Schijngevecht.

Inhoudelijk stelde de bijzondere openbare raadsvergadering (in aanwezigheid van de Commissaris van de Koning) niet zo veel voor.

Keesman (SP) liet weten de voor en nadelen van een raadsbreed akkoord nog steeds niet op een rijtje te hebben en hoopte, dat het rapport van een collega raadslid uit Vlaardingen daarover uitkomst zou brengen.

Van Galen (CDA) zag zijn balletje over bestuurlijke samenwerking netjes terug gekaatst worden door de Provincie. Terwijl de opsomming van Jans, van zaken die de aankomende verkiezingen een rol zouden kunnen spelen, door de CvdK voor kennisgeving werd aangenomen.

Het duurde een uur, maar dat was lang genoeg om de kwaaltjes en probleempje waar bestuurders mee zeggen te worstelen aan te stippen.

Net als de stereotiepe oplossingen, waarmee ze altijd goede sier mee proberen te maken, maar die ze nooit toepassen.

Het proces moet transparant zijn en het is heel belangrijk dat de burgers daar in worden “meegenomen”.

Raadsleden zijn allesbehalve transparant en men kan slechts gissen naar hun beweegredenen. Alleen één maand voor de verkiezingen doen ze een halfslachtige poging de kiezer mee te nemen. De rest van de tijd horen ze alleen wat ze willen horen en wat in hun straatje van pas komt.

Direct na de openbare vergadering (waarin plichtmatig open deuren werden ingetrapt) volgde een besloten vergadering over de mogelijke oplossing van een probleem, waar niet openlijk over mag worden gesproken. Ook wel de olifant in de kamer genoemd.

Het echte probleem is het misbruik van bevoegdheden (het ver beneden haar werkelijke waarde verkopen van het REZ) door het college.

De raad is in staat gesteld om kennis te nemen van het daarvoor bestaande bewijs. Twee taxatierapporten die precies het zelfde gebied taxeren en waarbij een 23 miljoen euro verschil tussen beide taxaties kan worden vastgesteld.

De enige vraag die daarbij openstaat is, is dit enorme verschil het gevolg van de incompetentie van de taxateur, of is het een gevolg van een verzoek van het college.

Gelet op het feit, dat het college van meet af aan dolgraag de opdracht aan Orez wilde gunnen, lijkt me het laatste mogelijkheid meer voor de hand te liggen dan de eerste mogelijkheid.

Zou het verschil het gevolg zijn van incompetentie van het bedrijf, dan ligt het niet voor de hand, dat je het bedrijf (dat zo nadrukkelijk gefaald heeft bij de uitvoering van haar eerste opdracht) een nieuwe opdracht geeft.

Maar in de ogen van het college had het bedrijf, wiens taxatie 23 miljoen lager was dan die van haar vakgenoot, helemaal niet gefaald en alleen maar datgene gedaan wat haar was opgedragen.

Tijd voor een nieuwe opdracht. Het vinden van een uitweg waarmee de aandacht kon worden afgeleid van het misbruik van bevoegdheid door het college.

Als ik Hotting moet geloven is zij daarin geslaagd, maar waarschijnlijk alleen in zijn ogen en die van zijn collega raadsleden.

Die stuk voor stuk en kost wat het kost, alleen maar hun eigen gelijk bevestigd willen zien en daar best een aanzienlijke hoeveelheid gemeenschapsgeld voor over hebben. Al met al een uiterste lucratieve markt, die bediend wordt door talloze, zogenaamd onafhankelijke, adviseurs.

Het feit, dat de raad in staat gesteld is om kennis te nemen van het bewijs, wil uiteraard niet zeggen, dat ze de moeite heeft genomen om daadwerkelijk van dat bewijs kennis te nemen.

De raadsmeerderheid neemt gewoonlijk genoegen met plausibel klinkende verklaringen en bekommert zich niet of nauwelijks om de vraag, of er een bewijs van iets is geleverd.

Voorlopig ga ik er van uit, dat het rapport van de externe deskundige neer zal komen op een advies om een schijngevecht aan te gaan, dat zal duren tot de overige leden van het college hun biezen hebben kunnen pakken.

Ofwel, een gevecht dat uiteindelijk zal worden verloren, maar wel gebruikt kan worden, om de aandacht af te leiden van het misbruik van bevoegdheden door het huidige college.