Categorie: Langbroek

Pijler onder de democratie.

Gisteren twee pagina’s in de Enkhuizer Krant onder het kopje “Krant als pijler onder de democratie”. Met als steunbetuigers  de “fine fleur” van de lokale politiek.

Opvallende foto van een kwartpagina van burgemeester Baas. Daarop demonstreert hij hoe je voor het stadhuis een krant kunt openvouwen.

baas.jpgMet een blik van, “doe me dat maar eens na”.

De foto heeft een kort, maar verhelderend onderschrift dat het tafereel op passende wijze samenvat. “Burgemeester Jan Baas met de Enkhuizer Courant”.

Baas schrijft ook nog over het belang van een regionale krant die het nieuws moet duiden. Ik ben het daar mee eens. Ik luister wel eens naar raadsvergaderingen, maar kan daar in de meeste gevallen geen chocolade van maken. Ik ben dan ook telkens weer verrast wanneer blijkt, dat de verslaggever daar de volgende dag toch een samenhangend verhaal van heeft weten te maken.

Margreet Keesman (SP) levert ook een bijdrage. Volgens haar zijn waarheidsvinding en objectiviteit kernwaarden van de krant. Ook daar ben ik het mee eens. De krant wijzigt zelden iets aan de persberichten die de gemeente doet uitgaan.

Rob van Reijswoud (VVD) doet ook een duit in het zakje. Hij ziet een behoefte voor een vakkundig onderzoeksjournalist die hem kan helpen bij zijn toezichthoudende rol als raadslid. Dat Rob van zins is toezicht uit te oefenen is opzienbarend nieuws. Maar waarom een journalist voor hem moet uitzoeken waarom bepaalde werkzaamheden € 100.000,- moeten kosten en het jaar daarop € 20.000,- ontgaat me. Hij kan dat makkelijk zelf even vragen, dunkt me.

Tot slot Hans Langbroek (HEA). Die is dank zij de krant in de politiek terecht gekomen. Of dat is bedoeld als aanbeveling is me niet duidelijk. Het kan voor velen aanleiding zijn om de krant te mijden als de pest. Opdat een dergelijk noodlot hun bespaard zal blijven.

De krant benadrukt dat al deze reacties spontaan tot stand zijn gekomen en dus moet het waar zijn. Het illustreert verder de goede samenwerking tussen de regionale pers en de lokale autoriteiten.

Het wederzijds vertrouwen ontroert me.

Over de vraag of de krant daardoor een pijler vormt onder de lokale democratie denk ik nog even na.

 

Krasgevoelige ego’s

langbroek-1
Laster?

Op basis van een bericht in de Enkhuizer Krant van vandaag mogen we dus concluderen dat de fractievoorzitter van de SP, mevrouw Keesman mijn blog leest.

Haar oog is gevallen op een reactie van collega raadslid Langbroek, wat in haar ogen neerkomt op laster en daar wenst ze juridische stappen tegen te ondernemen. We zullen zien.

Wat me dan weer van haar tegenvalt is dat het haar nog steeds niet is opgevallen dat het college (dat zij tot dusver zo onvoorwaardelijk steunt), zich staande probeert te houden met het verdraaien van feiten en het vertellen van onwaarheden.

Zo is het bijvoorbeeld onjuist dat de aannemer aanspraak maakte op betaling van € 100.000,- hetgeen door het college tot op de dag van vandaag wordt beweerd.

Zijn oorspronkelijk aanspraak was € 15.000,- lager, zoals zijn tweede offerte (uitgebracht op 11 maart 2015) duidelijk maakt.

Ook de bewering van het college dat de aannemer overging tot verzwaring van het elektra-netwerk om zijn imago te beschermen is door de aannemer allang weerlegd.

Hij voorzag imago schade voor stichting en gemeente indien hij conform bestek zou opleveren, waardoor er geen gebruiksvergunning zou kunnen worden afgegeven.

Niet de aannemer, maar de opdrachtgever is verantwoordelijk voor het bestek. De verantwoordelijkheid van de aannemer bestaat er uit om de opdrachtgever te waarschuwen, dat uitvoering van een bestek niet tot een gewenst bouwkundig resultaat zal leiden. Dat is in dit geval ook gebeurd.

Onweerlegbaar feit daarbij is, dat er tussen gemeente en stichting een maanden durend verschil van mening bestond over wie moest opdraaien voor de kosten van dit meerwerk en dat de aannemer de daaruit voortvloeiende vertragingskosten gecompenseerd wilde hebben.

Feit is verder, dat het college op 11 maart 2015 met de aannemer een compromis sloot over een bedrag waarin zowel de kosten van verzwaring als de kosten van vertraging waren verwerkt. Maar dat men de democratische controle op dat compromis (waar verder niets mis mee is) onmogelijk maakte door (tot op de dag van vandaag) te weigeren het verslag daarover te overleggen. Zogenaamd omdat het uit efficiëntie overwegingen niet is gemaakt.

margreetkeesmanweb
Krasgevoelig ego?

In plaats daarvan maakte het college een “offerte” openbaar die (op het moment dat ze aan de raad getoond werd) al achterhaald was door een tweede offerte.

Tot slot dit, het begrip “voor eigen rekening en risico” krijgt een wel heel merkwaardige betekenis als je met een aannemer overeenkomt dat je hem € 100.000,- zult betalen in ruil voor werkzaamheden die in werkelijkheid maar € 30.000,- aan kosten met zich meebrengen.

Waarbij het meerdere bedoeld is als compensatie voor de kosten van vertraging (voortvloeiende uit het verschil van mening met de toekomstige huurder over een betaling van de kosten).

Hoewel ik al die aspecten al ettelijke keren heb beschreven heeft de “politiek” (inclusief mevrouw Keesman) daar nooit op gereageerd. Hoewel een persoonlijke vergelijking mij te ver gaat, zie ik overeenkomsten tussen onze lokale bestuurscultuur en dat van het regiem onder Ceausescu.

Verdraaiing van feiten, die door “volksvertegenwoordigers” niet worden opgemerkt en weersproken, maar getolereerd.

En nu maar afwachten welke krasgevoelige ego’s mij gaan aanklagen.

Open Ed

In de krantenwereld heet het een open editorial. Een opiniestuk geschreven door iemand die niet aan de krant is verbonden, maar die over een zekere deskundigheid beschikt over het onderwerp waar hij over schrijft.

Hans Langbroek schreef naar aanleiding van mijn vorige column een reactie die volgens mij meer tot zijn recht komt als open ed of gast bijdrage. Een opiniestuk dat het verdient om als een zelfstandige bijdrage door het leven te gaan. Hieronder de reactie van Langbroek.

——————————————————————-

langbroek-1Wat dacht je van het opheffen van de Buitendienst waarvan nooit duidelijk is geworden wat het opgeleverd heeft, of zelfs óf het wat opgeleverd heeft? Op niet éénmaal dat ik er naar gevraagd heb in de loop der jaren, ook samen met Christian Bokhove, bleek het mogelijk hier gewoon een relevant antwoord op te krijgen. De SP is na het vertrek van Christian omgeslagen in één van de meest kritische partijen over dit onderwerp in een partij die het ineens niet meer wil weten en met de rest van de raad mee tegen moties aangaande dit stemt.
Er zijn wél vele tonnen in dit opheffen geïnvesteerd!

Het dossier “Begraafplaats”, waarover Jaap Kamper en Dirk van Pijkeren een volledig met cijfers onderbouwd stuk aan de raad hebben gegeven: idem dito. De meerderheid van de raad is absoluut niet van plan zich hierin te verdiepen. Integendeel zelfs, ze stemt tegen initiatieven om hiermee aan de slag te gaan.

De raad heeft bij de invoering van het dualisme in 2002 allerlei bevoegdheden gekregen waarvan ze er in de loop der jaren een aantal gemandateerd heeft aan het college. Alle nieuwe raadsleden sinds die tijd hebben géén idee welke bevoegdheden dat zijn, ze kennen hun eigen bevoegdheden dus niet. Terwijl het college omgaat met die gemandateerde bevoegdheden alsof het collegebevoegdheden zijn.
Op initiatieven om een lijst van aan het college gemandateerde bevoegdheden te krijgen door ondergetekende wordt door letterlijk de hele raad negatief gereageerd cq. tegengestemd. Het college zegt spijkerhard dat het niet mogelijk is zo´n lijst te produceren omdat die mandaten in verordeningen verwerkt zitten…
Elk raadslid van andere gemeenten waaraan ik gevraagd heb hoe dit bij hen geregeld is, kan wél zo´n lijst krijgen. Wat ook heel normaal is, de raad hoort zich bewust te zijn van de eigen bevoegdheden. In Enkhuizen is dit met goedvinden van bijna de hele raad dus niet normaal. Idioot gewoon!

Enkhuizen zit vol dichtgesmeerde en dichtgemetselde kasten waar hopen lijken in liggen te rotten. Bij opentrekken van zo’n kast word je naar een andere muur gestuurd. Je begint aan een grote klus als je gaat doen wat je in je stuk schrijft. Weet dat de “volksvertegenwoordigers” je nergens in zullen steunen, daar ben ik zelf nu ook hard achtergekomen. Ontluisterend.

Corrumpering van de macht

Lord-ActonHet hebben van bevoegdheden wil nog wel eens leiden tot misbruik ervan.

De Britse Lord Acton kwam om die reden tot de conclusie dat macht corrumpeert.

Het belangrijkste wapen tegen corrumpering is niet het vastleggen van gedragsregels voor machthebbers. De controle daarop (door de machtshebbers zelf) laat namelijk veel te wensen over.

Het belangrijkste wapen tegen corrumpering van de macht is openbaarheid. Alleen openbaarheid vormt een betrouwbare verdedigingslinie.

Daarom is het grappig om te zien dat de Enkhuizer raad op het punt staat om voor zichzelf gedragsregels vast te stellen, die het tegenovergestelde van openbaarheid (namelijk vertrouwelijkheid) tot norm verheft.

Belangrijke beslissingen van de Enkhuizer raad worden meestal voorafgegaan door vertrouwelijke bijeenkomsten van raad en college. Ik denk even aan het besluit tot aankoop van de Uilenbanen. Het besluit tot verbouwing van de Drommedaris en het besluit over de vervolgprocedure van het SMC in de Vijzelstraat.

Het laatste voorbeeld is natuurlijk de besloten vergadering over het REZ, waarin verantwoording werd afgelegd over het mislukken van het gevoerde beleid en raadsleden gevraagd werd om suggesties te doen voor een ander beleid.

Het zijn krampachtige pogingen tot zelfbehoud. Die obsessie met vertrouwelijk overleg klinkt ook door in de gedragsregels  die worden voorgesteld. Raadsleden worden geacht om zich voortdurend af te vragen of hetgeen hun ter kennis is gebracht niet vertrouwelijk is. E-mails zijn per definitie vertrouwelijk.

Keesman (SP) roept luidkeels dat haar fractie tegenstander is van vertrouwelijk overleg, maar schuift gewoon aan als daar sprake van is. Terwijl Kunst (PvdA) een motie indient om vergaderdata openbaar te maken, maar zich vervolgens niet bekommert over de vraag of die vergaderingen toegankelijk zouden moeten zijn voor pers en belangstellenden.

Wie afgaat op wat fracties zeggen over openbaarheid kan alleen maar concluderen dat ze voorstander zijn. Als je afgaat op hetgeen ze doen, kun je alleen maar concluderen dat ze in de praktijk geen enkel probleem hebben met vertrouwelijk overleg.

Waarschijnlijk omdat het een vleiende gedachte is dat jij iets weet, dat anderen niet mogen weten. Maar dat je daarmee ook een verdedigingslinie in het leven roept waarmee corrumpering van de macht wordt tegengegaan is natuurlijk onzin.

Helaas blijken er maar twee partijen te zijn die zich bewust zijn van de gevaren die deze cultuur van vertrouwelijkheid met zich meebrengt.

D66 stelt voor het voorgestelde art 4 van de gedragsregels te vervangen door een andere. Zie daarvoor ook de reactie van Van Marle op mijn voorgaande bericht.

HEA heeft een amendement voorgesteld op de gedragsregels die Kunst heeft voorgesteld. Ze zijn bedoelt om duidelijkheid te verschaffen over de vraag wie kan besluiten wanneer er sprake is van vertrouwelijk overleg.

In het presidium voorstel was dat het college, in het Langbroek amendement is dat de raad.

In beide gevallen gaat het om gedragsregels die de raad voor zichzelf vaststelt. Ze zullen tijdens de vergadering van 5 januari worden besproken.

Neersabelen.

Nog even geduld
Nog even geduld

Behoudens de vrijwel unanieme afkeuring over het optreden van Reijswoud en zijn opvattingen over kwaliteit van de wethouders vielen er verder weinig opwindende dingen te beluisteren in het audioverslag van de vergadering van afgelopen dinsdag.

Het verslag is nog niet bewerkt, zodat je een beetje met de afspeelknop moet schuiven om bij het onderwerp dat je interesseert te komen. Na bewerking (wat een paar dagen in beslag zal nemen) kun je rechtstreeks naar het geluidsfragment dat je zou willen beluisteren.

Er werden wel opvallend veel mondelinge vragen gesteld. Over het SMC en de middenschool. (Quasten). Het rioolonderzoek en de brandweer (van der Pijll) de buurtbus (Kunst) en de uitbreiding van het vliegveld Lelystad. (Langbroek)

Veel nieuw inzichten leverde dat niet op. In de meeste gevallen bleek de gemeente nauwelijks invloed te kunnen uitoefenen op de procesgang. Alleen in één geval (het rioolonderzoek) bleek dat wel het geval te zijn.

Na vier maanden voorbereiding was men inmiddels uitgekomen bij een bedrijf dat zo’n onderzoek zou kunnen doen en zou men (één dezer dagen) een besluit nemen om de opdracht te verstrekken.

Ik vind het nogal wat, dat het 4 maanden duurt voordat dat je een raadsbesluit  (dat er in essentie op neerkomt dat je iemand vraagt wat rioolmonsters te nemen en te analyseren) uitvoert, maar van der Pijll was er blij mee.

Zelf vind ik het weggegooid geld, omdat de uitslag tot weinig meer zal leiden dan dat het de broek van van der Pijll zal doen afzakken.

Verder bleek de eerstkomende zitting over het SMC gepland te zijn voor september, zodat het nog wel even zal duren voordat we op dat gebied haring of kuit weten.

Het zou zo maar kunnen dat tijdens deze collegeperiode geen antwoord komt op de vraag of we de Nijs wel of niet 2 miljoen schadevergoeding moeten betalen. Ik ben benieuwd welke voorzorgsmaatregelen het college (op dat punt) in de voorjaarsnota zal hebben genomen.

En dan waren er ook nog twee moties vreemd  aan de orde van de dag, ingediend door Hans Langbroek.

Neergesabeld
Neergesabeld

Eén daarvan betrof het verplaatsen van de weekmarkt van de Westerstraat naar het Koperwiekplein en het instellen van een meer toeristisch ingestelde markt (op vrijdag) aan de Dijk.

Wat mij betreft een sympathieke (maar ook naïeve) poging om de discussie over dit probleemkindje van de grond te krijgen, maar dat werd door de overige raadsleden niet gewaardeerd.

Was men eerder op de avond nog ontzet over de opvattingen van Reijswoud over wethouder Wijnne, dit keer kostte het de voltallige raad weinig moeite om de opvattingen van Langbroek neer te sabelen, waarop Langbroek het verstandige besluit nam de motie in te trekken.

Integriteit.

eerlijkIn zijn wekelijkse column voor het Andijker Nieuws neemt Hans Langbroek deze keer de integriteit van zijn mede raadsleden onder de loep. Daarbij heeft hij het over niet-integriteit wat me eerder een taalkundige vondst lijkt dan een adequate omschrijving.

Het tegenovergestelde van integer is corrupt. Integer is een absolute waarde. Dat wil zeggen er zijn geen graduaties van integriteit. Zoals er ook geen graduaties van zwangerschap zijn. Je bent het of je bent het niet.

Er bestaan echter wel allerlei graduaties van corruptie.

Niet integer zijn is het zelfde als zeggen dat iemand corrupt is. Ik bedoel dat overigens niet onvriendelijk, maar zie het meer als een correcte manier van omschrijven zonder verdere bijbedoeling.

Ik vrees dat er maar weinig mensen zijn die zich de luxe van een integer bestaan kunnen veroorloven.

Helaas bestaat er nog steeds geen schaal van corruptie, vergelijkbaar met de schaal van Beaufort, waarin de verschillen in windkracht wordt uitgedrukt.

Integer zou daarin als absoluut begrip (vergelijkbaar met windstil) het getal nul krijgen en al het andere is een meer of minder ernstige vorm van corruptie.

Ik durf zelfs de stelling te verdedigen dat politiek en integriteit  twee niet te combineren begrippen zijn. Politiek bedrijven IS gewoon een vorm van corruptie.

In westerse democratieën hebben te maken met een tamelijk milde vorm, die niet te vergelijken is met de ongebreidelde vormen die je in sommige ontwikkelingslanden aantreft, maar men doet er verstandig aan rekening te houden met het feit dat persoonlijke belangen (of de belangen van instituties en belangenorganisaties) altijd van invloed zullen zijn in geval van besluitvorming.

Politiek bedrijven is het onderling uitwisselen van die belangen en sinds Machiavelli weten we, dat (om succesvol politiek te bedrijven) integriteit alleen maar in de weg staat.

Volksvertegenwoordigers hebben een te verwaarlozen invloed op wet en regelgeving. Het zijn de lobbyisten die uiteindelijk de dienst uitmaken.

Nu heeft de term corruptie natuurlijk een vervelende bijklank en dus worden er allerlei eufemismen bedacht om daar aan te ontkomen. Langbroek zelf spreekt daarom over “niet-integer” of “politiek opportuun”. Wat er in beide gevallen op neerkomt een eerder ingenomen standpunt te hebben verlaten in ruil voor “beloning” op ander terrein.

Zo’n “beloning” kan tal van vormen aannemen. Van met geld gevulde bruine enveloppen, snoepreisjes,  tot aan macht (door middel van promotie). Maar ook politieke “deals” zijn een vorm van corruptie. Soms gebeurt dat min of meer openlijk, zoals tijdens de laatste kabinetsformatie,  maar gebruikelijker is dat het binnenskamers gebeurd.

Het is niet voor niets dat de begrippen “integer” en “transparant” politici van elke pluimage in de mond bestorven ligt. Door de bank genomen zijn ze geen van beiden, maar het helpt om de aandacht af te leiden en klinkt nu eenmaal vele malen prettiger dan “corrupt” en “troebel”

Verder geen probleem natuurlijk, zolang we ons door dat woordgebruik maar niet in de war laten brengen over de werkelijke aard van het beestje.

Wachtgeld

langbroek.jpgEn dan waren er afgelopen dinsdag nog wat amendementen van Hans Langbroek (HEA) die roemloos ten onder gingen. Een er van ging over het verminderen van de vergoedingen voor raadsleden.

Een aantal fracties vonden het wel een sympathiek idee om vervolgens uit te leggen waarom ze het amendement niet zouden steunen.

Enigszins curieus was de argumentatie van Stolk (SP). Die meende dat de voorgestelde vermindering er toe zou kunnen leiden dat het raadslidmaatschap voor sommige mensen (in financieel opzicht) onbereikbaar zou worden. Opmerkelijk, omdat (volgens mij) de SP de enige partij is die een (verplichte) afdracht aan de partijkas kent.

Persoonlijk zie ik niets in het voorstel van Langbroek. Voor wie de functie van raadslid naar behoren wil vervullen is de beloning bijna belachelijk te noemen. Of zoals Amerikanen plegen te zeggen; “If you pay peanuts, you get monkeys  (to do the job)”.

Maar als Hans graag op de bestuurskosten wil bezuinigen heb ik nog wel een andere tip.

In de programmabegroting (blz 9) staat dat er in 2015 € 174.000,- uit de voorziening wachtgeld zal worden onttrokken. Dat kan niet kloppen, want er zijn nog maar twee wethouders die wachtgeld ontvangen.

Overigens is het natuurlijk wel opmerkelijk dat dat beide wethouders er nog steeds niet in geslaagd zijn ander emplooi te vinden.

Franx heeft zich gestort op de organisatie van evenementen en biedt zich aan als dagvoorzitter, wat meestal niet slecht betaalt.

Boland is (mede) programmaleider in cursussen voor nieuwe wethouders die  voor het schappelijke prijsje van € 3000,- worden aangeboden.

Wie meent dat het onkies is om over wachtgeld te willen praten, hierbij een uitspraak van de rechtbank te Overijsel, die de richtlijnen van de VNG over dit onderwerp heeft verworpen. Zodat we dus niet langer geheimzinnig hoeven te doen over hoeveel er aan wie wordt uitgekeerd.

Vol vertrouwen

ReijswoudIk vraag me steeds vaker af waarom ik eigenlijk nog de moeite neem om naar raadsvergaderingen te luisteren.

De uitkomst ervan staat gewoonlijk al vast. Van een debat is eigenlijk nauwelijks sprake, al was het maar omdat men heeft afgesproken dat men elkaar niet mag interrumperen tijdens de eerste ronde.

Kortom alles wat zo’n vergadering interessant zou kunnen maken (discussie tussen raadsleden) is weggeregelementeerd.

Ook een debat tussen college en raad is een zeldzaamheid. Hoewel dat natuurlijk afhangt van de individuele kwaliteit van de wethouder. In het verleden lieten Boland en Franx zich nog wel eens verleiden om in te gaan op standpunten van raadsleden. In het huidige college is dat alleen nog Olierook.

De rest  beperkt zich tot het “beantwoorden” van (vaak rethorische) vragen.

Het betoog dat wethouder de Jong hield over de ingediende moties was zo warrig, dat er geen touw aan viel vast te knopen. Alleen Reijswoud (VVD) leek dat te zijn opgevallen.

Die warrigheid was Baas waarschijnlijk ook niet ontgaan en dus een extra reden om de reactie op de motie Reijswoud niet over te laten aan de Jong.

Baas las in die motie kritiek op het functioneren van de ambtelijke organisatie. Logische conclusie die iedereen trekt na het lezen van de motie. Het verweer van Reijswoud was dat hij dit niet zo bedoeld had. oostende Zwak verweer vond ik zelf. Het gaat er om wat je zegt en niet wat je bedoelt te zeggen.

De reactie van Baas was dan ook voorspelbaar. Als eerst verantwoordelijke voor het functioneren van het ambtelijk apparaat wierp hij elke kritiek daarop ferm van de hand.

In een later stadium probeerde fractievoorzitter Stomp de schade nog enigszins te beperken door het eerste deel van de motie (de constatering) in te trekken, maar de aanbevelingen te laten staan.

Hetgeen grootmoedig door Baas werd toegestaan, zodat er ook over deze motie niet gestemd hoefde te worden.

Fokko Snoek (SP) was het duidelijk niet eens met deze makkelijke escape en betwistte de juistheid van de in de motie aangehaalde bronnen. Ook op dat punt moest Reijswoud bakzeil halen. Maar ook deze (op zichzelf interessante discussie) werd in de kiem gesmoord.

langbroek.jpgDan van Oostende. Die maakte indruk door tijdens een schorsing uit te rekenen wat de gevolgen konden zijn (voor de toegangsprijzen) als het zwembad zou worden overgenomen door een private partij. Een door de SP en coalitiegenoten bepleite wens.

Maar hij had natuurlijk veel meer indruk gemaakt als hij becijferd had wat het ons kost als we 10 hectare grond van het recreatieoord gratis ter beschikking stellen aan een private ondernemer. Maar goed, dat zijn in zijn ogen waarschijnlijk uitvoeringsdetails.

Tot slot Hans Langbroek. Zijn amendement was verreweg het meest interessant omdat daarmee een beslissing werd uitgesteld totdat er wat meer concrete feiten op tafel zouden liggen.

De reactie hierop van de Jong was complete misrepresentatie van het voorstel, maar als zo vaak liet Langbroek na daar op te wijzen en verloor hij zichzelf in populistisch aandoende beschouwingen.

Voor het overige was iedereen blij en vol vertrouwen dat het allemaal goed zal komen.

Onduidelijkheden wegnemen

langbroek-1Eerder schreef ik dat volgens de raadsfracties het recreatieoord kennelijk niet bestaat. Op hun websites geen analyse van de stand van zaken of enige andere informatie over het besluit dat men op 7 oktober van plan is te nemen.

Hans Langbroek corrigeert me. Hij heeft op 29 september wel degelijk een column geschreven waarin hij de gang van zaken sinds 2002 analyseert. Niet op zijn website, maar op die van het Andijker Nieuws waar hij wel vaker op schrijft.

Als U hier klikt kunt U zijn column lezen.

Wat me ook opviel is dat mijn eerdere bericht Kiekeboe tot twee maal toe negatief werd beoordeeld. De beoordelaars geven (als gebruikelijk) geen verklaring voor hun negatieve beoordeling, maar zou het misschien zijn omdat mijn hypothese akelig dicht bij de werkelijkheid komt?

De hypothese is, dat de gemeente de gunningscriteria dusdanig heeft opgevoerd, dat de kans op mislukking levensgroot aanwezig is. Jan van Oostende heeft daar, in mijn ogen terecht, ook op gewezen.

Na het mislukken van de gunningsprocedure ontstaat er een diffuse situatie waarin het college (uiteraard in samenspraak met de nog te benoemen onafhankelijke deskundigen) naar een oplossing gaat zoeken.

Eerst dan zal  blijken dat de opvattingen van het college nog het meest overeenkomen met de opvattingen die SWL eerder heeft geformuleerd en er alleen een probleem bestaat voor wat betreft de financiering van een en ander. Waarna er een voorstel zal volgen om dat probleem op te lossen.

Bij dat alles zal de oorzaak van dat financieringsprobleem onbesproken blijven.

SWLWillem de Vries, eigenaar van SWL, heeft ooit eens tegenover het NHD verklaard dat de filosofie van zijn bedrijf is om niet te investeren in grond, maar in gebouwen. Een filosofie die alleen maar stand houdt als je grond op betrekkelijke goedkope wijze kunt verwerven. Dat lijkt het geval te zijn.

Deze filosofie staat haaks op een gezonde bedrijfsvoering van het grondbedrijf. Dat gaat er vanuit dat men de kosten van infrastructurele werken (nodig om een gebied te ontsluiten en bouwrijp te maken) in de grondprijs verwerkt als men tot uitgifte overgaat.

Daarom is het, dat je bij de aankoop van bouwkavels al snel meer dan € 300,- m2 betaalt, terwijl de gemeente die grond voor € 30,- m2 heeft ingekocht.

Tijdens de informatieavond kwam ter sprake dat er afspraken zijn gemaakt om (ter bescherming van het plangebied) de omliggende dijk met een halve meter te verhogen. Verder werd duidelijk dat de gemeente zich verplicht heeft om 175 extra parkeerplaatsen aan te leggen in ruil voor een bijdrage van € 100.000,- van SWL. (Vergelijk dat met de bijdrage die particulieren in het pas opgerichte parkeerfonds moeten storten)

Verder doet SWL in haar ontwikkelingsplan een aantal suggestie met betrekking tot een betere bereikbaarheid van het plangebied. Op zichzelf waardevolle suggesties, alleen voor de financiering daarvan wijst men naar anderen. De gemeente, provinciale staten etc.

Waar de gemeente in het verleden verzuimd heeft dergelijke kosten in de uitgifte prijs van grond te verwerken, probeert men dat nu krampachtig wel te doen en deze kosten te verhalen op de toekomstige exploitant van vakantiewoningen.

De kans dat dit ook daadwerkelijk gaat lukken is gering. De enige exploitant die bij naam bekend is, SWL, heeft al laten weten daar niets voor te voelen.

De conclusie uit dit alles is, dat de tijd om een “go” beslissing te nemen nog niet is aangebroken. Er zijn nog teveel onzekerheden en onduidelijkheden om een proces te starten waarvan de uitkomst volstrekt onzeker is. Beter is het om die onduidelijkheden eerst weg te nemen.

Schoon vegen

vegenTegenover Langbroek’s opvatting, dat de burgers van Enkhuizen uiteindelijk zullen opdraaien voor de kosten die voortvloeien uit de afronding van het SMC dossier en dat zij dus recht hebben op een openbare behandeling van dat dossier, staat de opvatting van D66 fractievoorzitter van Marle.

Hem lijkt een besloten behandeling van dat dossier wél verstandig, omdat anders de Nijs zo maar zou kunnen aanschuiven.  Zo las ik althans in de Enkhuizer krant.

De logica achter beide standpunten laat te wensen over. Om te beginnen is de Enkhuizer belastingbetaler altijd de klos en volgens de redenatie van Langbroek zou je om die reden dan ook nooit iets in besloten kring kunnen bespreken. Zover zou ik niet willen gaan.

Aan de andere kant begrijp ik de argumentatie van van Marle ook niet goed.

Als je 7 jaar lang slaafs de aanwijzingen van het college hebt opgevolgd en vervolgens plat op de bek bent gegaan, dan zou ik ook graag de opvattingen van de tegenpartij wel eens willen horen voordat ik ergens een besluit over zou nemen.

Dat het college in deze kwestie haar eigen straatje graag wil schoonvegen ligt voor de hand, maar misschien is het ook verstandig om nu ook eens de opvatting van de andere partij te horen. En dan rechtstreeks en niet in een versie die college en ambtelijke staf het beste uitkomt.

Volgens mij heeft de raad het volste recht iedereen uit te nodigen die zij wenst en waarom zou dat de Nijs niet kunnen zijn om (met het oog op het te nemen besluit) haar standpunt toe te lichten.

Van MarleEn denkt van Marle, dat (als de raad daarvoor de moed zou kunnen opbrengen) de Nijs dan met de eis zou komen dat het college niet aanwezig zou mogen zijn?

Persoonlijk denk ik dat een in het openbaar gevoerd gesprek met de Nijs enorm verhelderend zou kunnen werken.

We hebben het hier per slot van rekening niet over een strafzaak, maar over een civiele zaak tussen twee in principe gelijkwaardige partijen.

De argumenten die beide partijen hebben aangevoerd zijn bekend en openbaar. Dus waarom al dat gekonkel binnenskamers?

Het enige argument dat ik daarvoor kan bedenken is dat de betrokkenen (en dat is natuurlijk ook de raad zelf) proberen hun eigen straatje schoon te vegen. Maar die manier van werken levert alleen maar nog meer wrok en weerstand op.

%d bloggers liken dit: