Ik baseerde mijn column van gisteren op een tweet van Christian Iles, D66 commissielid. Wat resulteerde in een drietal nieuwe tweets van zijn hand. Tweets die ik hierboven (om wille van de duidelijkheid) reproduceer.
Hoewel hij voorstelt dat we onze opvattingen via twitter uitwisselen ben ik daar geen voorstander van. Twitter is een handig middel om aankondigingen te doen, maar niet om te discussiëren.
Daarvoor benut ik liever reactiemogelijkheid op dit blog.
Ik vind twitter namelijk een te beperkt medium om een discussie te voeren. Met 140 tekens kun je hoogstens een opvatting verkondigen maar een serieuze discussie via twitter is bijna niet te doen.
Dat blijkt meteen al in zijn eerste tweet. Daar legt de heer Iles me in de mond dat ik het kwalijk vind dat hij aannames doet in plaats van vragen te stellen. De lezer hoeft maar één blog terug te gaan om vast te kunnen stellen, dat ik dat nergens beweer.
Ik vind het doen van aannames namelijk helemaal niet erg, zolang dat in het openbaar gebeurt en de betrokkene in staat is om, wanneer hij meent dat er een verkeerd beeld wordt geschetst, dat beeld te corrigeren.
En daarin verschil ik nogal met de kringen waarin de heer Iles zich kennelijk thuis voelt en waarin het vrij normaal is dat men zich op laatdunkende wijze over anderen uitlaat, alleen nooit in het gezicht van die ander. Altijd achter zijn of haar rug om.
Ik ken de heer Iles niet, maar het beeld dat hij van me schetst berust zonder twijfel voor een groot deel op wat collega politici (achter mijn rug) over me beweren. Morgen verder over zijn bewering dat ik uitga van semi-corrupte motieven.