Categorie: Zorgelijk

Ok, meten is weten lees ik in de krant naar aanleiding van het rioolonderzoek. Maar is dat werkelijk zo? Dat Enkhuizen qua gebruik van drugs hetzelfde scoort als Amsterdam verbaast me niet.

Als geboren Amsterdammer heb ik me altijd verzet tegen de opvatting van veel plattelanders (voor Amsterdammers is alles dat zich buiten Amsterdam bevindt platteland) dat ze in moreel opzicht superieur zijn aan de grote verderfelijke stad.

Volgens mij is het eerder zo dat de provincialen naar de stad komen om daar (anoniem) de beest uit te kunnen hangen, om zich (bij thuiskomst) laatdunkend te kunnen uitlaten over het morele verval van de grootstedeling.

Dus dat er in Enkhuizen net zo veel gesnoven, geslikt en geblowed wordt als in Amsterdam verrast me me dan ook niet.

Dat dit een probleem is, net als overmatig alcohol gebruik, staat eveneens buiten kijf. Dat de overheid maatregelen wenst te nemen  om dat probleem zoveel als mogelijk te beteugelen lijkt me verstandig. De vraag is alleen welke maatregelen?

Daarover heb ik de voorstanders van het rioolonderzoek eigenlijk nog nooit gehoord. We weten iets zeker, wat we eigenlijk allang vermoeden, maar wat gaan we nu met die wetenschap doen.

En met name wat het gebruik van speed betreft.

Ik neem aan dat het door het uitgaande publiek wordt gebruikt en dat het percentage van de bevolking dat uitgaat in Amsterdam en Enkhuizen min of meer gelijk is.

Als in Amsterdam 5% van het uitgaande publiek speed gebruikt, dan zou dat in Enkhuizen (8 keer zoveel) 40% moeten zijn. Dat wil dan zeggen dat bijna de helft van het uitgaande publiek in Enkhuizen onder invloed van speed is. En omdat we nogal wat bezoekers uit de randgemeenten Enkhuizen kiezen om uit te gaan, maar thuis hun plasje doen, kon dat nog wel eens oplopen naar 50%.

Je zou dan mogen verwachten dat het aantal incidenten (gerelateerd aan het gebruik van speed) wekelijks aanzienlijk zou moeten zijn, maar ik heb niet de indruk dat dit het geval is.

We “weten” nu dus een getal, zonder te weten wat dat getal precies inhoud.

Drugsgebruik is een probleem en het is goed dat de overheid daarover goede informatie verstrekt. Maar dat wisten we eigenlijk ook al voordat het rioolonderzoek uitwees dat Enkhuizen er een nieuwe toeristische trekpleister bij heeft in de vorm van “speed valley”.

Ik wacht daarom met spanning op het debat dat de voorvechters van dat rioolonderzoek met het college gaan voeren en hoeveel geld ze beschikbaar gaan stellen.

Als in het voorgaande bericht aangegeven is een “red herring” een doelbewuste poging om anderen te misleiden.

Uiteraard is het een eufemisme, zoals in het Nederlands “iemand op het verkeerde been zetten” meteen al een stuk vriendelijker klinkt dan iemand misleiden.

Hoe kom ik nu op het idee, dat het hele gedoe rond die vastgoednota een red herring is.

Dat komt omdat slechts 1/3 van gevraagde krediet is besteed aan externe adviseurs en (als ik het goed begrijp) 2/3 nodig was om interne kosten te financieren.

Dat begrijp ik niet helemaal. Volgens mij worden “interne” kosten gewoon via de begroting gedekt. Of een ambtenaar zich nu met het parkeerbeleid of het vastgoedbeleid bezig houdt maakt verder niets uit.

Er ontstaan door het een of het ander (voor zover ik kan nagaan) geen extra kosten.

Dat roept meteen de vraag op of die extra interne kosten het gevolg waren van de wens van het college om een vastgoedbeleid te laten formuleren, of dat ze reeds bestonden en de wens om tot een vastgoedbeleid  te komen slechts een middel was om de (reeds bestaande en door het college als onvermijdellijke beschouwde kosten) ergens “onder te brengen”.

Mijn indruk is, dat het laatste het geval was, maar echt uitsluitsel daarover kunnen alleen degenen geven die goed zijn ingevoerd in de gemeentelijk boekhouding.

Het is duidelijk dat het college liever niet heeft dat de Raad zich met de uitvoering bemoeit, maar daar moeten ze zich maar niet al te veel van aantrekken. Een van de primaire taken van de Raad is toezicht te houden op die uitvoering en dat lukt alleen, als je ook inzicht hebt in alle aspecten van die uitvoering.

Het college had een slimmigheidje bedacht, waarmee ze enerzijds kon voldoen aan haar informatieplicht aan de Raad en anderzijds de rest van de bevolking in het duister kon laten tasten over wat de resultaten van haar onderhandelingen met projectontwikkelaar Nijs zijn.

De raadsleden mochten de gegevens inzien, maar alleen als men zich verplichtte tot geheimhouding.

Het is niet de eerste keer dat dit college op stiekume wijze haar zin probeert door te drijven.

We zagen dat ook al bij de aankoop van de Uilenbanen, waar men in een besloten Presidium vergadering mogelijke bezwaren tegen de aankoop van eigen grond uit de weg ruimde en een half miljoen betaalde om de verliesgevende exploitatie van tennisbanen over te nemen.

Klaarblijkelijk heeft de PvdA uit deze gang van zaken iets geleerd en fractieleider Fijma kwam dan ook met een doorwrocht betoog waarin hij (op juridische gronden) het voorstel afwees.

Het verweer van wethouder Boland was opmerkelijk. Hij was geen jurist en kon dus niet op de inhoudelijke bezwaren ingaan, maar had wel iemand gesproken die hem verzekerd had dat het allemaal in orde was.

Toen Fijma zijn verbazing uitsprak over deze manier van beantwoorden, mengde fractieleider Munnick  (net als Fijma ook jurist) zich in de discussie en verweet Fijma op de man te spelen.

Een grappige omdraaiing van de feiten. Fijma wilde het over de inhoud hebben, maar omdat Boland zich niet capabel achtte voor een inhoudelijke discussie, werd Fijma verweten op de man te spelen.

Een bekend verschijnsel in de politiek.

Men roept voortdurend dat men het uitsluitend over de inhoud wil hebben, terwijl het keer op keer volstrekt duidelijk is, dan men er eigenlijk alleen maar zit om het eigen belang (en dat van partijgenoten) te dienen.