In 2009 betaalde de gemeente dus € 545.000,- om zeggenschap te krijgen over 6000 m² eigen grond in het recreatieoord. Zeggenschap die drie maanden later al weer ongedaan werd gemaakt, omdat de vrijgemaakte grond weer in erfpacht werd uitgegeven.
het besluit daartoe ging op indirecte wijze. De raad werd namelijk gevraagd om een beeldkwaliteitsplan voor het REZ goed te keuren. Die goedkeuring gold dan tevens als goedkeuring voor het in erfpacht geven van grond waar kort daarvoor de erfpacht van was afgekocht.
Voordeel van deze constructie is, dat je geen raadsvoorstel hoeft te maken met daarin de voorwaarden van de nieuwe overeenkomst. Er is me echter verteld, dat de grond, die nodig was voor de aanleg van het parkeerterrein, op basis van € 30,- m² in erfpacht is uitgeven.
Grond, waar men 3 maanden eerder € 90,- m² had betaald, om de erfpacht te kunnen beëindigen, werd nu op basis van 1/3 van de eerder gemaakte kosten weer in erfpacht uitgegeven.
De te betalen erfpacht voor het gebied was min of meer gelijk gebleven. Het had de gemeente alleen ruim een half miljoen gekost om van erfpachter te kunnen wisselen.
Het belang voor SWL is duidelijk, men kon in de gewenste richting uitbreiden.
Wat het onmiddellijke belang van de gemeente was (er was grote haast geboden volgens de voorzitter van de raad) was minder duidelijk.
Destijds werd er als voordeel aangegeven, dat door een verbeterd vlekkenplan er 1.4 ha extra grond beschikbaar zou komen voor de aanleg van een vakantiepark en dat daarmee, de uitgave van ruim een half miljoen, in feite een investering in een toekomstige opbrengst was.
We weten inmiddels wat daarvan terecht is gekomen. Het hele REZ inclusief het plandeel camping is voor € 335.000,- verkocht.
Leuk is, dat het taxatierapport, anders dan nu het geval is, destijds nog wel deel uitmaakte van het raadsvoorstel. Het lijkt te zijn gemaakt volgens het beginsel “u vraagt, wij draaien”.
De waarde van de afkoopsom van een erfpachtovereenkomst werd niet bepaald door een accountant, maar een vastgoed makelaar, die de waarde van de grond op circa € 90,- m² taxeerde, wat door iedereen als redelijk beoordeeld werd.
De behandeling van het voorstel nam nog geen kwartier in beslag en iedereen was dik tevreden. Naar ik aanneem vanwege de gedegen voorbereiding tijdens de (besloten) Presidiumvergadering
Maar ook omdat, zoal mevrouw de Munnik (VVD) het uitdrukte, “de grond van je buurman nooit twee keer te koop komt”. Waarbij ze even over het hoofd zag, dat de grond (die ze zojuist op aanraden van het college had gekocht) al eigendom was van de gemeente.
Pim's Prietpraat 