich verleiden tot het geloven in sprookjes, die het college haar tijdens besloten bijeenkomsten (waarvoor een zwijgplicht geldt) verteld .

De firma Fakton/BaseValue heeft aantoonbaar een taxatierapport geproduceerd waarin een verkoopwaarde werd berekend, die miljoenen lager lag de werkelijke waarde van het gebied.

Ze deed dat op verzoek van de gemeente, die met alle geweld zaken wilde doen met Orez bv op basis van het aanbod dat was gedaan. Totaal € 335.000,- voor alle benodigde grond plus wat andere randvoorwaarden.

Fakton/BaseValue is in de ogen van de gemeente geen bedrijf, dat een hopeloos verkeerde taxatie maakte, maar een bedrijf dat precies uitvoert wat haar wordt gevraagd en dus recht heeft op een nieuwe opdracht.

Deze keer mag ze wat schijnoplossingen bedenken op grond waarvan er door de gemeente schadeclaims zou kunnen worden ingediend, die uiteindelijk allemaal tot niets zullen leiden, maar dat maakt college en raad niets uit.

Het enige wat hen uitmaakt is dat hun reputatie ongeschonden blijft. Als het de Enkhuizer gemeenschap miljoenen waard is, om op deze weg door te gaan, het zij zo. Ik geef de voorkeur een andere oplossing.