De vereniging “Onze Zorg” heeft een visualisatie van het project Vijzeltuin op haar blog geplaatst. Ik ben zo vrij hem over te nemen.
Zou mooi zijn als daar een samenkomst plek voor ouderen gecreëerd zou kunnen worden. Bijvoorbeeld waar je petanque (de zondagse naam voor jeu de boules) zou kunnen spelen. Onze huidige plek valt ten offer aan de receptie voor het vakantie park.
Met een beetje geluk wordt het aanstaande dinsdag toch nog leuk tijdens de raadsvergadering. Van Reijswoud (VVD) heeft namelijk verzocht om een interpellatiedebat over de Nijs.
Nog gauw even op de website van de VVD gekeken voor een nadere toelichting, maar helaas. Het laatste nieuws van de Enkhuizer fractie dateert alweer van 9 januari 2015 en ging over een toespraak van premier Rutte.
Sindsdien (volgens de VVD fractie) kennelijk niets gebeurd in Enkhuizen dat het vermelden waard was.
Een opvatting die overigens ook door het CDA wordt gehuldigd. Ook daar bleek het grootste nieuws in de afgelopen jaren de uitslag van de verkiezingen in 2014.
Maar goed, nu dus een interpellatiedebat over de Nijs en de informatie die daarover door het college is verstrekt.
Centraal daarin staat een e-mail aan de fractievoorzitters@gemeenteraad.enkhuizen.nl
Dat mailadres kende ik niet, dus heb ik zelf even een mailtje gestuurd om te kijken of het zou aankomen en ja hoor, binnen 10 seconden een berichtje dat het bericht niet kon worden afgeleverd.
Kortom, Reijswoud wil een debatje over een berichtje van de Nijs, dat ze misschien wel hebben verstuurd, maar waarvan ze wisten dat het nooit is aangekomen.
Kennelijk twijfelt Van Reijswoud ook een beetje want hij schrijft in zijn toelichting;
Zowel de inhoudelijke tegenspraak in voornoemde documenten over de houding van het college inzake het geschil als de wijze waarop deze informatie de raad al dan niet heeft bereikt, bemoeilijken de beeldvorming over de mate waarin het college inzake dit geschil adequaat, effectief en vanuit de juiste belangenafweging handelt.
Neem rustig even de tijd om deze zin op U in te laten werken. Hij is namelijk geformuleerd in ambtenaren algebra dat tot doel heeft de indruk te wekken dat je weet waar je het over hebt.
Nu is het voor de Enkhuizer raad niet ongebruikelijk dat men zich langdurig bezighoudt over bijzaken. In dit geval dus een mail, die misschien is verstuurd, maar waarvan de afzender wist, dat hij nooit is aangekomen.
Ik ben benieuwd hoe van Reijswoud zich hier uit gaat redden. Het gaat om agendapunt 3 dus meteen om 8 uur inschakelen.
Als het agendapunt wordt ingetrokken mogen we er (denk ik) vanuit gaan dat hij dit blog volgt. 
Anders lijkt het me een voorzetje die door de voorzitter makkelijk valt in te koppen.
Behoudens de vrijwel unanieme afkeuring over het optreden van Reijswoud en zijn opvattingen over kwaliteit van de wethouders vielen er verder weinig opwindende dingen te beluisteren in het audioverslag van de vergadering van afgelopen dinsdag.
Het verslag is nog niet bewerkt, zodat je een beetje met de afspeelknop moet schuiven om bij het onderwerp dat je interesseert te komen. Na bewerking (wat een paar dagen in beslag zal nemen) kun je rechtstreeks naar het geluidsfragment dat je zou willen beluisteren.
Er werden wel opvallend veel mondelinge vragen gesteld. Over het SMC en de middenschool. (Quasten). Het rioolonderzoek en de brandweer (van der Pijll) de buurtbus (Kunst) en de uitbreiding van het vliegveld Lelystad. (Langbroek)
Veel nieuw inzichten leverde dat niet op. In de meeste gevallen bleek de gemeente nauwelijks invloed te kunnen uitoefenen op de procesgang. Alleen in één geval (het rioolonderzoek) bleek dat wel het geval te zijn.
Na vier maanden voorbereiding was men inmiddels uitgekomen bij een bedrijf dat zo’n onderzoek zou kunnen doen en zou men (één dezer dagen) een besluit nemen om de opdracht te verstrekken.
Ik vind het nogal wat, dat het 4 maanden duurt voordat dat je een raadsbesluit (dat er in essentie op neerkomt dat je iemand vraagt wat rioolmonsters te nemen en te analyseren) uitvoert, maar van der Pijll was er blij mee.
Zelf vind ik het weggegooid geld, omdat de uitslag tot weinig meer zal leiden dan dat het de broek van van der Pijll zal doen afzakken.
Verder bleek de eerstkomende zitting over het SMC gepland te zijn voor september, zodat het nog wel even zal duren voordat we op dat gebied haring of kuit weten.
Het zou zo maar kunnen dat tijdens deze collegeperiode geen antwoord komt op de vraag of we de Nijs wel of niet 2 miljoen schadevergoeding moeten betalen. Ik ben benieuwd welke voorzorgsmaatregelen het college (op dat punt) in de voorjaarsnota zal hebben genomen.
En dan waren er ook nog twee moties vreemd aan de orde van de dag, ingediend door Hans Langbroek.
Eén daarvan betrof het verplaatsen van de weekmarkt van de Westerstraat naar het Koperwiekplein en het instellen van een meer toeristisch ingestelde markt (op vrijdag) aan de Dijk.
Wat mij betreft een sympathieke (maar ook naïeve) poging om de discussie over dit probleemkindje van de grond te krijgen, maar dat werd door de overige raadsleden niet gewaardeerd.
Was men eerder op de avond nog ontzet over de opvattingen van Reijswoud over wethouder Wijnne, dit keer kostte het de voltallige raad weinig moeite om de opvattingen van Langbroek neer te sabelen, waarop Langbroek het verstandige besluit nam de motie in te trekken.
Bijna twee jaar geleden schreef ik in “Never a dull moment” over de brief die de Nijs had geschreven die niemand mocht inzien. Vandaag lees ik in het NHD dat de gemeente is verwikkeld in een procedure (aangespannen door de Nijs) waarin de Nijs een vergoeding eist van de door haar geleden schade bij het project SMC van 2 miljoen.
Ik kan me geen raadsbrief herinneren waarin die procedure werd aangekondigd. Wel een besloten presidium vergadering waarbij de deelnemers tot geheimhouding werden verplicht.
Ik neem aan dat tijdens die vergadering de fractievoorzitters geïnformeerd zijn over het bestaan van die procedure en dat zou verklaren waarom de toenmalige fractievoorzitter Visser (CDA) op dit blog melding maakte van een schadeclaim van 2 miljoen.
Geleidelijk aan begint het beeld dus duidelijker te worden. De Nijs eist in een speciale procedure ontbinding van de met de gemeente gesloten overeenkomst en vergoeding van de door haar geleden schade.
De gemeente eist, (in weer een andere procedure) dat de overeenkomst onverminderd wordt uitgevoerd, hoewel er (mede door toedoen van de gemeente) er eigenlijk geen kandidaten meer zijn waarmee de Nijs aan haar opdracht zou kunnen voldoen.
In het NHD van vandaag kondigt Baas verder stoer aan, dat hij besloten heeft om tot aan de Hoge Raad te zullen door te procederen als de claim van de Nijs zal worden toegewezen.
Een voorlopige tussenstand is, dat de gemeente in beroep is gegaan tegen een uitspraak van de rechter dat de gemeente in redelijkheid niet kan eisen, dat de Nijs aan haar verplichtingen blijft voldoen (gezien de rol van de gemeente bij het tot stand komen van een SMC in de Molenweg).
De gemeente is tegen die uitspraak in hoger beroep gegaan, maar ik vrees het ergste.
De meest logische uitkomst van dit juridische geharrewar is natuurlijk dat de overeenkomst tussen de gemeente en de Nijs gaat worden ontbonden zonder dat enige partij recht heeft op een schadevergoeding.
Waardoor er ruimte komt voor een nieuwe overeenkomst (eventueel met de Nijs) en een nieuwe bestemming voor het voormalige ziekenhuis in de Vijzelstraat.
Ik heb begrepen dat die er al is (appartementencomplex), maar er moet eerst nog eventjes geprocedeerd worden. Per slot van rekening levert dat weer gewoon “werk” op voor de desbetreffende ambtelijke afdelingen.
De bron van al deze ellende is natuurlijk de gemeentelijke voorkeur voor complexe procedures waarbij “op papier” ogenschijnlijk alles geregeld is, maar waarbij de realiteit nog wel eens uit het oog wordt verloren. Ik denk daarbij ook even aan de plannen met het recreatieoord.
Enfin, het zal nog wel een jaar of wat duren voordat we weer verder kunnen. Als je weet dat de gemeente becijfert heeft dat de voorbereidingskosten voor de brede school inmiddels € 500.000,- bedragen, dan moeten de voorbereidingskosten voor het SMC inmiddels in de miljoenen lopen.
Maar gek genoeg hoor je daar niemand over en is daar kennelijk ook niemand verantwoordelijk voor.
In het krantenartikel afgelopen zaterdag over het recreatieoord ook nog de opmerking dat een en ander volgens de Europese aanbestedingsregels moest worden aanbesteed. omdat de totale waarde van de investering meer dan 5 miljoen bedraagt.
Een raadselachtige opmerking waar geen raadslid tijdens informatieavond, commissievergadering of de raadsvergadering ook maar één vraag over heeft gesteld. Kennelijk is een en ander dus voor iedereen duidelijk.
Maar hoe komt men eigenlijk aan die 5 miljoen? De gemeente zelf laat weten geen stuiver aan de herinrichting te willen uitgeven. Haar bijdrage aan het geheel is dat zij 10 hectare (=100.000 m2) grond 30 jaar lang “gratis” ter beschikking stelt.
Anders gezegd, in ruil voor 30 jaar gratis grondgebruik dient een derde een tegenprestatie ten opzichte van de gemeente te leveren die meer dan 5 miljoen waard is.
Is die tegenprestatie minder dan 5 miljoen dan hoeven ook de Europese aanbestedingsregels niet te worden toegepast.
Vreemd genoeg staan er in het gunningsdocument geen cijfers op basis waarvan je die 5 miljoen zou kunnen rechtvaardigen.
De kosten van het aanleggen van een strand worden nergens genoemd, maar in een eerder onderzoek uit 2007 worden die geschat op 1.2 miljoen.
Ook de kosten van de aanleg van een camping (harde eis) staan nergens vermeld, terwijl je na even googlen als snel terecht komt bij bedrijven die zich daar in specialiseren. Raadselachtig waarom de gemeente zich daar niet even georiënteerd heeft.
Maar misschien heeft men het wel gedaan, maar laat men de raad liever in het ongewisse om straks met een verrassende conclusie te kunnen komen.
Maar zelfs al zou het opnieuw inrichten van een camping voor sta-caravans 1.8 miljoen kosten, dan kosten strand en camping samen niet meer dan 3 miljoen en blijft de vraag “waaruit bestaat dan de resterende tegenprestatie die 2 miljoen waard is?”
En als die er niet is, wat is dan de verklaring voor het feit dat de Europese aanbestedingsregels moeten worden gevolgd?
Of is het de bedoeling dat we met behulp van deze ingewikkelde gang van zaken weer zo’n succes verhaal in het leven roepen als het SMC.
Door middel van een raadsbrief laat het college in hoger beroep gaat tegen het vonnis van de kantonrechter in de kwestie SMC.
Daarin vordert men naleving van de met M.J. de Nijs care B.V. afgesloten overeenkomst.
Een merkwaardige eis vind ik zelf, want in de overeenkomst met de Nijs staat duidelijk dat als een van de partijen zijn verplichtingen niet nakomt, de ander ontbinding van de overeenkomst kan eisen en recht heeft op schadevergoeding.
Maar nee, de Nijs moet kennelijk een tweede medisch centrum bouwen waar verder niemand op zit te wachten. Gelukkig staat men nog wel open voor overleg om tot een minnelijke schikking te komen.
Wie overigens denkt dat het SMC het langslopende mislukte vastgoedproject is vergist zich. De prijs daarvoor gaat wat mij betreft toch naar het project de Oksel. Daar zou oorspronkelijk een apartementenhotel (inclusief welness accommodatie) gebouwd worden.
Inmiddels heet het volgens de raadsbrief van 24 juni 2014 een hotelcomplex en is de bouw daarvan weer met een jaar uitgesteld.
De onderliggende grond is al sinds 2001 eigendom van een lokale vastgoed ontwikkelaar met wie is overeengekomen dat hij pas hoeft te betalen als hij de grond daadwerkelijk afneemt.
In de tussentijd zou rente worden berekend over het aankoopbedrag, maar ik heb het bange voorgevoel dat men die conditie al heeft losgelaten. Ik heb tenminste gelezen dat deze grondtransactie is afgewikkeld.
Dat zou ook betekenen dat de te verwachten opbrengsten al in de “boeken” zijn opgenomen en dat heeft weer als gevolg dat (mocht het hele project uiteindelijk niet doorgaan, wat zeer waarschijnlijk is) er een niet te veronachtzamen tekort bij het grondbedrijf ontstaat.
Met het oog op de te nemen beslissing over het project recreatieoord, lijkt het me nuttig als de ervaring opgedaan bij project Oksel, wordt meegenomen in de overwegingen.
Dankzij SP fractievoorzitter Margreet Keesman weet ik inmiddels het verschil tussen een besloten raadsbijeenkomst (waar buitenstaanders niet welkom zijn) en een informatieve raadsbijeenkomst (waar buitenstaanders, zoals de pers) wel welkom zijn.
Ze legt een en ander uit op het SP weblog. Haar hele betoog kunt U hier lezen.
Fijn om te weten dat al die informerende raadsvergaderingen openbaar zijn.
Nu nog even de pers uitnodigen, zodat die verslag kan doen, want onze politieke partijen doen dat zelden of nooit.
Volgens Keesman hadden de fractievoorzitters Van Marle, Quasten en Langbroek het dus mis in hun veronderstelling dat het om een “besloten” vergadering ging.
Het was een informerende en dus (volgens Keesman, die hier de opvatting van burgemeester Baas weergeeft, schat ik zo in) daarmee ook een openbare vergadering.
Keesman maakt meteen van de gelegenheid gebruik om te beweren dat de SP nooit zal aanschuiven bij besloten bijeenkomsten.
Op dat punt moet ik haar toch tegenspreken. Ik herinner maar even aan de voorlaatste “informatieve” vergadering over het SMC.
Vorig jaar verkeerde het college in de veronderstelling, dat zij met de Nijs overeenstemming had bereikt over een gefaseerde realisatie van de oorspronkelijke plannen.
Een brief van de Nijs maakte aan die illusie een einde. De inhoud van deze brief was dermate brisant, dat het ter inzage geven van die brief zou kunnen leiden tot enorme financiële schade voor de gemeente Enkhuizen. (Althans dat werd er beweerd).
Het college was wel bereid om een nadere toelichting te verschaffen, echter onder strikte geheimhouding en uiteraard zonder inzage te geven in de betreffende brief.
Voormalig fractievoorzitter van de PvdA, Jan Raven, die de euvele moed had om de brief (waar het allemaal om draaide) te willen inzien, werd in het NHD publiekelijk de oren gewassen.
Samengevat, de voorlaatste “ïnformerende” vergadering over het SMC was dus wel degelijk “besloten” en alleen maar toegankelijk voor raadsleden die bereid waren geheimhouding in acht te nemen.
Op die vergadering was de SP, net als alle andere partijen (met uitzondering van Quasten) gewoon aanwezig. Dus Keesman moet nu niet net doen alsof de SP nooit zal aanschuiven bij besloten bijeenkomsten.
Niet verwonderlijk trouwens. De laatste twee formatiepogingen (geleid door de SP) blonken ook al niet uit voor wat betreft inzichtelijkheid.
Tegenover Langbroek’s opvatting, dat de burgers van Enkhuizen uiteindelijk zullen opdraaien voor de kosten die voortvloeien uit de afronding van het SMC dossier en dat zij dus recht hebben op een openbare behandeling van dat dossier, staat de opvatting van D66 fractievoorzitter van Marle.
Hem lijkt een besloten behandeling van dat dossier wél verstandig, omdat anders de Nijs zo maar zou kunnen aanschuiven. Zo las ik althans in de Enkhuizer krant.
De logica achter beide standpunten laat te wensen over. Om te beginnen is de Enkhuizer belastingbetaler altijd de klos en volgens de redenatie van Langbroek zou je om die reden dan ook nooit iets in besloten kring kunnen bespreken. Zover zou ik niet willen gaan.
Aan de andere kant begrijp ik de argumentatie van van Marle ook niet goed.
Als je 7 jaar lang slaafs de aanwijzingen van het college hebt opgevolgd en vervolgens plat op de bek bent gegaan, dan zou ik ook graag de opvattingen van de tegenpartij wel eens willen horen voordat ik ergens een besluit over zou nemen.
Dat het college in deze kwestie haar eigen straatje graag wil schoonvegen ligt voor de hand, maar misschien is het ook verstandig om nu ook eens de opvatting van de andere partij te horen. En dan rechtstreeks en niet in een versie die college en ambtelijke staf het beste uitkomt.
Volgens mij heeft de raad het volste recht iedereen uit te nodigen die zij wenst en waarom zou dat de Nijs niet kunnen zijn om (met het oog op het te nemen besluit) haar standpunt toe te lichten.
En denkt van Marle, dat (als de raad daarvoor de moed zou kunnen opbrengen) de Nijs dan met de eis zou komen dat het college niet aanwezig zou mogen zijn?
Persoonlijk denk ik dat een in het openbaar gevoerd gesprek met de Nijs enorm verhelderend zou kunnen werken.
We hebben het hier per slot van rekening niet over een strafzaak, maar over een civiele zaak tussen twee in principe gelijkwaardige partijen.
De argumenten die beide partijen hebben aangevoerd zijn bekend en openbaar. Dus waarom al dat gekonkel binnenskamers?
Het enige argument dat ik daarvoor kan bedenken is dat de betrokkenen (en dat is natuurlijk ook de raad zelf) proberen hun eigen straatje schoon te vegen. Maar die manier van werken levert alleen maar nog meer wrok en weerstand op.
Op 3 september is er een raadsvergadering gepland met als mysterieuze toevoeging (noodcyclus). Ik neem aan dat tijdens die vergadering besluiten zullen worden genomen die betrekking hebben over de verdere gang van zaken rond het conflict met de Nijs.
Ter voorbereiding van die vergadering wordt er vanavond een besloten raadsvergadering gehouden. In de Enkhuizer Krant van vandaag lees ik dat HEA en LQ daarbij niet aanwezig zullen zijn.
Dat achter gesloten deuren over de relatie met de Nijs wordt vergadert is niet de eerste keer. Het heeft tot dusver niet veel meer opgeleverd dan rookgordijnen waarachter het college zich ten opzichte van de raad (en daarmee ook de rest van de bevolking) dacht te kunnen verschuilen.
Zoveel is duidelijk, het college (met als constante burgemeester Baas) heeft de afgelopen 7 jaar lopen blunderen in dit dossier, uiteraard mede op advies van de ambtelijke organisatie.
Met (voor wat mij betreft) voorlopig hoogtepunt, dat het college de voltallige raad er van wist te overtuigen, dat het idee van een “gefaseerde realisatie van de oorspronkelijke plannen” een realistische mogelijkheid was.
Elke buitenstaander snapte dat dit (gezien de omstandigheden) niet meer was dan luchtfietserij, maar onze volksvertegenwoordigers, gezagsgetrouw als ze zijn, hapten gretig naar deze voorgehouden worst.
De vraag die vanavond zal worden besproken is volgens mij dan ook niet of men wel of niet in hoger beroep zal gaan tegen het vonnis van de rechter. De positie die de gemeente inneemt lijkt me uitermate zwak.
De Nijs heeft laten doorschemeren dat als de uitspraak definitief is, een verzoek tot vergoeding van de geleden schade tot de mogelijkheden behoort, maar dat zij zich liever niet bezig houdt met rechtszaken.
Met andere woorden, met heeft liever compensatie in de vorm van een nieuwe bouwopdracht en daarover zal vanavond in beslotenheid worden vergaderd.
De uitkomst daarvan zal zijn dat men juichend naar buiten zal treden met de gevonden oplossing en dat de daarmee gepaard gaande kosten onder het tapijt zullen worden geveegd.
Dat zowel Langbroek als Quasten deze komedie aan zich voorbij laten gaan siert hun.
In haar laatste raadsbrief (inzake de voorbereiding van een brede school) laat het college weten dat zij overweegt bij het schoolbestuur een schadeclaim in te dienen wegens het zich niet houden aan de gemaakte afspraken.
In haar voorlaatste raadsbrief (inzake verder uitstel van de Okselplannen) kiest men voor een gehele andere benadering.
De gemeentelijke partner in dat dossier is de ontwikkelingsmaatschappij Krabberszand BV die al sinds 2001 eigenaar is van de grond in de Oksel (maar die daar pas voor zal betalen als de grond wordt overgedragen). Ontwikkelingsmaatschappij is trouwens een groot woord voor deze BV die geen werknemers in dienst heeft.
De werkwijze van deze BV is (gebruik maken van de goede persoonlijke relatie met het gemeentebestuur) voor een zacht prijsje grond van de gemeente kopen, een plan te ontwikkelen en vervolgens plan en grond door te verkopen aan een een investeerder.
Grappig is dat volgens de notulen van de vergadering waarin de grond werd verkocht, D66 woordvoerder Boland laat aantekenen dat hij de verkoopprijs te laag vindt in vergelijking met de grondprijzen van de nabijgelegen industrieterreinen.
Maar goed, de grond is in 2001 verkocht (maar nog niet betaald) en er is in 2009 een omgevingsvergunning verleend, wat ook de nodige werkzaamheden met zich zal hebben meegebracht, terwijl er nog steeds geen uitzicht is op realisatie van het plan.
Er is niet meer dan een wat vage toezegging dat men deze keer in gesprek is met een serieuze klant.
De klemmende vraag is nu, wat is precies het verschil tussen een dubieuze ontwikkelingsmaatschappij die de gemeente nu al dertien jaar lang aan het lijntje weet te houden en een (in mijn ogen tamelijk serieus) schoolbestuur dat er van overtuigd is een beter plan te hebben dan door de gemeente is ontwikkeld en daarvoor “bestraft” wordt met de dreiging van een juridische procedure over de reeds gemaakte kosten.
Je zou dit zelfs in een nog breder verband kunnen stellen.
Wat is eigenlijk het verschil met de Nijs, waarbij de gemeente een overeenkomst aangaat om een SMC te realiseren om vervolgens met weer een andere partij een soortgelijke overeenkomst aangaat gaan en het voor de Nijs onmogelijk wordt om de met haar gemaakte afspraak tot een goed einde te brengen.
De Nijs heeft via het NHD laten weten dat men liever een onderhandse oplossing zoekt dan via schadeclaims die kwestie af te wikkelen, maar als de voorbereidende werkzaamheden (sinds 2013) voor een brede school de gemeente al of € 300.000,- hebben gekost, wat moet het 7 jaar voortdurende geklungel rond het SMC de gemeente dan wel niet hebben gekost? We praten dan al gauw over miljoenen schat ik zo.
En wie is dáár eigenlijk verantwoordelijk voor.
Wethouders komen en gaan. Maar de constante factor bij dit alles is natuurlijk de voorzitter van het college en de ambtelijke staf die hij vertegenwoordigd.
Zou het niet eens tijd worden als onze immer alerte volksvertegenwoordigers eens aandacht aan dit soort zaken zouden gaan besteden? Of moeten we daarvoor weer wachten tot oktober, wanneer de vakantie voorbij is?
Pim's Prietpraat 