Categorie: Verkiezingen

Vier jaar geleden hebben 7000 kiesgerechtigde inwoners van Enkhuizen geen stem uitgebracht. Vanuit de gedachte dat het toch niets uitmaakte op wie je stemde en dat de samenstelling van de raad er toch niet toe deed.

Helemaal ongelijk hadden ze niet, want direct na de verkiezingen werd er, op aandringen van SP en VVD, een raadsbreed akkoord gesloten met als doel het begrip oppositie vaarwel te kunnen zeggen.

Om eensgezind de toekomst tegemoet te kunnen treden.

Naast het raadsbreed akkoord werd ook een andere overeenkomst afgesloten.

Met Orez bv. Waarin deze pas opgerichte bv, zonder personeel, ervaring en een eigen vermogen van 200 euro de opdracht kreeg om een gebiedsontwikkeling ter waarde van 100 miljoen tot een goed einde te brengen.

Naar mijn overtuiging is bij het verlenen van die opdracht door het college vals gespeeld en over dat valse spel heb ik de afgelopen 4 jaar (outsider zijnde) mijn licht laten schijnen.

Wat door de insiders (de formele toezichthouders van het college, de raad) niet op prijs werd gesteld.

Er is in ieder geval nooit sprake geweest van een betekenisvolle dialoog tussen de outsider en insiders. Door mij aangeleverde feiten werden stelselmatig ondergeschikt bevonden aan de meningen van het college.

De raadsmeerderheid is vastbesloten om dit beleid voort te zetten in de nieuwe raadsperiode. Hun verkiezingsprogramma’s bevatten immers geen voorstellen, waarmee de gevolgen van het “valse spel” ongedaan gemaakt kunnen worden.

Voorstellen die ik wel heb gedaan en op mijn blog heb beschreven.

Als van de 7000 kiesgerechtigden, die vorige keer niet gestemd hebben, er nu 500 zouden kiezen om wel hun stem uit te brengen en wel op lijst 10, dan zou dat verstrekkende gevolgen hebben.

Ik zou als insider kunnen doen wat me 4 jaar als outsider niet is gelukt door een gebrek aan medewerking van de insiders.

Namelijk, het vals spelen door het college onder aandacht brengen van de bevoegde instanties en daardoor de gevolgen van het vals spelen (18 miljoen minder inkomsten voor de gemeente) tot een minimum te beperken.

Kortom, de thuisblijvers kunnen zich niet langer verschuilen achter het argument dat hun stem er niet toe doet. Als 500 van hen de gang naar het stemlokaal maken en lijst 10 stemmen dan ziet de toekomst van Enkhuizen er plotseling heel anders uit.

Het taxatierapport van Fakton werd op 18 oktober 2017 aangeboden aan het toenmalige college, bestaande uit Baas, Luyckx en Struijlaart.

Vanaf dag één luidde het advies om de inhoud van het rapport geheim te verklaren en zo geschiedde.

De daarvoor gegeven reden was, dat het rapport kostenramingen en informatie bevatte die voor een derde partij van economisch of financieel belang zou kunnen zijn, waardoor het economisch en financieel belang van de gemeente zou kunnen worden geschaad.

In dit verband is het goed om de vergelijking te maken met de taxatie van het zelfde project door Cushman & Wakefield. Ook daarin komen ramingen van kosten voor en is er sprake van financiële informatie.

Hoe je als gemeente, op basis van al die min of meer vrijblijvende informatie, schade zou kunnen oplopen wordt niet duidelijk uit het rapport van C&W. Het pretendeert dan ook niet het bewijs van iets te zijn.

Fakton heeft die pretentie wel en daarom is het geheim. Waarschijnlijk, omdat ze die pretentie niet kan waarmaken.

Het belangrijkste verschil tussen de beide taxaties is dat Cushman & Wakefield een bod voor de concessie van € 18.4 miljoen mogelijk acht, terwijl Fakton een bod van € 335.000,- marktconform verklaard.

Gezien het verschil tussen beide biedingen mag geconcludeerd worden, dat het door Orez uitgebrachte bod van € 335.000,- onmogelijk marktconform kan zijn geweest, dat het college zich daarvan bewust zal zijn geweest en dat dit de reden is om de inhoud van het rapport geheim te houden.

Alle andere, achteraf bedachte, redenen voor geheimhouding zijn minstens net zo dubieus, als de in eerste instantie verzonnen reden.

Op 28 juni 2021 geeft het college het rapport van Fakton ter inzage aan de leden van de raad. Overigens na lang aandringen. We mogen aannemen, dat alle 10 fracties gebruik hebben gemaakt van de mogelijkheid om het rapport in te zien. Zeker is dat echter niet.

Veel raadsleden doen geen moeite om zelf feiten vast te stellen, maar stellen zich tevreden met feiten, zoals die door het college worden gepresenteerd.

Van de tien fracties is er maar één die met eigen ogen heeft vastgesteld, dat het Fakton rapport niet het bewijs vormt van een marktconforme bieding.

De overige negen hebben niet gekeken en vertrouwen er op dat de beweringen van het college juist zijn, of hebben gekeken, maar hebben niet begrepen waar ze naar zouden moeten kijken.

Het feit, dat de gemeente € 2,65 miljoen moet terugbetalen die haar eerder al was toegezegd is in dat verband een leuke aanwijzing.

Als gezegd, het bewijs dat die bieding van Orez niet marktconform was, volgt uit het mogelijke bod dat Cushman & Wakefield berekende en neerkwam op € 18,4 miljoen en het daadwerkelijke bod van Orez, dat € 335.000.- bedroeg.

Met als onvermijdelijke conclusie, dat raad en bevolking 4 jaar lang door het college is voorgelogen over de betekenis van het bod van Orez. Zo het zich laat aanzien, vindt de overgrote meerderheid van de zittende raadleden dat echter geen enkel probleem.

Nu is het aan de kiezer om te bepalen wat HIJ of ZIJ er van vindt. Keuze genoeg.

Goed, ik doe dus mee aan de verkiezingen om het misbruik van bevoegdheden door college en raad een halt toe te roepen en de (financiële) gevolgen ervan ongedaan te maken.

Iets minder omzichtig geformuleerd, ik doe mee om het bedrog door raad en college een halt toe te roepen en de gevolgen ervan ongedaan te maken.

Het is een bevoegdheid van de raad om documenten geheim te verklaren, ze maakt echter misbruik van die bevoegdheid als ze (op onterechte gronden) documenten geheim verklaart.

Het document in kwestie is een taxatie van de firma Fakton.

Die taxatie was een (Europese) wettelijke verplichting in geval er sprake was van een onderhandse aanbesteding. Die taxatie is dan bewijs, dat de aanbesteding op marktconforme wijze heeft plaatsgevonden.

De raad heeft dus, op aanraden van het college, ogenschijnlijk het bewijs, dat er aan de Europese verplichtingen was voldaan, geheim verklaard.

Dat doende, nam ze de eerdere geheimverklaring van het college (van hetzelfde document) voor haar verantwoording.

Met als direct gevolg dat de inhoud van het document niet langer openbaar mocht worden besproken.

Sterker, vanaf de geheimverklaring door de raad mocht niets, dat ook maar enigszins betrekking had op het REZ, nog in het openbaar worden besproken.

Zelfs het voorstel om die geheimhouding weer op te heffen moest in een besloten bijeenkomst worden besproken.

Vanaf het moment, dat het bewijs geleverd was, had het college de inhoud van het bewijs (uit voorzorg?) geheim verklaard.

Als die voorzorg tot doel had om het document geheim te houden tot dat de overeenkomst was getekend, kan de geheimverklaring tot op zekere hoogte worden gebillijkt.

Echter, nadat de overeenkomst (die door de taxatie mogelijk was geworden) was getekend, was ook elk beletsel voor het openbaar maken van die taxatie weggenomen.

Zie ter vergelijking de taxatie die Droomparken openbaar heeft gemaakt. Die berust, naast een raming van de opbrengst, op de in de branche gebruikelijke kengetallen voor wat betreft de te maken kosten.

Ze bevat in ieder geval geen bedrijfsgevoelige gegevens. Het zijn ramingen waar op geen enkele wijze rechten aan kunnen worden ontleend. Iets wat Fakton wel beweerd over haar taxatie.

De geheimverklaring van het bewijs (door het college), gevolgd door een zelfde verklaring van de raad heeft een heel andere reden, dan de redenen die door het college en de raad hiervoor zijn opgegeven.

Die werkelijke reden is, dat de taxatie geen bewijs is van de marktconformiteit, maar een door het college gegeven valse verklaring daaromtrent.

De raad heeft dus (al dan niet bewust) het bewijs van een valse verklaring (door het college) geheim verklaard. En zich zodoende medeplichtig gemaakt aan het (tot op de dag van vandaag) in stand blijven van die valse verklaring.

Dat de taxatie van Fakton geen bewijs is van marktconformiteit van het door Orez uitgebrachte bod, blijkt uit de door Fakton geschatte opbrengst na het voltooiend van de ontwikkeling.

Fakton schat die op € 10 miljoen. Cushman en Wakefield, die in opdracht van Droomparken hetzelfde plan taxeerde, schat de opbrengst op € 80 miljoen.

Omdat de opbrengst een bepalende factor is voor de hoogte van het bod dat kan worden uitgebracht, kan het bod van Orez (op basis van een opbrengst van 10 miljoen) nooit marktconform zijn geweest.

Deze hele gang van zaken zou eerder aan het licht zijn gekomen, als de raad wat zorgvuldiger was omgesprongen met haar bevoegdheid waarmee documenten geheim konden worden verklaard.

Openbaarheid van bestuur is een enorme democratische verworvenheid en de raad had er verstandig aan gedaan om terughoudendheid te betrachten bij het inperken van die verworvenheid.

Nu ze dat niet heeft gedaan, heeft ze zich, mogelijk onbewust, medeplichtig laten maken aan een valse voorstelling van zaken.

Door het bewijs daarvan geheim te verklaren.

Het zou alleen maar logisch zijn als de partijen, die zo onzorgvuldig met hun bevoegdheid omspringen, daar de gevolgen van zouden ondervinden bij de aanstaande verkiezingen.

In het lijsttrekkers debat werd ik opgezadeld met een flauwekul stelling, “alle raadsvergaderingen moeten openbaar”. Onzin, zo’n dwingende eis kun je niet stellen. Niemand was het er mee eens, einde debat.

Geef mijn portie maar aan Fikkie had ik de griffier voorgesteld, maar dat was ook niet de bedoeling. Ik mocht mijn eigen stelling formuleren, maar dat heeft dan weer als nadeel, dat voor de anderen de stelling nieuw is en ze zich er niet op hebben kunnen voorbereiden.

Ik wilde uitleggen waarom ik meedeed aan de verkiezingen. Mijn stelling luidde dan ook, “ik doe mee aan de verkiezingen om het misbruik van bevoegdheden door raad en college een halt toe te roepen en de financiële gevolgen er van ongedaan te maken.”

Je zult dan moeten proberen uit te leggen, wat je onder misbruik verstaat. Daarbij is het misbruik van de raad anders, dan het misbruik van het college.

De raad is bevoegd om geheimhouding op te leggen. Ze maakt daarvan misbruik als ze daar geen gegronde reden voor in acht neemt.

Het misbruik van het college bestond er uit, dat ze van haar bevoegdheid gebruik had gemaakt, om het recreatieoord ver beneden haar eigenlijke waarde te verkopen aan een (naar men mag aannemen) bevriende partij.

Dat werd betwist door mijn debatopponent Keesman (SP), met behulp van een aantal irrelevante algemeenheden. Dat kon ook niet anders, het bewijs dat het geaccepteerde bod marktconform was, is immers geheim verklaard.

De € 335.000,- die door Orez werd betaald is het bedrag, dat overblijft nadat van de geraamde opbrengst, de geraamde kosten zijn afgetrokken. In feite een simpele rekensom. A-B = C

Het verschil tussen gemeente en Droomparken is, dat we van de laatste zowel A en B mogen weten, terwijl de gemeente pas na lang aandringen bereid was om C openbaar te maken , maar op hetzelfde moment A en B geheim verklaarde.

Tot minder dan een jaar geleden wist de raad formeel niet hoe groot C was. Het bedrag was, net als andere bedragen weggelakt.

Het C van Droomparken is 18.4 miljoen. Het C van de gemeente € 335.000,-. In het C van de gemeente is de aanleg van openbare voorzieningen inbegrepen. In dat van Droomparken nog niet. Als je de kosten daarvan op 5 miljoen raamt, dan komt de raming van de gemeente nog steeds 13 miljoen lager uit dan de raming van Droomparken.

Waardoor je onmogelijk kunt stellen dat het bod dat het college accepteerde marktconform was. Zodat ze ons, op dat punt, vier jaar lang heeft voorgelogen en nog steeds blijft doen. Gesteund door op één na alle fracties.

Die ene fractie is de lokale partij Enkhuizen Voorruit.

Om voor mij onduidelijke redenen tolereren politieke partijen in Enkhuizen het misbruik maken van bevoegdheden. Niet alleen door het college, maar ook door henzelf.

Kennelijk denken ze dat het er bij hoort, maar daarmee stellen ze politiek alleen maar in een kwaad daglicht. Politiek is het middel waarmee we onze onderlinge tegenstellingen (die er zijn en altijd zullen blijven) op vreedzame wijze kunnen oplossen.

Het laatste wat we zouden moeten willen, is ons dat middel laten ontnemen door lieden met een gebrek aan waarheidsliefde.

Het lijsttrekkersdebat is achter de rug. Een soort circus waarbij er gedebatteerd mocht worden over stellingen die er niet toe deden.

Waar SP en ikzelf over mochten “aftrappen” was over de stelling, dat alle raadsvergaderingen dienen in het openbaar te worden gehouden.

Er zijn hele praktische redenen voor besloten raadsbijeenkomsten.

De wet staat ze toe. Te eisen, dat ze niet zouden mogen is dus een no-brainer. Geen idee waarom de griffier meende, dat het noodzakelijk was om over dit onderwerp te discussiëren en welke partij dit onderwerp naar voren heeft gebracht.

De discussie erover was, zoals viel te verwachten, in 30 seconden over, zodat er nog wat tijd over bleef om te praten over mijn redenen om deel te nemen aan de verkiezingen.

Het streven is een eind te maken aan het misbruik van bevoegdheden door het college en de raad. Zoals zich dat heeft voorgedaan rond de verkoop van het REZ en de gevolgen van dat misbruik ongedaan te maken of tenminste tot een minimum te beperken.

Het college beweert, dat de taxatie van het door haar geaccepteerde bod, geheim moet blijven, vanwege haar (al een jaar aan de gang zijnde) onderhandeling met Droomparken.

Zogenaamd over het voltooien van een overeenkomst, die op 20 november 2018 was afgesloten. Mooi voorbeeld van verhullend taalgebruik. De overeenkomst is sinds 20 november 2018 voltooid.

Je kunt hoogstens proberen om de gevolgen van wat je bent overeengekomen wat te verzachten. Iets waar Droomparken nooit aan zal toegeven, zolang je geen stok achter de deur hebt.

Die heb je wel, maar die wil je niet gebruiken, omdat je dan moet toegeven, dat je drie jaar lang de raad (en daarmee ook de bevolking) hebt voorgelogen.

Over het bewijs van marktconformiteit, waarvan je nog steeds beweert, dat je er over beschikt.

De geheimverklaring van vorig jaar door de gemeenteraad is ook niet vanwege de met Droomparken in gang gezette onderhandelingen.

Vanaf het moment, dat het college de beschikking kreeg over het “bewijs” van marktconformiteit, heeft ze zichzelf geheimhouding opgelegd over de inhoud van het bewijs.

Het enige waar het college mee bezig is, is de raad zodanig te compromitteren, (door om kredieten te vragen voor nutteloze onderzoeken, die uiteindelijk tot niets zullen leiden), dat die er uiteindelijk mee zal instemmen, dat de kwestie in de doofpot verdwijnt.

Het bewijs, dat het bod van Orez niet marktconform was, kan op basis van de taxatie van Cushman & Wakefield worden geleverd. Keesman kent de inhoud van die taxatie. Bovendien is ze slim genoeg om het bewijs te kunnen leveren.

De vraag is alleen, aan welke kant wil je staan. Aan de kant van de bedriegers (de bestuurders die de overeenkomst sloten) of aan de kant van de bedrogenen (de inwoners van Enkhuizen).

Keesman heeft besloten om voor de bestuurders te kiezen, op 16 maart zullen we weten wat die keuze de SP heeft opgeleverd.

Ik heb de griffier, die de gespreksonderwerpen heeft bepaald voor de debatavond van vandaag het volgende laten weten.

“Ik ben bereid om met de SP te discussiëren over het misbruik van bevoegdheden van college en raad, desnoods over haar verwijt dat mijn deelname aan de verkiezingen neerkomt op kiezersbedrog, maar als de discussie over een vaststaand feit moet gaan, dan bedank ik voor deelname.”

De griffier heeft daar als volgt op geantwoord.

“Ik vind het jammer dat je er zo in staat. Het gaat niet om de stelling of de wijze waarop deze is geformuleerd. Het gaat om de politieke inhoud die jij in het debat naar voren wilt brengen. Je bent volledig vrij om dat op jouw manier in te vullen. Andere partijen kunnen daar dan weer op reageren.”

Ik begrijp daaruit, dat ik vrij ben in de keuze waarover met de SP in debat wil gaan. Mijn keuze is het volgende.

“dat ik aan deze verkiezing deelneem om een einde te kunnen maken aan het misbruik van bevoegdheden door college en raad en de gevolgen van dit misbruik (dat ik schat op een miljoenen verlies aan inkomsten voor de gemeente) ongedaan wil maken.”

Het zal één van de 6 debatten zijn vanavond. Zaal is open vanaf 19.00. Debatten beginnen om 20.00 uur. Ze zijn ook via internet te volgen.

Vanochtend vroeg ik me af of men het aan zou durven om ergens over te discussiëren. Het antwoord is vanmiddag gekomen en is nee.

De stelling die ik samen met de SP mag inleiden luidt, De gemeenteraad moet altijd in het openbaar vergaderen.

Het is een stelling die strijdig is met wat er in de wet is bepaald, namelijk dat besloten raadsbijeenkomsten zijn toegestaan.

Mijn antwoord op die stelling kan dus niet anders dan NEE zijn. Het antwoord van de SP zal niet anders zijn. Hetzelfde geldt voor de overige deelnemers aan dit onderdeel, EV, PvdA en CU/SGP.

Zodat we 10 minuten lang ten opzichte van elkaar kunnen herhalen, waarom we het niet eens zijn met de stelling.

Ik heb serieuze problemen over het misbruik van bevoegdheden door college en de raad. Misbruik dat de gemeente miljoenen aan inkomsten heeft gekost.

Op basis van feiten wil ik daarover met elke partij die dit misbruik steunt (en dat zijn 9 van de 10 partijen) in discussie gaan. Iets wat men tot dusver altijd succesvol heeft weten te ontwijken en dus ook nu weer ontwijkt.

Waar ik geen enkele behoefte aan heb is een discussie over een vaststaand feit.

De SP heeft mij verweten, dat mijn deelname aan de verkiezingen neerkomt op kiezersbedrog.

Dat is een verwijt, waar ik het niet mee eens ben en ik stel de SP graag in staat het bewijs van die opvatting te leveren.

Wat mij betreft kunnen we over dat verschil van opvatting discussiëren en kan de discussie tussen ons over een vaststaand feit achterwege blijven.

Mocht dat niet mogelijk zijn, dan zie ik af van mijn deelname aan het debat.

Gisteren als belangstellende naar het ondernemersdebat geweest. Met mijn deelname aan de verkiezingen staat me geen bepaalde doelgroep voor ogen.

Ik wil het misbruik van bevoegdheden door college en raad een halt toe roepen en de gevolgen van dat misbruik ongedaan maken. Ik laat het oplossen van de specifieke ondernemersproblemen dus graag over aan de reguliere partijen.

Op basis van geluiden uit de zaal kreeg ik niet de indruk dat het de afgelopen 4 jaar een doorslaggevend succes is geweest. Maar goed, iedereen beloofde weer beterschap, dus wat kan ons in dat opzicht verder nog gebeuren.

Uiteraard opnieuw weer gezeur over de verdeeldheid van de raad wat de leden gelaten over zich heen laten komen. Ik begrijp niet waarom. Ja, er zitten tien partijen in de raad, maar die zijn het grosso modo over vrijwel alles met elkaar eens.

Bij hoge hoge uitzondering (het IKC) is men het wel eens niet met elkaar eens, maar dat is de uitzondering die de regel bevestigd. Raadsvergadering behoren elke maand weer tot de meest slaapverwekkende gebeurtenissen.

Ik vraag me daarom wel eens af of de mensen die klagen over de verdeeldheid van de raad wel eens een raadsvergadering hebben bijgewoond. De rest van de avond was eigenlijk (als gebruikelijk) iedereen het met iedereen eens.

Ik ben benieuwd hoe dat a.s. woensdag zal gaan wanneer ik van de partij zal zijn.

Ik heb de griffier een aantal suggestie gedaan voor stellingen waarvan ik zeker weet, dat de rest van de raad het niet mee eens zal zijn.

De vraag is alleen of ze het aandurven daarover in gesprek te gaan. We zullen zien.

Ik schreef eerder al, dat als het democratisch toezicht het laat afweten, dat de bureaucratische corruptie alleen maar zal toenemen.

En ja, zoals er corrupt volksvertegenwoordigers zijn, zo zijn er ook corrupte bureaucraten waartoe ik B&W en haar ambtenaren reken.

De overheid spreekt liever over het ondermijnen van het gezag en de integriteit van de overheid en Enkhuizen geeft daar jaarlijks € 30.000,- aan uit om het te kunnen bestrijden.

Bij “ondermijning” lijkt het altijd te gaan om slechteriken die niet in dient zijn van de overheid. Terwijl je, als je succesvol wilt “ondermijnen”, je toch gebruik zult moeten maken van de slechteriken, die deel uitmaken van de overheid.

Gemeentegrond tegen 1% van haar waarde kopen, zal (naar je mag hopen) in geen enkel geval lukken, tenzij je medewerking krijgt van hen die werkzaam zijn bij de overheid en een stevige vinger in de pap hebben, als het gaat om de verkoop van gemeentelijk eigendom. Het college bijvoorbeeld.

Uit een reconstructie van de gang van zaken blijkt, dat het college eerst had geconcludeerd, dat het door Orez bv uitgebrachte bod marktconform was en daarna een opdracht had verstrekt voor het uitvoeren van berekeningen met behulp waarvan de juistheid van haar eerdere conclusie zou worden bewezen.

Noodzakelijk, omdat Orez dat soort van berekeningen niet had voorgelegd.

In het eerste jaar middelbare school toverde de leraar wiskunde (nadat hij ons de eerste beginselen van algebra had bijgebracht) het algebraïsch bewijs op het bord, waarmee hij “bewees”, dat 1 gelijk was aan 2.

Wij wisten dat het bewijs niet klopte, alleen was onze kennis van algebra nog te gering om te doorzien waarom het niet klopte.

Hier gebeurt hetzelfde, alle fracties hebben (na lang aandringen) het bewijs van marktconformiteit mogen inzien. Alleen beschikt klaarblijkelijk niemand over voldoende kennis om op basis daarvan te kunnen beoordelen, dat het “bewijs”, in werkelijkheid geen bewijs is.

Terwijl als het echte bewijs, in de vorm van de taxatie van Droomparken hun in de schoot geworpen wordt, 7 van de 10 fracties niet eens de moeite neemt om er kennis van te nemen.

Interessant is de positie van degenen die het echte bewijs hebben ingezien. CDA, SP en EV!. CDA en SP doen alsof hun niets bijzonders is opgevallen. Alleen EV! concludeert tussentijds, dat de taxatie van Fakton geen bewijs is dat het bod van Orez marktconform was.

Zonder daar de conclusie aan te verbinden, dat in dat geval het college ons heeft voorgelogen (en nog steeds voorliegt) door te blijven beweren, dat de taxatie wel het bewijs is van een marktconform bod.

Het zwijgen van CDA en SP, maar ook van EV! maakt duidelijk, dat deze partijen terugdeinzen om de enige logische conclusie te trekken en er de voorkeur aan geven om de kwestie niet op de spits te drijven, maar in de doofpot te doen belanden.

Als Enkhuizen als gevolg van deze manier van optreden een aanzienlijk bedrag aan inkomsten misloopt, dan nemen (ook deze partijen) dat voor lief.