Categorie: Video
Collaborateurs.
Collaboreren komt uit het Frans en betekent samenwerken (of heulen) met een vijandelijk gezag. Zoals bijvoorbeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog met de Duitse bezetter.
Het gebruikelijke excuus van collaborateurs was, dat zij, door samen te werken een erger kwaad zouden kunnen voorkomen. De Nederlandse taal kent hiervoor ook de uitdrukking “burgemeesters in oorlogstijd”.
Weigerden die de bevelen van de bezetter op te volgen, dan zouden ze worden ontslagen en zou hun plaats worden ingenomen door NSB burgemeesters. Om dat te voorkomen werd er (door de overheid) op grote schaal gecollaboreerd.
Niettemin een lastig dilemma.
Hoewel de Enkhuizer gemeenteraad, als gevolg van desinteresse, lange tijd een volstrekte onwetendheid m.b.t. het REZ heeft weten vol te houden, moet haar de harde werkelijkheid eind juni van dit jaar duidelijk zijn geworden.
Ze krijgt dan namelijk inzage in een tweetal documenten.
De door Cushman & Wakefield (en in opdracht van Droomparken) gemaakte exploitatieopzet (hierna EO) van het plan Vesting.
De (in opdracht van de gemeente gemaakte) taxatie van de EO van hetzelfde plan Vesting. Door Orez bv voorgelegd aan de gemeente en door de gemeente acceptabel gevonden.
Onder het voorbehoud, dat door middel van een taxatie, de marktconformiteit van de Orez EO zou worden bevestigd.
Omdat je alleen maar datgene kunt taxeren wat er in een EO wordt opgesomd, vormt het (in opdracht van de gemeente gemaakte) taxatierapport van de EO een afspiegeling van de EO, zoals die aan de gemeente was voorgelegd.
Zowel de Exploitatieopzet als de taxatie ervan mogen niet worden ingezien door de gewone burgers vanwege hun vertrouwelijke inhoud. De taxatie wordt zelfs op verzoek van het college door de raad geheim verklaard.
Zowel de Exploitatieopzet als de taxatie ervan bevatten een berekening van de residuele grondwaarde, die de basis vormt van de uit te brengen bieding.
Cushman & Wakefield berekent een residuele grondwaarde van € 18,4 miljoen voor het plandeel Vesting. Het plandeel Camping zal bij gebruik van de gelijke methode zeker € 10,- miljoen opleveren. Zodat de residuele grondwaarde van het gebied geschat kan worden op circa € 28,4 miljoen.
Een uittreksel van het taxatierapport laat zien, dat de door Fakton/BaseValue getaxeerde grondwaarde voor het hele gebied negatief is en er een verschil van € 30 miljoen zit tussen de door C&W geraamde waarde en de door Fakton getaxeerde waarde.
Hoewel de gemeenteraad de bovenstaande cijfers (op verzoek van het college) geheim heeft verklaard en daarmee zichzelf de mogelijkheid heeft ontnomen om er over te kunnen praten, bestaan ze natuurlijk wel en heeft de raad er ook kennis van kunnen nemen.
Met andere woorden, het bewijs dat het college de raad en bevolking doelbewust heeft misleid, door voor te wenden, dat het bod van Orez bv marktconform was, is wel degelijk aanwezig en ook bekend bij de gemeenteraad.
Alleen heeft de raad er toe besloten om het bestaan te blijven ontkennen en het vervolgens voor zichzelf onmogelijk gemaakt (door haar weigering om de geheimhouding op te heffen) om daarover nog vrijelijk met haar kiezers over te kunnen spreken.
En dat is het lot van elke collaborateur. Wie er voor kiest om samen te werken met bedriegers, wordt uiteindelijk zelf ook een bedrieger.
Which side are you on boys, which side are you on.
Voor wie wil delen.
Machtsmisbruik.
Misbruik van bevoegdheden is natuurlijk precies hetzelfde als machtsmisbruik. In zijn boek maakt Pieter Omzigt duidelijk, dat het machtsmisbruik door de overheid eerder regel dan uitzondering is.
Ik denk daarom dat we er verstandig aan doen er vanuit te gaan, dat overal waar er sprake is van machtsgebruik. Zonder effectieve controle, machtsmisbruik op de loer ligt.
Het jaarlijkse ontgroeningritueel waarin de eerstejaars studenten geleerd wordt hoe het er in de “echte” wereld aan toegaat is er een voorbeeld van.
John Lennon zingt er over in zijn lied “Working class hero”.
There’s room at the top they keep telling you still. But first you must learn how to smile as you kill. If you want to be like the folks on the hill.
Er staan weer verkiezingen voor de deur.
In plaats van ons in slaap te laten sussen door degene met de mooiste beloften, (die toch niet kunnen worden waargemaakt, omdat de ambtelijke plannen anders zijn of de ambtelijke capaciteit om het te realiseren ontbreekt), zouden we misschien wat meer aandacht moeten schenken aan andere menselijke eigenschappen.
Zoals, zal de kandidaat volksvertegenwoordiger van onze keuze ons (eenmaal gekozen) beschermen tegen het machtsmisbruik door de overheid?
Of gaat hij (zodra hij er zelf deel van uitmaakt) er net zo vrolijk aan mee doen? Zoals bij het Stanfort – gevangenisexperiment.
Persoonlijk ben ik voorstander van een krachtige overheid, die waar nodig regulerend kan optreden. Maar tegenover die krachtige overheid dient een minstens even krachtig democratisch controle instrument te staan.
In de vorm van een gemeenteraad, die haar democratische plichten serieus neemt, in plaats van zich te onderwerpen aan bureaucratische opvattingen.
Voor wie wil delen.
The Archies.
Vandaag, ter verandering, een quizvraag. Wat weet u van The Archies.
The Archies was een fictieve band. Oorspronkelijk in een stripverhaal en later in op de TV vertoonde tekenfilms. Het was een van de vele fictieve bands, die eind jaren zestig van de vorige eeuw. de hitlijsten beheersten.
Met upbeat muziek en eenvoudige teksten van soms niet meer dan één regel. Bedoelt voor nog net geen, of jonge teenagers.
Het genre werd bubblegum pop genoemd en duurde maar een paar jaar. Het werd ook wel, vanwege haar eenvoud, omschreven als gekunstelde onschuld.
Makkelijk te onthouden wijsjes, gespeeld door gelouterde en geroutineerde studio muzikanten, wiens muziek onder fictieve bandnamen op de “markt” werd gebracht.
Onderstaande docu geeft een mooi overzicht van het genre.
De grootste hit in het genre was Sugar, van de Archies.
Op You Tube zijn er verschillende uitvoeringen (waaronder de tekenfilm versie) te vinden, maar de onderstaande cover vind ik verreweg de mooiste.
Voor wie wil delen.
Buitenbeentje.
Toen het lopen nog geen probleem was brachten we 3 maanden per jaar door aan de kust in het zuiden van Frankrijk. Le Barcares vlak bij Perpignan.
Camping 300 meter van het strand. Elke plek een gebouwtje met daarin toilet, wastafel en douche. Dan is kamperen al gauw een feest.
Op 800 meter centrum van het dorp waar in het voorseizoen dagelijks 50 man (en af en toe een vrouw) bijeen kwamen om petanque (de zondagse naam voor wat wij jeu de boules noemen) te spelen.
Fransen geven, als ze elkaar ontmoeten, een hand en informeren hoe het gaat.
Ook op de place de petanque. Elke dag weer. Ik sprak maar een paar woorden Frans, maar je m’appelle Chris kon ik me nog herinneren.
Vanaf dat moment hoorde je er bij en wisten ze dat je mee wilde spelen.
Daarna kon je volstaan met iedereen een hand geven en “Ca va?” mompelen.
Weer terug in Nederland gaf ik de eerste keer dat ik op de club kwam iedereen een hand en informeerde naar hun welzijn. Opeens bleek ik het buitenbeentje. Terwijl ik al jaren lid was van die Enkhuizer club.
Hieronder de enige beelden die ik tot nu toe van petanque in Barcares heb kunnen vinden. Het is buiten het seizoen en er zijn nauwelijks toeristen.
Voor wie wil delen.
Krup you.
Ooit behoorden de huidige senioren tot de “jeugd van tegenwoordig”. Door de toenmalige senioren liefdevol omschreven als “langharige werkschuw tuig.”
De probleemjongeren van toen, keurig in colbert/vest/pantalon en met stropdas, werden doeltreffend uitgebeeld in de filmversie van de Broadway musical “West Side Story”.
De video gaat over mijn favoriete scene in die film, waarin de bandeloze Jets in een rollenspel (ooit heel populair) de eigenschappen naspeelden, die hen door hulpverleners, zoals politieagent Krupke, werden toegedicht.
De verwensing, waar de scene mee eindigt,”Officer Krupke, Krup you” heeft de toen al in zwang zijnde en daarop rijmende verwensing nooit echt doen kunnen vergeten.
Voor wie wil delen.
Hot Stuff
Na wat verfrissende onweersbuien tijd om aandacht te schenken aan Donna Summers pre-occupatie met Hot Stuff.
Waarmee ze, op basis van het filmpje, lijkt te bedoelen. “Je eigen het schompus werken”. Hoewel in het begin van de video filmpje ook mannen proberen om aan het verzoek gehoor te geen, zijn het toch hoofdzakelijk vrouwen die zich aangesproken voelen door haar verlangens.
En dan te bedenken, dat in mijn jeugd “schuivelen” de meest geliefde manier van dansen was.
Voor wie wil delen.
Avoue c’est troublant.
Nog steeds veel te warm, dus dit keer een wat bedachtzamer nummer over een zekere Hélène, die nogal verontrustende gevoelens oproept.
Gezongen door mijnheer Julien Clerc die en passant bewijst, dat er mannen zijn die echt wel twee dingen tegelijk kunnen.
Zoals zingen en tegelijkertijd ook je handen in je zakken houden.
Geef maar toe dames, het zijn er misschien niet veel, maar ze zijn er wel. Ook al wonen ze in Frankrijk.
Voor wie wil delen.
Andere hobby.
Bestuderen en vervolgens schrijven over de lokale politiek is een hobby van me. Van tijd tot tijd bekruipt me wel eens het gevoel, dat ik een heel andere hobby zou willen hebben.
Om er, net als het meisje/vrouw in de film, lekker op los te kunnen slaan. Voor de rest is het wat mij betreft veel te warm om het over de lokale politiek te willen hebben.
Ik meld me wel weer als het wat koeler is geworden.
Voor wie wil delen.
Zand in de ogen.
Wat het college lange tijd doelbewust verborgen heeft proberen te houden was de prijs waartegen zij de grond op het recreatieoord had verkocht. De prijs was namelijk (in het exemplaar van de Anterieure Overeenkomst dat ik uiteindelijk kreeg) weggelakt.
Los van het ontbreken van getallen was de kopie van de AO die me werd gegeven zo wazig afgedrukt, dat de tekst nauwelijks viel te lezen. Ik was niet de enige dit overkwam. Ook aan raadsleden werd een vrijwel onleesbaar exemplaar verstrekt.
Al deze pogingen ten spijt bleek het onmogelijk het verkoopbedrag verborgen te blijven houden. Onroerend goed transacties worden in dit land vastgelegd in een openbaar register. De prijs die Orez (voor alle benodigde grond op het recreatieoord) betaalde, bleek uiteindelijk € 335.000,- te zijn.
Aan die prijs moet een door Orez gemaakte berekening ten grondslag hebben gelegen, die in de exploitatieopzet aan de gemeente zal zijn voorgelegd.
Na goedkeuring door de gemeente werd de berekening voorgelegd aan een taxatiebureau. Dat oordeelde, dat de daarin voorkomende ramingen marktconform waren. Op basis van dat oordeel sloot de gemeente haar overeenkomst met Orez.
Tot op de dag van vandaag verzet het college zich nadrukkelijk tegen het openbaar maken van de exploitatieopzet. Als wel als het openbaar maken van het taxatierapport. Die situatie kan, naar het zich laat aanzien, nog maanden voortduren.
Waarschijnlijk vanuit de gedachte, dat uitstel uiteindelijk wel tot afstel zal leiden en dat daardoor de door Orez gebruikte (en door de gemeente goedgekeurde) rekenmethode tot in lengte van dagen voor de buitenwereld verborgen zal blijven.
Helaas, mijn geduld is op. Ik heb kennis genomen van de in het taxatierapport gebruikte rekenmethode en gebruikte getallen en ben tot de conclusie gekomen dat ze een opvallende variant is op de gebruikelijke manier van waarde bepalen.
Inkoop staat gelijk aan verkoop minus kosten.
De verkoopwaarde van de kavels in het plan “Vesting” had bij het afsluiten van de overeenkomt op 20 miljoen geschat moeten worden. Gemiddeld € 100.000,- per kavel.
De noodzakelijke, bij verkoop behorende kosten, waren (volgens het taxatierapport) geraamd op € 12.214.610,-.
Het verschil tussen beide is de verkoopprijs/aankoopprijs van de grond in het recreatieoord, € 7.785.390,-.
Volgens deze, met een kleine variant ook in het taxatierapport uitgevoerde rekenmethode, is de verkoopwaarde van de grond (afgerond) dus 7.8 miljoen euro, terwijl in de AO opgenomen waarde is bepaald op € 335.000,-.
Een zelfde berekening kan worden uitgevoerd voor het plandeel camping en zal zonder twijfel ook daar ettelijke miljoenen aan gemiste inkomsten opleveren.
Samengevat denk ik dat het totaal aan gemiste inkomsten rond de 12 miljoen ligt als gevolg van een doelbewuste te lage inschatting van de prijzen waartegen de kavels zouden kunnen worden verkocht.
Het feit als zodanig laat zich niet ontkennen, de olifant in de kamer is, hoe kan het dat bestuurders en toezichthouders, het nooit hebben opgemerkt.
Het antwoord op die vraag is, de vergaande desinteresse van de toezichthouder (de gemeenteraad), die tot op heden consequent geweigerd heeft om zich ook maar enigszins te verdiepen in de verkoopwaarde van het recreatieoord.
Maar die zich, tot de dag van vandaag, door het college alleen maar zand in de ogen heeft laten strooien.
In een eerdere beschouwing sprak ik over een denkfout, maar dat was bedoeld als voorbehoud. De twee toegepaste varianten in de manier van berekenen zijn volgens mij eerder het bewijs van opzet dan van een denkfout.
Opzet die ambtenaren en bestuurders (gelet op hun gedrag tot nu toe) kennelijk wel is opgevallen, maar die ze angstvallig geheim hebben proberen te houden voor de toezichthouder, in dit geval de gemeenteraad.
Die toezichthouder ontkomt er wat mij betreft dan ook niet aan om het OM te vragen een onderzoek in te stellen naar de gang van zaken, die naar zich laat aanzien de gemeente 12 miljoen aan inkomsten heeft gekost.
Tot slot, als gevolg van goedgelovigheid komt het voor, dat er rook in de ogen komt, die het zicht op de werkelijkheid belemmert. Een les, die ik dank zij de geweldige zanggroep “The Platters” al op vrij jeugdige leeftijd heb mogen leren.
Pim's Prietpraat 