Tot op de bodem.

Hoewel ik na lang soebatten de Anterieure Overeenkomst tussen gemeente en Orez had weten los te peuteren, waren de daarin voorkomende bedragen op deskundige wijze weggelakt.

Feitelijk geen probleem, onroerend goed transacties zijn in Nederland openbaar. Vroeg of laat zou de prijs, waartegen de gemeente haar grond had verkocht toch wel op duiken.

En inderdaad, er bleek een acte van overdracht te zijn. De daarin genoemde maximale prijs voor de over te dragen grond was € 335.000,-.

Zelf vond ik dat best wel nieuwswaardig feitje en was daarom toch wel enigszins verbaasd, dat het NHD van dát feit, nooit melding heeft gemakt. Naar ik nu besef, omdat gezagdragers haar hadden verteld, dat er meer was, dan die door het kadaster genoemde € 335.000,-.

Dat wist ik natuurlijk ook wel en ik had ook geprobeerd om dat boven tafel te krijgen, maar die informatie (over de verder van Orez verlangde tegenprestatie) bleek geheim te zijn.

Waar ik pogingen in het werk stel, de door het college opgelegde geheimhoudingsplicht opgeheven te krijgen, volgt het NHD gezagsgetrouw de opvatting van de autoriteiten en zwijgt de kwestie dood.

Als ik mijn correspondentie met de gemeente voorleg aan de jurist van RADAR, oordeelt die, dat de reden voor geheimhouding, die de gemeente Enkhuizen aanvoert, volslagen onzin zijn.

Ik neem aan, dat de krant ook over een jurist kan beschikken die hetzelfde had kunnen vaststellen. Maar de drang, om gehoor te willen geven aan de wensen van de bevoegde instanties is (bij het NHD) kennelijk groter, dan de (bij kranten veronderstelde) drang tot onafhankelijke berichtgeving.

Dus loopt het NHD, voor wat haar berichtgeving betreft, netjes in lijn met wat de bevoegde instanties, nieuwswaardig vinden.

De tamelijk hysterische berichtgeving over zogenaamd illegale verkooppraktijken van de, tot dan toe de hemel in geprezen zakenrelatie (Droomparken), vormt daarop geen uitzondering.

De nadruk ligt op de daadkracht van de overheid, die enorme dwangsommen (die nooit betaald hoeven worden) oplegt. Het beest dat Droomparken heet, is daarmee op doeltreffende wijze door een daadkrachtige overheid getemd.

In die opgeklopte hysterie speelt ook het raadslid van Galen, ooit adviseur van Landal Greenparks, een rol van betekenis. Hij is het, die na de verontrustende verhalen over de verkoopactiviteiten loco-burgemeester Luyckx aanspoort tot het nemen van drastisch maatregelen.

Waar de burgemeester onmiddellijk gehoor aan meende te moeten geven. Door de inschakeling van de politie, om zodoende een einde te kunnen maken aan de (orde verstorende) activiteiten van haar (tot dan toe) gewaardeerde zakenrelatie (Droomparken).

Waarna dezelfde activiteiten elders (op de camping) werden voorgezet. Het is in dit land namelijk nog steeds niet bij wet verboden om je best te doen de huizen te verkopen, die je ter verkoop aanbied.

Naast raadslid en (vakantiepark) deskundige van Galen, mocht ook voormalig wethouder Struijlaart een duit in het zakje doen over de prangende vraag, waar het NHD klaarblijkelijk nog altijd mee worstelt, maar waar ze nu eindelijk het antwoord op wil weten.

Heeft criticaster Segerius gelijk, als hij beweert dat het recreatieoord door het gemeentebestuur is verkwanseld.

Wethouder Struijlaart was de voorgaande week al (paginagroot) door het NHD op het schild gehesen. Vanwege zijn verklaring over de “echte” problemen van Enkhuizen (en daar hoorde het REZ, waar hij tot voor kort verantwoordelijk voor was geweest, niet bij). Ook in het beantwoorden van deze vraag stelt hij de krant niet teleur.

Over het verkwanselen van het REZ merkt hij op, dat het niet waar is, omdat het dom zou zijn, als het wel waar was. Na dit ijzersterke argument tekent het NHD uit zijn mond op, dat wat hem betrof, de geheimhouding op exploitatieopzet en de overige documenten had kunnen worden opgeheven.

Hij had daar al eerder om gevraagd, maar kennelijk is er binnen de gemeente een hogere macht, dan de politiek verantwoordelijke wethouder (wellicht de ambtelijke organisatie), die het onmogelijk had gemaakt om aan zijn uitdrukkelijke wens (tot het openbaar making van de stukken) te voldoen.

Enfin, ik neem aan dat het NHD deze tegenwerking van de wethouder tot op de bodem gaat onderzoeken. Morgen verder over de opvattingen, die het NHD uit de mond van Van Galen wist op te tekenen.