Categorie: Verhulcultuur

Compromitteren

Dat de doorsnee burger zich laat wijsmaken, dat we, dank zij Orez, straks over een mooi strand beschikken is tot daar aan toe, maar van raadsleden verwacht ik toch een aanzienlijk realistischer kijk op de werkelijkheid.

Orez had geen personeel en niet meer dan € 250,- eigen vermogen. Het strand dat ze laat aanleggen betalen we gewoon zelf. Waarschijnlijk aanzienlijk meer, dan als we er (als gemeente) zelf de opdracht voor hadden gegeven.

De daarvoor geraamde kosten, ruim 3.5 miljoen euro, wordt netjes in mindering gebracht op de grondprijs. Hetzelfde geldt voor 10 jaar gratis onderhoud van het openbaar gebied. Betalen we ook zelf, omdat het ook in mindering wordt gebracht op de aankoopprijs van de grond.

Orez bv begon met € 250,- aan eigen vermogen en eindigt naar alle waarschijnlijkheid met miljoenen aan eigen vermogen. Doordat ze de gemeente allerhande “gratis” diensten heeft weten aan te smeren.

Het is niet zonder reden, dat het college de rekensommen (op basis waarvan de overeenkomst is gesloten) geheim proberen te houden. Zelf na een vluchtige beschouwing van de posten besef je dat er niets deugt van de gegeven voorstelling van zaken.

Feitelijk is al de grond gratis ter beschikking gesteld en is van 10 jaar zwembad bijdrage en 10 jaar toeristenbelasting (samen 1.9 miljoen) niet meer over dan de schamele € 335.000,-.

Ik begrijp dat mevrouw Keesman een boekhoudkantoor heeft en ik vind het onbegrijpelijk, dat zij met haar expertise, dit over het hoofd heeft gezien.

Waarbij als verzachtende omstandigheid geldt, dat inzage in de stukken tot een half uur was beperkt. [les voor de volgende keer, vooraf nooit akkoord gaan met een beperking van de inzagetijd].

Maar die verzachtende omstandigheid geldt natuurlijk niet voor Van Zuijlen en Heuting, die naar eigen zeggen al een behoorlijk tijdje meegaan. Beide hebben meer dan voldoende tijd gehad om te kunnen vaststellen, dat de gemeente zich tot slachtoffer heeft laten maken van een valse voorstelling van zaken.

Zodat dat zij zich, door hun verzet tegen de openbaarmaking van die stukken, alleen maar compromitteren.

Struisvogelpolitiek.

Terwijl het in de landelijke politiek zo’n beetje “all hands on deck” is vanwege een bestuurscultuur die zich zou moeten aanpassen, heerst er op lokaal niveau een doodse stilte.

Ik denk niet, dat mijn conclusie, dat de gemeente miljoenen is misgelopen door haar manier van aanbesteden, met veel meer dan een schouder ophalen (door de verantwoordelijke politici) zal zijn ontmoet.

Voor zover ik weet zijn er maar twee lokale politici werkelijk geïnteresseerd in wat er zich (in financieel opzicht) rond het REZ heeft afgespeeld.

Van Galen (CDA-raadslid) en van Gangelen (EV!-commissielid).

De rest zal het klaarblijkelijk allemaal worst wezen. Voor zover ik heb kunnen nagaan hebben CU/SGP, D66, PvdA, VVD niet eens de moeite genomen om kennis te nemen van de inhoud van het rapport.

Zodat er vanuit die partijen (totaal 7 leden, dus een substantiële minderheid) überhaupt niets zinnigs over de inhoud kan worden opgemerkt.

De rest die het wel gedaan heeft doet er het zwijgen toe, waaruit je zou kunnen afleiden, dat wie zwijgt, instemt met hetgeen er is gesteld. Echter, ergens me instemmen is één ding, de wil om tot iets te besluiten is een ander en die wil heb ik nog niet kunnen ontdekken.

Het probleem is natuurlijk, dat de overgrote meerderheid van de raad over dit onderwerp van toeten noch blazen weet. Men is waarschijnlijk nog niet eens tot het besef gekomen, dat men (als democratisch instituut) doelbewust buiten de besluitvorming is gelaten.

Kennelijk vindt men het volkomen normaal, dat documenten op basis waarvan verstrekkende besluiten werden genomen (zoals de verkoop van grond i.p.v. het in erfpacht uitgeven van grond), niet bestaan of, als ze wel bestaan, geheim worden verklaard.

Dat de uitgangspunten, op basis waarvan een zeer omvangrijke grondtransactie had plaatsgevonden, lang nadat transactie was voltooid, niet openbaar zijn.

Met als geen ander doel, een discussie over die uitgangspunten en het afleggen van verantwoording over die keuze, te voorkomen.

De ambitie van de meerderheid van de zittende raad gaat niet veel verder dan op beschaafde wijze meebabbelen met een college, dat op haar beurt de handen vol lijkt te hebben met het beheren van een Doofpot.

Kortom, in plaats van “all hands on deck”, struisvogelpolitiek.

De Rutte doctrine

Gisteren kwam hij op tv langs. De Rutte doctrine. Ze kwam aan het licht tijdens de toeslagen affaire en komt er op neer, dat volgens de premier interne stukken niet openbaar gemaakt hoeven worden.

Op lokaal niveau kunnen we spreken van de Baas doctrine, die aan het licht kwam tijdens de perikelen rond de kosten voor verzwaring van het elektranetwerk van de Drommedaris.

Wat volgens het college € 100.000,- moest kosten, terwijl het in werkelijkheid nooit meer heeft gekost dan € 25.000,-. Ook in die kwestie bleek er geen enkel document te bestaan, die de beweringen van het college over dan onderwerp konden bevestigen.

Doel van beide doctrines is om te voorkomen, dat de toezichthouder (Tweede Kamer of Gemeenteraad) in staat zal zijn om op efficiënte wijze toezicht te houden.

Deze verhulcultuur van de overheid komt dus zowel op landelijk, als lokaal niveau voor.

Dat de toeslagenaffaire aan het licht is gekomen danken wij aan een tweetal kamerleden met een enorm doorzettingsvermogen. Peter Omtzicht (CDA) en Renske Leijten (SP). Beiden kregen daarvoor de publieksprijs 2019 van het actualiteitenprogramma Eenvandaag.

Dit soort van doorzettingsvermogen ontberen we echter in de lokale politiek.

Omdat de raadsleden in Enkhuizen (door middel van het raadsbrede akkoord) zich nu eenmaal meer vereenzelvigen met B&W, dan dat kamerleden (die niet tot de coalitie behoren) zich vereenzelvigen met de regering.

Maar er is een tweede reden. In de toeslagen affaire heeft het falende beleid van de overheid gevolgen voor een specifieke groep burgers.

Op lokaal niveau gebeurt dat meer op indirect en algemeen niveau.

Doordat financiële tekorten (die ontstaan als gevolg van falend beleid van de overheid) gewoonlijk worden afgewenteld op de gehele bevolking en niet een speciaal deel van de bevolking, zoals bij de toeslagenaffaire.

Maar als gezegd, beide doctrines maken deel uit van een verhulcultuur die geen ander doel heeft dan het verhullen van de rol die de overheid speelde en dat is de werkelijke reden, waarom een 3 jaar oude kosten/baten analyse (die de overheid deed besluiten een opdracht te gunnen) nog steeds geheim moet blijven.