Categorie: Stadsvisie

Plannetjes

Het sportcomplex Immerhornpolder is eigenlijk verouderd en zou opgeknapt moeten worden, maar voorlopig gebeurd er even niets, want wethouder Boland heeft een plan.  De grond verkopen en van de opbrengst een nieuw sportcomplex aanleggen. Hoe realistisch dat plan is weten we niet, want onderbouwing met cijfers ontbreekt.

De mankementen aan de Drommedaris hadden eigenlijk jaren geleden al verholpen moeten worden. Het geld er voor was beschikbaar, maar het is nog steeds niet gebeurd omdat wethouder Boland een plan heeft  voor een nog veel omvangrijker verbouwing. Daar is inmiddels al voor tienduizenden euro’s in geïnvesteerd, maar of het een realistisch plan is weten we nog steeds niet, misschien over een paar maanden.

Al jaren wordt er gepraat over de verkoop van gronden op recreatieoord Enkhuizerzand. Wethouder Boland had een plan waardoor er nog meer grond zou kunnen worden verkocht, alleen moest er dan wel eerst even de verliesgevende activiteiten van een tennisbaan-exploitant worden afgekocht.

Daar had wethouder Boland meer dan een half miljoen euro’s voor over. Sindsdien niets meer vernomen van de verkoop van gronden en de daaruit voortvloeiende opwaardering van het recreatiegebied, dat er nog even troosteloos bijligt als voorheen.

Kortom sommige dingen zouden moeten gebeuren, maar ze gebeuren niet omdat het college meent dat ze een beter plan hebben.

Binnen de Enkhuizer bevolking leeft al meer dan dertig jaar de wens om in de stad met een plein te verrijken waarop je manifestaties zou kunnen realiseren. Leuk voor de bewoners, leuk voor toeristen. Het idee is zelfs opgenomen in de stadsvisie 2030, maar vreemd genoeg heeft niemand daarvoor ooit een plan gemaakt.

Realistisch beschouwd kun je zo’n plein eigenlijk alleen maar realiseren in de tuin achter het voormalige weeshuis in de Westerstraat. Ik schreef daar al eerder over en dit is de link naar dit bericht.

Wat nu nog een beetje in de weg staat, is het verzorgingstehuis in de Doelenstraat, maar dat verhuist over enige tijd naar de Vijzeltuin en die ruimte komt dus vrij. Bovendien heeft wethouder Boland toegezegd, dat de natuur die in de Vijzeltuin (als gevolg van de bebouwing) verloren gaat elders zal worden gecompenseerd.

Wat is er logischer dan de grond die in de Vijzeltuin  wordt bebouwd te compenseren door die grond (waar het verzorgingstehuis nu op staat) toe te voegen aan de achtertuin van het voormalige weeshuis, zodat er een ruimte ontstaat van enige omvang. Ruimte voor een plein of park.

Maar als gezegd, daarvoor bestaat nu net weer geen plan, zoals wethouder Kok onlangs bevestigde. Ik betwijfel dat.

Ik denk dat er wel degelijk een plan bestaat voor die grond in de Doelenstraat en dat ontwikkelaar de Nijs (die ook het SMC ontwikkelt) daarin een behoorlijk vinger in de pap heeft.

En dat plan voorziet er niet in, dat er op een strookje grond achter het weeshuis jeu de boules gespeeld kan worden.

En dus leggen het college  jeu de boules baantjes aan halverwege Andijk en zal het het verlies aan groen in de binnenstad ook in die contreien worden gecompenseerd.

Begrijpelijke wens

A. Noorman

Op de (overigens voortreffelijke) website van CU/SGP staat een beschouwing van commissielid Arno Noorman waarin hij zijn teleurstelling uitspreekt over het Accommodatie- en Vastgoedbeleidsplan dat het college aan de Raad heeft aangeboden. Hij constateert, dat het uitgegeven bedrag (€ 150.000.- ) niet in verhouding staat tot de geleverde output.

Het is inderdaad ontzetten veel geld gelet op de vaak tamelijk vanzelfsprekende suggesties die er worden gedaan. Wat wordt opgemerkt over bijvoorbeeld de verhuizing van het sportcomplex de Immerhornpolder wijkt inhoudelijk niet af van hetgeen wethouder Boland daarover tot dusver herhaaldelijk naar voren heeft gebracht.

Het “beleid” voor deze accommodatie komt er op neer dat daar voorlopig niets gebeurd, omdat er nog steeds rekening wordt gehouden met een budget-neutrale verhuizing van het complex. Over hoe realistisch een dergelijke voorwaarde (budget-neutraal) is, doen de ingehuurde vastgoed en accommodatie experts helaas geen mededeling.

We kennen deze voorwaarde overigens ook van een andere accommodatie, het Enkhuizerzand. Daar heeft het college wel veel geld uitgegeven om de uitbreidingsplannen van SWL mogelijk te maken, maar aan het publieke deel gebeurt verder niets. Ook hier is het beleid, wachten tot er iets verkocht is en dan niet meer uitgeven dan er is ingekomen.

Brengt het nieuwe Accommodatie- en Vastgoedbeleid daar verandering in? Niet echt, er wordt wat geroepen over het nut van multifunctionele gebouwen, niet helemaal een verrassing voor een adviesbureau dat een speciale afdeling heeft die de bouw ervan begeleid.

Er wordt wat suggesties gedaan  die de ambtelijke efficiëntie zou moeten verbeteren. maar de daaruit resulterende besparing is nauwelijks de moeite waard.  Bovendien moet er eerst nog eens € 100.000,- worden uitgegeven voordat het besparen kan beginnen.

De grote verandering zit hem dan ook niet in de door de adviseurs gedane suggesties, maar in de veranderingen die het college zelf heeft bedacht en die een verdere marginalisering  van de Raad zal inhouden.

In een nadere toelichting op haar plannen laat het college weten,  dat als de beleidsuitgangspunten die zij voorstelt worden aangenomen, zij over zal gaan tot verkoop van de gemeentelijke eigendommen zonder de de Raad daar verder bij te betrekken.

Het is duidelijk, dit college wil wat meer vrijheid van handelen waar het de aan- en verkoop van vastgoed betreft.

Met het succes van de Uilenbanen en het SMC nog vers in het geheugen, een begrijpelijke wens, die dan ook door een meerderheid van de Raad wel zal worden gesteund.

Koekje

Tijdens de behandeling van de startnotitie  Hert-visie sprak raadslid Karin Kunst (PvdA) haar ongenoegen uit over de voorliggende tekst. In haar ogen weinig uitnodigend en vol met raadselachtige begrippen.

Ik voelde met haar mee. Helaas reageerde wethouder Franx op voor hem kenmerkende wijze.

Hij was slechts een eenvoudige uitvoerder. De Raad is de baas en neemt de beslissingen. Als de Raad tekstuele aanpassingen wil, dan staat het haar vrij om die te doen.

Ik vind dat een beetje kinderachtige manier van reageren. Volgens mij schrijft Franx geen letter mee aan de voorstellen die hij indient. Hij beschikt over een peloton aan ambtenaren op HBO denkniveau die dit werk voor hem doen.

Helaas leren die op het ambtenarenschooltje, dat het verstandig is dat je je aan alle kanten indekt en dus gebruiken ze zoveel mogelijk woorden om zo min mogelijk te  zeggen. Bovendien hanteren ze begrippen die bij scrabble een hoge woordwaarde opleveren, maar waarvan zelden duidelijk is wat er precies onder wordt verstaan.

Mogelijk komt dat wethouder Franx allemaal goed uit, maar als hij daar dan commentaar op krijgt vanuit de Raad, dan reageert hij ongepast als hij de Raad voorstelt om dan maar zelf tekstuele voorstellen te doen.

Het enige wat hij hoeft te doen, is zijn beleidsambtenaren te instrueren teksten te produceren,  die ook door gewone stervelingen kunnen worden begrepen.

Karin Kunst nam overigens op subtiele wijze wraak door in een reactie te spreken over de noodzaak van convergerende vragen.

Een begrip dat Franx (net als ik trouwens) niet onmiddellijk kon thuisbrengen. Koekje van eigen deeg zullen we maar zeggen.

Hert en Hart

De vergadering van de commissie grondgebied gisteravond ging wat mij betreft voornamelijk over de Hert-visie en de daarmee verband houdende Hartenvisie. Dat laatste stuk werd naar mijn indruk tamelijk welwillend en met respect ontvangen door vrijwel alle leden van de commissie.

Dat in weerwil van de tenenkrommende introductie van de Hartenvisie door de auteur zelf. Die laat nog steeds geen kans onbenut om de aandacht van het stuk, waar hij volgens mij weken aan heeft gewerkt en waarvan de inhoud respect verdient,  af te leiden en te vestigen op zijn persoonlijke strubbelingen met de gemeente.

Ik vind dat ontzettend jammer. De Hartenvisie geeft een aardig beeld van hoe Enkhuizen er in de toekomst uit zou kunnen zien en spreekt wat mij betreft veel meer tot de verbeelding dat al die abstracte formuleringen in die uit de ambtelijke koker komen.

Laat ik het zo zeggen, de Hartenvisie neemt je ergens mee naar toe, de Hert-visie laat je (door het pretentieuze taalgebruik) in de kou staan. Dat wil niet zeggen dat de onderwerpen die men in de Hert-visie aan de orde stelt er niet toe doen. Zeker wel, maar na een alleszins leesbare introductie van een onderdeel volgen er weer van die mallotige vragen, waarvan je je afvraagt, wat weten we eigenlijk als we het antwoord op de vraag weten.

Verder hielp de wat chaotische behandeling door Bokhove van de Hartenvisie ook niet echt. Het is me tenminste nog steeds niet duidelijk wat hij wil. Hij wil dat er over gesproken wordt, maar maak dat dan ook mogelijk.

Ik heb mijn steentje bijgedragen door het op Discours te plaatsen, wat zich in mijn ogen tot een neutraal discussie platform moeten ontwikkelen voor inhoudelijke discussies en daarom voor iedereen acceptabel zou moeten zijn. De e-mail discussie die hij min of meer propagandeerde werd door Joke Kuijsten terecht als onwerkbaar gekwalificeerd.

Hartenvisie

In een tweet (hieronder) laat Bokhove weten dat hij de kritiek op het ontbreken van een gedrukte versie van de Hartenvisie onterecht vindt.

Geen idee waar die kritiek vandaan komt, maar als het gaat om collega-raadsleden heeft hij gelijk. Ook de gemeentelijke stukken worden gewoonlijk alleen digitaal aangeboden.

Waar ik me echter wel over verbaas is, dat hij de rest van de bevolking feitelijk negeert. Ze mogen er kennis van nemen, maar op de inhoud reageren is (gelet op de wijze van publiceren) onmogelijk.

Inmiddels is de gemeentelijke startnotitie ook verschenen op de website van de gemeente. Daarin wordt bepleit om voor € 100.000,- een economische visie te laten maken.

Dat is in deze tijd van bezuiniging een vorstelijk bedrag. Bokhove beweert echter, dat dit bedrag niet hoeft worden uitgegeven en dat zijn Hartenvisie een werkbaar document is.

Ik geloof hem graag, maar dan begrijp ik niet helemaal waarom hij een discussie daarover (met de bevolking) uit de weg gaat.

Het college is duidelijk een andere mening toegedaan, anders hadden ze hun voorstel wel ingetrokken.

Enfin de Hartenvisie vindt U hier, en het gemeentelijke werkstukje (kosten € 15.000,-) kunt U hier vinden.

Weeshuis Plaza

Naar aanleiding van mijn stukje kleinschalig over het slagen van het hockey-initiatief (en het mislukken van het jeu de boules initiatief) kreeg ik van Hans Langbroek een aardige e-mail, waarin hij meedeelde, dat hij daar (in de aankomende raadsvergadering) op terug wilde komen.

Ik heb hem geschreven dat ik dit een sympathieke geste vond, maar dat jeu de boules spelen in de weeshuistuin, waarschijnlijk een gepasseerd  station was en dat hij, als hij het ter sprake zou brengen, waarschijnlijk toch terug zou worden gefloten.

Verder schreef ik, dat jeu de boules in de weeshuistuin eigenlijk maar een bescheiden onderdeel was van een veel omvangrijker plan. Namelijk de creatie van een groot stadsplein.

Dat is een wens die volgens mij al meer dan 40 jaar oud is. Zo herinner ik me uit mijn eigen raadsperiode een plan om voor het stadhuis zo’n plein te realiseren, maar de bouwval die tegenover het stadhuis stond werd opgeknapt en dus ging het feest ging niet door.

Ook het Boschplein kwam regelmatig ter sprake, maar dat kan, vanwege het parkeren, eigenlijk niet meer gemist worden.  Vervolgens is men in de weer gegaan met de Melkmarkt, maar dat is eigenlijk ook een gebed zonder end.

Toch spreekt ook de Stadsvisie weer van een Javaplein waar het onder eeuwenoude bomen goed toeven is. Probleem is, dat nergens staat waar dat Javaplein gerealiseerd zal worden.

Eigenlijk kan dat alleen nog maar op de plek van de bestaande Weeshuistuin. Die wordt nu voor een deel gebruikt als parkeerterrein voor de dienst gemeentewerken. (Op het niet gebruikte deel wilde ik gaan jeu de boulen.)

De oostelijk begrenzing van die tuin wordt gevormd door het verzorgingshuis Nikolaas, maar in de bestaande plannen wordt dat verplaatst naar de ziekenhuistuin van het voormalige Snouck van Loosen ziekenhuis.

Wethouder Boland heeft inmiddels toegezegd, dat het daar wegvallende groen elder in de stad zal worden gecompenseerd en wat is er dan logischer dan dit te doen op de plek waar nu nog het Nikolaas staat.

Daarmee schep je een plein met Vrijthof-achtige allure. De oostelijke begrenzing is het Doelenstraatje, dat best wat nieuwbouw a la Paktuinen zou kunnen gebruiken.

Beneden restaurants met terrassen (net als op het Vrijthof) en voilà het plein is daar. Leuk voor de toeristen, leuk voor de bewoners.

Hans zag er wel wat in en misschien kan hij zijn collega raadsleden overtuigen. En dan ook nog de het plan van Rob van Kerkhoven, om het laatste deel van de binnenhaven te reserveren voor klassieke schepen en we hebben er weer een sfeervol stukje Enkhuizen bij.

Rotondes

De als geruststellend  bedoelde mededeling, dat er voor de realisatie van de N23 geen extra gelden zouden worden gevraagd werd door commissielid Cor Westerveld (LQ) op originele wijze geïnterpreteerd.

Als de uitvoering van de werkzaamheden duurder zou worden dan gepland (wanneer is dat eigenlijk niet het geval), dan zou niet gevraagd worden om extra geld, maar de oplossing gezocht worden in een versoberde uitvoering van de rest van het traject.

Nu heb ik er nooit bij stil gestaan, dat je bij wegaanleg kunt kiezen voor een luxe en een sobere variant en kan me daar ook niet veel bij voorstellen.

Tenzij men met de sobere variant bedoelt, een weg zonder kunstwerken zoals ongelijkvloerse kruisingen.

Westerveld stelde in mijn ogen terecht vast, dat deze wijze van financieren wel eens nadelig zou kunnen uitpakken voor Enkhuizen, omdat de aanleg begint in Heerhugowaard.

Blijken de daar gerealiseerde kunstwerken duurder uit te vallen dan gedacht, dan blijft er geen andere keuze om de rest van het traject te versoberen, lees rotondes in plaats van ongelijkvloerse kruisingen.

De kans dat er ooit een kunstwerk gerealiseerd gaat worden als bedoeld in de regiovisie (tunnel in het Markermeer naar de Lelystaddijk) lijkt daarmee verder weg dan ooit.

ONS probleem

Ik neem aan dat één van de aantrekkelijk kanten van een politieke carrière is, dat je (door de stad lopend) tegen je kleinkinderen kunt zeggen “daar heeft Opa voor gezorgd”.

Jan Franx is in dat opzicht niet slecht bedeeld. Dat kan hij onder andere zeggen van de Compagniesbrug en de Kat en Hondbrug en de naastgelegen sloepenhaven, die er nu nog erg leeg bijligt, maar er verder alleraardigst uitziet.

Bovendien komt daar, als het Jan Franx ligt, binnenkort een belangrijke verkeersader (de N23) bij.

Zijn enthousiasme voor dit project is begrijpelijk, maar het toekomstperspectief dat hij schildert is wel erg ver verwijderd van de werkelijkheid.

In de commissie grondgebied voorzag hij een nieuwe brug aan het einde van de dijk naar Lelystad en sprak hij het over een beter aansluiting naar het Ruhrgebied en de daaruit voortvloeiende voordelen.

Ik heb niets tegen visionaire bestuurders, waardeer het enthousiasme van Jan, maar vindt tegelijkertijd dat hij wat meer oog zou moeten hebben voor de werkelijkheid.

Die is wat mij betreft, dat Enkhuizen 5 miljoen neertelt voor een verbeterde verkeersafwikkeling in regio Alkmaar en Hoorn, maar zodoende zichzelf opzadelt met een flessenhals op het eigen grondgebied en dat van StedeBroec.

Daarvoor bestaat een nette oplossing die in de regiovisie wordt uitgewerkt. Prachtig plan, maar niet meer dan dat, want er bestaat nog geen enkel zicht op de wijze waarop de uitvoering van dat plan (waar ik verder een groot voorstander van ben) gefinancierd gaat worden.

Tijdens de vergadering van de commissie grondgebied liet Franx bij herhaling weten dat hij een tegenstander is van het nemen van risico’s, maar tegelijkertijd neemt een enorm risico als hij de Raad adviseert geld vrij te maken voor de realisatie van de N23 in haar huidige vorm.

Of men in de regio Alkmaar en Hoorn bereid zal zijn om bij te dragen aan de oplossing van ONS probleem is nog maar de vraag.

Begin

Afgelopen week vergaderde de gemeente met de ondernemers van Enkhuizen. Klemmende vraag was wat de gemeente kon doen om onze belangrijkste economische pijler (stadsvisie) het toerisme wat verder op te krikken.

Uit het krantenbericht erover begreep ik dat het begin van de avond bestond uit stoom afblazen omdat onze geplaagde ondernemers nogal wat klachten richting gemeente hadden.

Die had zich op haar beurt verzekerd van een externe deskundige, (Polyground) die zijn brood verdient met het bedenken van plannetjes voor middenstanders die zich in hun bestaan bedreigd zien.

Een belangrijk idee van dit bureau was om de boven de winkel gelegen woningen te verhuren, iets wat blijkbaar niet bij de aanwezige ondernemers was opgekomen.

Hét idee van de avond was echter (zo begreep ik uit de krant) dat men op sprookjeswonderland bonnen gaat uitdelen waarmee men in de binnenstad een gratis kopje koffie kan krijgen.

Dit in de vage hoop, dat de bezoekers van dit kinderfestijn niet rechtstreeks doorstomen naar MacDonalds, maar na afloop van een vermoeiende dag nog even in de binnenstad op zoek gaan naar een blauwe zone.

Zelf zou ik nooit op dat idee zijn gekomen, maar het bewijst maar eens, dat aanzienlijke problemen op eenvoudige wijze zijn op te lossen als je maar een deskundige de gelegenheid geeft zijn werk te doen.

En dit is nog maar het begin, want op 6 april vergadert de Raad over een krediet voor € 155.000,- , waarmee een visie op de verdere economische ontwikkeling van onze goed stad gekocht kan worden.

Na dit bescheiden begin van Polyground zijn mijn verwachtingen dan ook hoog gespannen.

Terugblik “Stadsvisie 2030”

Van meet af aan ben ik kritisch geweest op Stadsvisie 2030. Dat komt omdat ik meer vertrouwen heb in het werk van visionaire bestuurders, dan in de wijsheid van “het volk”.

Ik vind het een beetje flauw om “het volk” te vragen een toekomstvisie te geven.

De overgrote meerderheid heeft daar geen zin in of mist de daarvoor de capaciteiten.

De resultaten van dat soort bijeenkomsten (tegenwoordig aangeduid met beginspraak) zijn gewoonlijk een hutspot van tegenstrijdige opvattingen, die bijeengebracht moeten worden tot een samenhangend geheel.

Dat bijeenbrengen gebeurt dan door de ambtelijke staf en de politiek verantwoordelijken en je kunt er dus vergif op nemen dat alleen de elementen die zij belangrijk vinden de eindstreep zullen halen.

Zo ook hier. Na een drietal warrige bijeenkomsten werd een composiet scenario vastgesteld dat uiteraard alles bevatte wat de ambtelijke staf en de huidige coalitie als wenselijk zag.

Nieuw Enkhuizen zet zwaar in op Enkhuizen als toeristenstad en heeft daar ook erg veel geld voor over. Het zou me verbazen als een steekproef onder de Enkhuizer bevolking zou uitwijzen dat meer 10% werkzaam is in die sector en dus economisch belang heeft bij de verdere ontwikkeling.

Er is in mijn ogen dan ook eerder sprake van een kleine lobby, die keer op keer opduikt als het gaat om het verkrijgen van gemeentelijke subsidies voor het bevorderen van het toerisme.

Dat op zichzelf is natuurlijk geen probleem, ware het niet dat deze aanvragen altijd gerechtvaardigd worden met de opvatting, dat de Stadsvisie (het volk dus) dwingt om daar positief op te reageren. Het volk heeft gesproken, het volk wil meer toerisme, het bestuur geeft slechts gehoor aan de roep van het volk. Einde discussie.

Indirect wordt op die manier ook de gemeenteraad onder druk gezet. We zagen het al bij de behandeling van de Stadsvisie in de Raad. Er was een motie van de VVD/D’66, waarin werd uitgesproken, dat de gemeenteraad (nu het volk gesproken had) daar niets meer aan had af te doen of toe te voegen.

Feitelijk komt dat neer op het buitenspel zetten van de Raad ten gunste van een inspraakcircus waarvan de uitkomst door de bestuurlijke top op eenvoudige wijze valt te manipuleren.

Ik ben niet zuinig geweest met mijn kritiek op de Raad, maar dat is nu eenmaal het orgaan waar we het mee moeten doen. Liever dan dat ze zich buitenspel laat zetten, zag ik dat zij haar onafhankelijkheid bewaarde en haar werkwijze verbeterde.

Misschien zouden de politieke partijen, die over zetels in de Raad beschikken, zich iets meer moeten inspannen om een wat groter klankbord te creëren dan de bestaande steunfracties. Het internet kan daarbij een hulp zijn.

%d bloggers liken dit: