Categorie: Fijma

In mijn vorige bericht schreef ik, dat ik de beide opponenten in het debat over de parkeerregulering (Fijma en Bokhove) de problematiek vanuit hun eigen persoonlijke achtergrond benaderden. Het startpunt van Fijma (jurist) was de ongelijkheid van behandeling.

Tot dusver draait de inwoner van de binnenstad als enige op voor de kosten van de parkeerregulering.

Die heeft er ook de meeste baat bij, dus de opmerking van Kuijsten dat het in het belang van elke Enkhuizer is deel ik niet helemaal.

Fijma meent dat ook de bezoekers aan de binnenstad een bijdrage dienen te leveren aan de kosten van het project. Dat klinkt alleszins redelijk  en daarom ook begrijpelijk dat de meerderheid van de Raad met hem meeging waar het de invoering van fase 2 betrof.

De invoering van betaald parkeren voor bezoekers.

Fijma had nog meer sympathieke voorstellen, zo wilde hij de nu geheven leges halveren, omdat hij berekend had dat kosten de helft minder waren dan verondersteld.

Daarbij werd hij echter snel uit de droom geholpen door het college. De werkelijke kosten waren aanzienlijk hoger dan hij had berekend, zodat de leges verlaging een nieuw tekort zou opleveren.

En daar zit hem nu precies de adder onder het gras. De opvatting van Fijma klinkt logisch en sympathiek, maar niemand heeft nog berekend wat doorgaan op de ingeslagen weg de gemeente uiteindelijk gaat kosten.

Als je de plank al volledig misslaat voor wat betreft de kosten van het bestaande traject, hoe kun je dan in hemelsnaam weten dat de kosten van het vervolgtraject lager zijn dan de te verwachten opbrengsten.

Je hebt dan weliswaar een rechtvaardiger ogend project (omdat ook bezoekers bijdrage aan de kosten) maar als de kosten voor dat traject hoger zijn dan de opbrengsten, dan zijn de inwoners van Enkhuizen alleen maar slechter af.

Ze betalen dan nog meer dan nu, voor het bereiken van een doel, dat niet duidelijk gedefinieerd is en daarom ook niet meetbaar is.

De insteek van Bokhove, die als wiskundige problemen waarschijnlijk  anders benaderd dan een jurist, was in dat opzicht ook zakelijker in mijn ogen.

Wat heeft het voor zin om een systeem te handhaven, dat de burgers nu alleen maar geld kost en verder niet bijdraagt aan de oplossing van een probleem  waarvan we de juiste omvang nog niet eens kennen.

Waarom verder gaan op de ingeslagen weg als we de kosten daarvan (zelfs bij benadering) niet kunnen inschatten?

Misschien is er een compromis mogelijk tussen de opvattingen van Bokhove en Wijchers.

De opvatting van Wijchers, waar ik aanvankelijk geen chocola van kon maken, kon nog wel eens de sleutel tot succes zijn.

Aan de rand van de stad parkeergelegenheid, waar alleen tegen betaling voor langere tijd geparkeerd kan worden. In de binnenstad een ruim aanbod van blauwe zone’s, waar zonder betaling, maar uitsluitend voor korte duur geparkeerd kan worden.

Als je het oorspronkelijke vergunningengebied als uitgangspunt neemt en dat tot blauwe zone verklaard, hebben alleen de bewoners van dat gebied een vergunning nodig om aan het de tijdsbeperking te kunnen ontsnappen.

De rest van de inwoners hoeven geen vergunning aan te schaffen, kunnen ook het vergunningen gebied per auto bezoeken, maar zijn daarbij (net als iedere andere bezoeker) gebonden aan een tijdslimiet.

Strikt toezicht op naleving van de tijdslimiet en op een ordentelijke wijze van  parkeren, doet de rest. Dat toezicht zal er (onder welk systeem we ook kiezen) altijd nodig zijn.

De binnenstad wordt daarmee misschien niet zo luw als de bewoners ervan zich wensen.

Maar hen zal in dat geval duidelijk moeten worden gemaakt, dat het wonen in de binnenstad naast voordelen ook wat nadelen met zich meebrengt.

En dat het van hen onredelijk is om te verlangen dat de gemeente honderdduizenden euro’s moet uitgeven om hen de overlast die zij menen te ondervinden (voor wat betreft parkeren) te besparen.

Het exploiteren van parkeerterreinen aan de rand van de stad zal waarschijnlijk geld kosten, maar lang niet zoveel als de introductie van een betaald parkeren systeem voor de hele binnenstad. Bewoners, die buiten het vergunningengebied wonen, hoeven geen vergunning meer aan te schaffen.

Zelf vind ik het wel een aardig idee. Als Wijchers en Bokhove hun wederzijdse aversie even laten rusten en ophouden elkaar vliegen af te vangen, heeft het misschien kans van slagen.

Wethouder Kok kan niet anders dan voorstander zijn, omdat het aantal borden dat hij (onder dat regiem) kan verwijderen, aanzienlijk zal zijn en hij dus zijn verkiezingsbelofte volledig kan waarmaken.

De gemeente kennende denk ik dat er voor mezelf niet meer dan een chocoladeletter in zit.