De behandeling van het SMC dossier tijdens de commissievergadering van gisteravond had voor wat mij betreft toch nog een verrassend verloop.
Wethouder Wijnne trapte af door zijn verontwaardiging uit te spreken over het feit dat de Nijs weigerde om de allonge (die de gemeente dacht met haar te zijn overeengekomen) te tekenen.
Hoewel Stella Quasten voor wat betreft de verklaring van die term niet verder was gekomen dan een pijpenkrul, valt op het internet wel degelijk na te lezen dat het gaat om een bijlage, die na ondertekening integraal deel uit maakt van de oorspronkelijk overeenkomst.
De verontwaardiging van Wijnne vloeide voort uit het feit dat de Nijs, tijdens de onderhandelingen, nooit had aangegeven dat men de uiteindelijke allonge niet zou willen tekenen. Hetgeen nog eens werd bevestigd door het gesprek dat hij daarover met de Nijs op 28 februari had gevoerd.
Voor zover ik weet is de brief waarin de Nijs die afwijzing aankondigde/motiveerde nog steeds geheim, omdat het openbaar maken ervan voor de gemeente grote financiële risico’s met zich mee zou brengen.
We moeten het dus doen met de opvatting van Wijnne dat verder praten met de Nijs zinloos is en de gemeente van zins is de Nijs voor de rechter te dagen om hem alsnog te dwingen de allonge, waarvan ik (net als de commissieleden) de precieze inhoud niet ken, te accepteren.
Althans, dat begreep ik uit de woorden van de wethouder.
Raadslid Quasten stak haar vreugde over de voorgestelde gang van zaken niet onder stoelen of banken en probeerde spontaan een soort steunactie voor de wethouder te organiseren.
De nieuwbakken oppositie reageerde aanzienlijk koeler. Wijchers (NE) wees er (m.i. terecht) op dat de overeenkomst gesloten was met de Nijs Care BV en dat het niet waarschijnlijk was dat die BV over veel eigen vermogen beschikte. Ik heb dat zelf ook al eens geschreven toen Bokhove en Quasten met behulp van een procedure (en onder vergoeding van de gemaakte kosten) een een einde wilde maken aan de overeenkomst met de Nijs.
Mijn inschatting was toen ook al dat de Nijs best van de overeenkomst af zou willen, maar dat een vergoeding van de kosten er volgens mij niet in zou zitten.
Stomp (VVD/D’66) maakt van de ontstane euforie gebruikt om vast te stellen, dat er klaarblijkelijk niets mis was met het beleid van het vorige college, omdat het nieuwe college precies dezelfde uitgangspunten hanteerde als het oude.
Slimme observatie, waar zijn partij nog het nodige plezier aan kan beleven tijdens de aankomende verkiezingen.
Na afloop van de vergadering moest ik sterk denken aan hetgeen ik ooit eens gelezen heb over het begin van de eerste wereldoorlog. Ook toen heerste er in de betrokken landen een gevoel van opluchting dat er nu eindelijk iets gebeurde. We weten hoe dat is afgelopen.
Een zelfde soort opluchting bespeurde ik in de commissie, terwijl het toch duidelijk moet zijn dat er in de komende jaren een enkele vooruitgang zal worden geboekt in dit dossier.