Gisteravond was de laatste “normale” raadsvergadering onder leiding van waarnemend burgemeester A. van Vliet-Kuiper.
Aanstaande donderdag wordt in de Zuiderkerk de nieuwe burgemeester beëdigd door de Commissaris van de Koning.
Als gewoon burger heb je daar natuurlijk niets te zoeken, maar het is toch altijd leuk om te zien welke notabelen de moeite nemen om zich naar voren te dringen.
Enfin, alle door het college aangedragen agendapunten haalden zonder veel discussie de eindstreep. Dat gold echter niet voor de agendapunten die de raad had ingebracht. Die werden, na overleg met het college, ingetrokken.
Vervolgens was het tijd voor het WW ritueel.
Het uitspreken van wederzijdse waardering. Als nestor van de raad was het aan Wim Stolk om de burgemeester te bejubelen, waarna die vervolgens hetzelfde richting de raad mocht doen.
Ik moet zeggen: dat deed ze met verve. De raad van Enkhuizen was (in haar ogen) een geweldige en enerverende raad, die het juiste (en door haarzelf ingefluisterde) besluit had genomen om het (in haar opvatting) achterhaalde coalitie/oppositie denken achter zich te laten en te gaan voor een raadsbreed akkoord.
Ik vond dat een Trump-achtig compliment. Ook hij heeft namelijk de neiging om anderen te complimenteren vanwege het feit, dat ze zijn gedachtegoed hebben overgenomen.
Maar zo zal Albertine (zo noemde Stolk de burgemeester), het ongetwijfeld niet bedoeld hebben.
Ze voorspelde, dat de Enkhuizer raad met haar raadsbrede akkoord geschiedenis zou gaan schrijven, maar hier lijkt de wens, de vader van de gedachte.
Ik denk namelijk dat het raadsbrede akkoord niet meer is dan een taalkundig foefje. Met als voornaamste doel het voeren van oppositie te ontmoedigen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 