Op een of andere manier slaagt wethouder Boland er iedere keer weer in om een meerderheid van de Raad er van te overtuigen dat een besluit dat je vandaag neemt, nauwelijks gevolgen voor heeft voor de toekomst.
Immers, er komt altijd weer een moment dat er nog een besluit moet worden genomen en dan kan de Raad op eenvoudige wijze beslissen om het eerder genomen besluit weer ongedaan maken.
De grap is natuurlijk, dat het weer ongedaan maken van een eerder besluit de gemeente altijd weer geld kost en men dus gewoonlijk (al dan niet knarsetandend) eieren voor zijn geld kiest.
Dat is dan uiteraard niet de schuld van de wethouder, hij besluit namelijk niets maar stelt alleen maar voor.
Afgelopen raadsvergadering stelde hij voor dat de gemeente een garantie moest afgeven voor 1 miljoen voor een verbouwing van de Drommedaris. Stelde verder niet voor meende hij, want de raad kon achteraf altijd nog besluiten de zaak af te blazen.
Een wat zonnige voorstelling van zaken lijkt me. De voorwaarden waaronder je een garantie verstrekt zijn onherroepelijk. Maak je daarbij een vergissing, dan maak je een onherroepelijke vergissing. Zou dat anders zijn, dan verliest het begrip garantie zijn betekenis.
Als je bereid bent om namens de gemeente één miljoen te garanderen voor een project waarvan de geraamde exploitatie opbrengsten nog niet eens bekent zijn, dan kan het niet anders of de pleitbezorgers van dat project moeten heel goede vrienden zijn.
Pim's Prietpraat 