Categorie: van Marle

Besluiten wat je wilt.

Laat een meerderheid van de raad zich met een kluitje het riet in sturen, nog veel treuriger zijn de opvattingen van de fractievoorzitters van PvdA, D66 en CU/SGP.

Deze drie heren zijn dusdanig gebureaucratiseerd, dat ze van “haast” spreken als er raadsleden zijn die zichzelf (2 1/2 jaar nadat de overeenkomst van kracht werd) de vraag stellen, op grond waarvan de concessie (tot herinrichting van het REZ), eigenlijk is verleend aan Orez bv.

Voor het schamele bedrag van € 335.000,- is circa 170.000 m² grond verkocht. Inclusief een vergunning voor het plaatsen van recreatiewoningen.

Aan een rechtspersoon zonder personeel, geld of ervaring en met geen ander doel voor ogen dan de overeenkomst (eenmaal gesloten) onmiddellijk weer door te verkopen.

Alleen al de verkoop van kavels in het villapark zal de nieuwe eigenaar van de overeenkomst 20 miljoen opleveren, terwijl de kavels op de camping nog eens 5,5 miljoen zullen opleveren.

Uiteraard zullen er ook kosten moeten worden gemaakt. Zoals het bouwrijp maken van de grond en het investeren in de openbare ruimte. Kosten voor toezicht en voor het verkrijgen van de noodzakelijke vergunningen.

Al die kosten waren opgenomen in de offerte die namens Orez door P. Tuin en partners was voorgelegd. Kosten, die vervolgens door het college beoordeeld werden als marktconform. Kosten, die voor gewone burgers tot op de dag van vandaag geheim gehouden worden, maar waar raadsleden wel kennis van mogen nemen.

Er is me verteld, dat de bovenstaande drie heren zich nooit de moeite hebben getroost om aan de weet te komen, wat die door Tuin cs geraamde (en door de gemeente marktconform verklaarde) kosten inhielden. Veel te veel moeite neem ik aan.

Ze weten dus niet, dat volgens het taxatierapport de geraamde kosten, inclusief aanleg het strand op 12,5 miljoen waren begroot. Ze hadden aan de hand van de Droomparken brochures zelf kunnen berekenen, dat alleen al de kavelverkoop in het villapark zo’n 25,5 miljoen zal opleveren.

Ergo een winst van 100% op het geïnvesteerde bedrag. Daarboven komt de winst op de verkoop van recreatiewoningen en een jaarlijkse opbrengst uit de verhuur van woningen.

Maar in plaats van langs de zijlijn hun bezorgdheid uit te blijven spreken over zaken waarvan ze (door eigen laksheid) nauwelijks weet hebben, zouden ze hun gebrek aan kennis ook kunnen proberen aan te vullen door iets te ondernemen.

Door het inzien van de door Tuin cs verstrekte offerte bijvoorbeeld, zodat ze niet blind hoeven te varen op de menig van Droomparken over de offerte (en de mening van het college over de mening van Droomparken over de offerte) maar zelf kunnen vaststellen in hoeverre de offerte bedrijfsgeheimen bevat.

Als ze goed opletten ontdekken ze misschien ook wel de tamelijk in het oog springende denkfout die in offerte gemaakt wordt. Namelijk dat ze wel de kosten behorende bij een gebiedsexploitatie bevatten, maar dat de opbrengst niet wordt meegeteld.

En wie weet ontdekken ze dan ook wel, dat er geen sprake is van vertrouwelijk verstrekte bedrijfs- en fabricage gegevens waar wethouder en burgemeester zo smakelijk over weten te vertellen.

Overigens kunnen hun collega raadsleden precies hetzelfde doen. Inzage vragen in de offerte die destijds door Tuin cs is uitgebracht. Hoeven ze ook niet te wachten op de mening van Droomparken, maar kunnen ze eind juni besluiten wat ze willen.

Balvaardigheid

Emile van Marle (D66) is het langst zittende raadslid en daarom nestor van de raad. In zijn algemeenheid wordt de nestor aangewezen als plaatsvervangend burgemeester.

Hij was er bij (en stemde voor) toen de gemeente in 2009 besloot om € 92,- per m2 te betalen om grond op het REZ te kopen, die ze reeds in bezit had.

Zijn toenmalige fractievoorzitter zei daarover, “je buurman ’s grond komt maar één keer te koop”. Een buitenkansje dus. Waarna dezelfde grond 3 maanden later (voor een lager bedrag) weer in erfpacht werd uitgegeven.

Inderdaad, door een wethouder die lid was van D66 en verantwoordelijk was voor de eerdere “grondaankoop”.

Van Marle was er ook bij en stribbelde evenmin niet tegen, toen de gemeente alle grond op het REZ voor pakweg € 2,- per m2 verkocht aan een speculant.

Ondanks dat Emile alle ontwikkelingen op het REZ heeft meegemaakt, heeft hij zijn portefeuille (zoals bleek tijdens de laatste bespreking over het REZ op 29 september jl.) aan zijn fractiegenoot mevrouw Buit overgedragen.

Deze mevrouw liet tijdens de vergadering weten, geen helder beeld te hebben van de ontwikkelingen in het gebied. Iets wat ik wel kan vaststellen, maar haar moeilijk kan kwalijk nemen. Ze weet (anders dan Van Marle) niets van de voorgeschiedenis.

Bovendien stond ze daarin niet alleen. Dat gold ook voor vrijwel alle andere raadsleden die geen idee hadden wat er op het REZ stond te gebeuren. Totdat raadslid Jans (HEA) op het briljante idee kwam, “laten we daar niet langer de wethouder mee lastig vallen, maar het vragen aan de nieuwe eigenaar van het recreatieoord, Droomparken.”

Emile is naast fractievoorzitter, nestor en plaatsvervangend burgemeester ook nog getrouwd met Lydia. Ik ken haar niet, maar wat me wel is opgevallen, is dat ze de onzin die Mohamed Abdellaoui over mij en mijn blog op Facebook meent te moeten debiteren, leuk vindt.

Alhoewel, zo bijzonder is het nu ook weer niet, omdat de gevoelens die hij (en zijn broer Ilias) publiekelijk uitdragen, heimelijk ook door de lokale politieke machthebbers worden gekoesterd.

Vanwege een gebrek aan baltechniek spelen de gebroeders altijd onmiddellijk en op schaamteloze wijze op de man. Er zijn mij inmiddels, door beide heren, talloze uiterst vervelende karaktereigenschappen en andere geestelijke tekortkomingen toegeschreven.

Karaktereigenschappen, die (naar ik mag aannemen) met instemmend geknik zijn begroet, door onze machthebbers in de Breedstraat. De reden daarvoor is, dat onze machthebbers elke kritiek op hun balbehandeling beschouwen als kritiek op hun persoon.

Mijn kritiek inzake REZ betrof o.a. het feit dat de raad haar bevoegdheden aan het college had overgedragen. Dat is primair kritiek op de balbehandeling en niet op de persoon. Die komt pas, als men weigert kritiek op de balbehandeling serieus te nemen.

Dan de situatie waarin we ons nu bevinden. Mijn kritiek geldt alweer de manier waarop de raad meent om te moeten gaan met een begrip als geheimhouding. Net als bij het REZ lijkt men zich niet bewust van de eigen bevoegdheden en gedraagt men zich als een accountant, die bij de controle van de boeken van zijn cliënt genoegen neemt met een verklaring van de cliënt. Dat de boeken in orde zijn.

De doorsnee accountant heeft meer ruggengraat dan de leden van de Enkhuizer raad en geven hun goedkeuring pas af, nadat ze de boeken zelf hebben ingezien. Zo niet de Enkhuizer raad. Ze neemt genoegen met een verklaring over de reden voor geheimhouding, van een direct belanghebbende, het college, zonder na te gaan of de destijds gegeven reden nog steeds van toepassing is.

Een verklaring, die men bovendien doelbewust geheim probeert te houden en die alleen als gevolg van toeval boven water komt.

Enfin, inzake de geheimhouding hebben we inmiddels het stadium bereikt, dat het college schriftelijk heeft verklaard, dat doordat zij zichzelf geheimhouding heeft opgelegd, de raad de bevoegdheid niet heeft om die geheimhouding op te heffen.

Kritiek op deze manier van balbehandeling, zal door de raad wel weer worden uitgelegd als persoonlijke kritiek en dus zal men er wel weer het zwijgen toe doen. Zodat deze manier van denken geruisloos de nieuwe Enkhuizer norm zal gaan worden. .

Wat mij betreft, gaat mij in de eerste plaats om hoe het spel gespeeld wordt en niet om de poppetjes, die het in Enkhuizen spelen. Die mogen zichzelf enorm veel gewicht toe kennen, wat mij betreft staan ze voortdurend buitenspel.

Enfin, de broeders Abdellaoui fungeerden in dat opzicht als een kanarie in een kolenmijn. Als hun hulp wordt ingeroepen om mij zwart te maken, dat weet ik dat ik kennelijk iets trefzekers heb geschreven. Zoals deze keer over de raad die er klaarblijkelijk alles voor over heeft om haar verplichting (tot het houden van concreet toezicht op het college bijvoorbeeld) te ontlopen.

Hieronder een voorbeeld van de standpunten waar het echtpaar van Marle (en naar ik aanneem talloze andere politieke zwaargewichten) zich (in het geniep) in kunnen vinden en daarom “leuk” gevonden wordt.

Adequaat?

Het bericht in de krant van zaterdag (23-11-2019) bevatte niet alleen het aanbod van de directeur Bruil van Droomparken om te bemiddelen tussen provincie en gemeente.

Het bevatte ook reacties van raadsleden op het voornemen van de provincie om een reactieve aanwijzing te geven. Voor het gemak van mijn lezers reproduceer ik het bericht (dat in de krant van zaterdag stond) onder mijn column.

Keesman (SP) laat weten dat het eerst duidelijk moet worden wat de provincie wil. Wel, dat staat vrij nauwkeurig omschreven in de zienswijze zelf en het advies van van de PARK. (Provinciaal Adviseur Ruimtelijke Kwaliteit). Het zelfde geldt eigenlijk voor Van Marle (D66) , die nu jammert dat die 200 woningen niet zo onaanvaardbaar waren als er nu door de provincie wordt voorgesteld.

Waar heeft hij het over? Ik citeer maar even letterlijk het PARK Rapport van 8 mei 2019.

Uit de door Van Uum onderzochte alternatieven blijkt dat op deze kwetsbare locatie 200 vakantiewoningen aan het water niet op een kwalitatief hoogwaardige wijze inpasbaar zijn.
Of de maximaal 200 vakantiewoningen wel hoogwaardig inpasbaar zijn, wanneer zij niet ieder aan vaarwater liggen laat zich thans niet beoordelen.

Ontwerpend onderzoek moet dat uitwijzen. Daar had de ARO ook om verzocht.

Op dit moment kan ik als PARK slechts de door de ARO gemaakte opmerking dat ‘maximaal 200 vakantiewoningen voor deze locatie mogelijk een te zwaar programma is’ onderschrijven.

Heeft de gemeente het gewijzigde ontwerp (dat niet veel meer was dan een voorlopig krabbeltje en dat als gevolg van participatie door Jan en Alleman in theorie nog alle kanten op kan) ter beoordeling voorgelegd aan de Aro? (Adviescommissie Ruimtelijke Ordening)

Volgens mij niet, dus waarom vindt Van Marle het dan gek, dat de ARO een voorbehoud maakt ten aanzien van dat onderdeel van het bestemmingsplan?

Freek Jans (Hea) beklaagt zich over het feit dat de bevolking eerder is ingelicht dan hijzelf, maar laat onvermeld, welke onherstelbare schade daarmee volgens hem is aangericht. Van Reijswoud (VVD) zet er ook zijn vraagtekens bij, om vervolgens te constateren,  dat het enige wat de provincie bereikt heeft een hoop onrust is.

Dat is een wel heel kortzichtige samenvatting van wat het provinciebestuur met haar reactieve aanwijzing hoopt te bereiken.

Ik neem aan, dat de provincie met haar aanwijzing hoopt te bereiken, dat de raad haar taken eindelijk serieus gaat nemen en dus niet alleen maar gedachteloos aan de hand van het college blijft voortmodderen.

En niet alleen het door het college gemaakte uittreksel van een zienswijze lezen, maar ook de zienswijze zelf en dan pas beoordelen of de door het college gegeven reactie op een zienswijze een adequate reactie was.

Dat was, op de door mij ingediende zienswijze, zeker niet het geval. Hieronder het krantenbericht waar deze column over gaat.

19-11-23

Faliekant verkeerd.

In de nota “beantwoording zienswijzen” (hier te vinden) staat onder algemene inleiding het volgende.

Keuze voor Vestingmodel
De aanbesteding heeft geleid tot twee mogelijke modellen (de ‘Vesting’ en ‘Havens’) dat in 2017 is gepresenteerd.

Daarbij is door de raad en de inwoners gekozen voor het vestingmodel.

De laatste zin is een pertinente onjuistheid. Raad en bevolking zijn geïnformeerd over het bestaan van beide modellen, de keuze werd gemaakt door een (door het college benoemde) beoordelingscommissie.

Of die beoordelingscommissie overigens ooit is benoemd of dat het college het besluit gewoon zelf heeft genomen is nog maar de vraag.

Er zijn kennelijk geen aanstellingsbrieven verstuurd en het bewijs voor het bestaan van de commissie bestaat uit een advies met daaronder vijf onleesbare handtekeningen.

Irrelevant? Wel, het bevestigt, dat na het “go” besluit in 2014 door de raad, alle daar op volgende besluiten door het college zijn genomen. Beide (mislukte) pogingen tot een openbare aanbesteding, maar ook de daarop volgende onderhandse gunning volgens scenario 1.

In de discussie over de scenario’s veronderstelt Van Marle (D66), dat de stemming die er op volgt bepalend is voor de keuze van het college. Hij wordt door burgemeester Baas terecht gewezen. Het besluit was reeds door het college genomen. De raad mag slechts wensen en bedenkingen naar voren brengen, waar het college dan kennis van neemt.

De notulen vatten het als volgt samen.

De voorzitter legt naar aanleiding van de stemverklaring van de heer Van Marle uit dat de raad niet besluit tot een bepaald scenario. De raad wordt gevraagd kennis te nemen van de scenario’s en daar eventueel zijn wensen en bedenkingen bij te uiten. De uitvoering is een verantwoordelijkheid van het college en het heeft de raad gevraagd daar zijn wensen en bedenkingen bij te uiten. Het college neemt daar kennis van en kan daar desgewenst zijn nadere standpunt op bepalen.

De voorzitter brengt het voorstel in stemming en constateert dat dit met negen stemmen voor en acht tegen is aangenomen.

De notulen van de raadsvergadering van 2/2/2016 zijn hier te vinden.

De raad is akkoord gegaan met een aanbestedingsprocedure en vervolgens is ze alleen maar achteraf geïnformeerd en heeft ze geen besluit genomen. Tot het moment dat er een bestemmingsplan moest worden goedgekeurd.

De consequentie van dit alles is, dat ondanks de verwoede pogingen van het college (en de SP) om raad en inwoners mede verantwoordelijk te maken voor de keuzes die er zijn gemaakt, het toch het college is, dat verantwoordelijk is voor elk genomen besluit.

En dat zij zichzelf gelukkig mag prijzen, dat de raad daar uiterst lankmoedig mee om gaat, omdat nogal wat besluiten faliekant verkeerd zijn uitgevallen.

Verdienmodel.

Gisteren, geheel tegen mijn gewoonte in, de vergadering van de commissie grondgebied  in levende lijve bijgewoond. De achterzaal van de Werf was lekker gevuld, nu nog een knappe geluidinstallatie.

Vijf indieners van zienswijzen waarvan vier de indruk wekten min of meer tevreden te zijn met het gewijzigde bestemmingsplan.  Alleen het ZZM liet in het midden of men nog zaken zeker gesteld wilde zien.

Vervolgens mochten de raads/commissieleden hun vraagjes stellen. Keesman trapte af met een uitgebreide reconstructie en de rol van de provincie. Grappige gewoonte. De raad kijkt wel altijd kritisch naar anderen, maar zelden of nooit kritisch naar haar eigen gedrag. Dat doe ik dan weer wel, maar daar kunnen ze niet goed tegen is mijn indruk.

Neem nou bijvoorbeeld het begrip burgerparticipatie. Zoals gebruikelijk zijn ze er stuk voor stuk voorstander van, alleen doen ze er niks aan om het mogelijk te maken. Om als burger te kunnen participeren, moet je hem/haar eerst informeren en noem me één partij die haar informatieplicht op dat punt serieus neemt.

Ik kan me (op de VVD na) geen partij herinneren die over het REZ een bijeenkomst voor haar kiezers heeft uitgeschreven. En die VVD bijeenkomst kwam er ook alleen maar, omdat de toenmalige raadslieden niet wisten wat ze (drie dagen later) moesten besluiten en het daarom een goed idee leek om het aan de leden te vragen.

Enfin, elke fractie deed zijn democratische plicht door plichtmatig een vraagje te stellen die routinematig door wethouder Struijlaart werden beantwoord. In de tweede termijn deed ook Van Reijswoud een duit in het zakje. Waarna iedereen reikhalzend uitkeek naar het moment dat men plaats kon nemen aan de bar en de zaken kon bediscussiëren die de hele avond onbesproken waren gebleven.

Zoals het verdienmodel van Orez BV bijvoorbeeld.

Weinig bijval

Omdat ze consequent weigeren om te reageren op wat ik schrijf, moet ik afgaan op hetgeen de Enkhuizer Krant weet te ontlokken aan onze fractievoorzitters en ziedaar, er is sprake van voortschrijdend inzicht.

Allereerst de lokale oppositie, bestaande uit 4 eenlingen. In volgorde van hun ontstaansgeschiedenis. Lijst Quasten, HEA, Lijst van der Pijll en Nieuw Enkhuizen.

Pijl
voortschrijdend inzicht

Deze keer ben ik het met van der Pijll eens. Er is nog steeds geen factuur, dus gaan we niet betalen, stelt hij. Dat lijkt me een zeer gezond standpunt. Vier maanden eerder vond hij die afwezigheid nog geen bezwaar en stemde hij tegen de motie Langbroek/Quasten, maar hij is inmiddels tot andere gedachten gekomen.

Daar heb ik verder geen probleem mee, beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald zullen we maar zeggen.

Langs deze (voor van der Pijll) onsympathieke weg wil ik hem er nog even op wijzen dat het ontbreken van een factuur zeker onderdeel zal uitmaken van mijn bezwaar tegen de wijze waarop het college mijn WOB verzoek heeft afgehandeld.

Langbroek heeft (voor de raadsvergadering van 5 juli ) inzage gevraagd in een factuur en zowel wethouder als burgemeester beweerden daarover niet te beschikken. In het dossier dat mij ter inzage is gegeven bevond zich evenmin een factuur en dus zal ik de rechter vragen om de gemeente op te dragen mij dat document alsnog ter inzage te geven.

Van Marle
Gekonkel?

Ik neem aan dat ik de rechter kan overtuigen van de redelijkheid van mijn verzoek en dat hij de gemeente (onder dwangsom) zal gelasten om alsnog de factuur ter inzage te geven.

Daarmee is voor mij de kwestie afgehandeld. Het is aan de raad om vervolgens te bepalen hoe zij omgaat met het feit dat ze op dat punt is voorgelogen.

Naast de vier lokale oppositie partijen zijn er ook nog 3 landelijke oppositie partijen. D66, VVD en PvdA.

Van Marle (D66) laat de krant weten, “Je voelt gewoon dat er een of andere deal gesloten is, dat er gekonkeld is”. Mijn reactie daarop is, dat je het niet alleen voelt, maar dat je het ook kunt aantonen. Op 11 maart 2015 zijn vertegenwoordigers van de aannemer en gemeente bijeengekomen en hebben ze “een knoop doorgehakt”.

In ruil voor een toegezegde betaling van € 86.757,- zou de aannemer (zonder formele opdracht) de verzwaring aanleggen.

Slechts een deel van die betaling was het resultaat van de kosten van verzwaring. Een ander deel was bedoeld als afwikkeling van nog openstaande claims van de aannemer t.o.v de gemeente. Volgens de architect is de gemeente daarbij te genereus geweest, maar dat doet niet ter zake.

De afspraak werd gemaakt en mondelinge afspraken zijn net zo rechtsgeldig als schriftelijke.

Op zichzelf geen opzienbarende deal, had de gemeente er niet voor gekozen om te benadrukken dat ze geen opdracht had verstrekt voor het verzwaren van het elektranetwerk en het doen voorkomen alsof de deal alleen betrekking had op de kosten van verzwaring en als bewijs daarvoor een inmiddels achterhaalde offerte (na inhuizing) aan de raad presenteerde.

Daarop lieten de coalitiepartijen hun fantasie de vrije loop en weigerden om de aannemer te betalen. Je zou het een vorm van gerechtigheid kunnen noemen dat de coalitiepartijen daarmee hun eigen wethouder in een lastig parket manoeuvreerden. Iets wat men in de herkansing heeft proberen te corrigeren, maar wat niet het  gewenste resultaat opleverde. Omdat de raad, als gevolg van de tegenstrijdigheden in de raadsvoorstellen, inmiddels in totale verwarring verkeerde.

Op zijn beurt laat Van Reijswoud (VVD) de krant weten dat hij geen initiatief tot betaling van de aannemer zal nemen, omdat zijn collega raadslid in het bestuur van de Drommedaris zit. De logica van zijn redenatie ontgaat me volledig.

kunst-1
Betrouwbare overheid?

Kunst (PvdA) prijst de aannemer dat hij niet meteen naar de rechter loopt, maar houdt geen rekening met de mogelijkheid dat dit wellicht veroorzaakt wordt door het feit dat hij inmiddels al betaald is.

Formeel mag dat niet, maar ik herinner haar even aan de gang van zaken rond wethouder Boland, die (zonder toestemming van de raad) ook een half miljoen meer had uitgegeven zonder dat haar dat toen is opgevallen. Ik zou dus niet weten waarom hetzelfde niet nu gebeurd kan zijn.

Waarin ik het weer wel met haar eens ben, is dat er gesproken moet worden over de betrouwbaarheid van de overheid. Maar dan niet de overheid ten opzichte van (in dit geval) de aannemer.

Op dat punt heeft men woord gehouden en om de kredieten gevraagd die nodig waren om hem te kunnen betalen.

Maar wel om de betrouwbaarheid van het college t.o.v van de raad. Het college heeft de raad tal van absurditeiten voorgeschoteld, waarop de raad met zo mogelijk nog grotere absurditeiten heeft gereageerd.

De simpele werkelijkheid is, dat de aannemer recht heeft op betaling.

Om te beginnen op de kosten van verzwaring (€ 20.000,-) maar mogelijk ook op het meerdere (€ 40.000,-). Althans, daarover heeft hij met de gemeente een deal gesloten.

Dat zowel gemeente als aannemer weigeren om de inhoud van die deal openbaar te maken, laat de betalingsverplichting van de gemeente jegens de aannemer onverlet.

Het is aan de raad om zich af te vragen of men tolereert dat de inhoud van die “deal” onbekend blijft. Volgens het krantenbericht zijn alleen de resterende drie coalitiepartijen die mening toegedaan. Ik denk dat die opvatting (tijdens de eerstkomende verkiezingen) weinig bijval zal vinden bij de kiezers.

Corrumpering van de macht

Lord-ActonHet hebben van bevoegdheden wil nog wel eens leiden tot misbruik ervan.

De Britse Lord Acton kwam om die reden tot de conclusie dat macht corrumpeert.

Het belangrijkste wapen tegen corrumpering is niet het vastleggen van gedragsregels voor machthebbers. De controle daarop (door de machtshebbers zelf) laat namelijk veel te wensen over.

Het belangrijkste wapen tegen corrumpering van de macht is openbaarheid. Alleen openbaarheid vormt een betrouwbare verdedigingslinie.

Daarom is het grappig om te zien dat de Enkhuizer raad op het punt staat om voor zichzelf gedragsregels vast te stellen, die het tegenovergestelde van openbaarheid (namelijk vertrouwelijkheid) tot norm verheft.

Belangrijke beslissingen van de Enkhuizer raad worden meestal voorafgegaan door vertrouwelijke bijeenkomsten van raad en college. Ik denk even aan het besluit tot aankoop van de Uilenbanen. Het besluit tot verbouwing van de Drommedaris en het besluit over de vervolgprocedure van het SMC in de Vijzelstraat.

Het laatste voorbeeld is natuurlijk de besloten vergadering over het REZ, waarin verantwoording werd afgelegd over het mislukken van het gevoerde beleid en raadsleden gevraagd werd om suggesties te doen voor een ander beleid.

Het zijn krampachtige pogingen tot zelfbehoud. Die obsessie met vertrouwelijk overleg klinkt ook door in de gedragsregels  die worden voorgesteld. Raadsleden worden geacht om zich voortdurend af te vragen of hetgeen hun ter kennis is gebracht niet vertrouwelijk is. E-mails zijn per definitie vertrouwelijk.

Keesman (SP) roept luidkeels dat haar fractie tegenstander is van vertrouwelijk overleg, maar schuift gewoon aan als daar sprake van is. Terwijl Kunst (PvdA) een motie indient om vergaderdata openbaar te maken, maar zich vervolgens niet bekommert over de vraag of die vergaderingen toegankelijk zouden moeten zijn voor pers en belangstellenden.

Wie afgaat op wat fracties zeggen over openbaarheid kan alleen maar concluderen dat ze voorstander zijn. Als je afgaat op hetgeen ze doen, kun je alleen maar concluderen dat ze in de praktijk geen enkel probleem hebben met vertrouwelijk overleg.

Waarschijnlijk omdat het een vleiende gedachte is dat jij iets weet, dat anderen niet mogen weten. Maar dat je daarmee ook een verdedigingslinie in het leven roept waarmee corrumpering van de macht wordt tegengegaan is natuurlijk onzin.

Helaas blijken er maar twee partijen te zijn die zich bewust zijn van de gevaren die deze cultuur van vertrouwelijkheid met zich meebrengt.

D66 stelt voor het voorgestelde art 4 van de gedragsregels te vervangen door een andere. Zie daarvoor ook de reactie van Van Marle op mijn voorgaande bericht.

HEA heeft een amendement voorgesteld op de gedragsregels die Kunst heeft voorgesteld. Ze zijn bedoelt om duidelijkheid te verschaffen over de vraag wie kan besluiten wanneer er sprake is van vertrouwelijk overleg.

In het presidium voorstel was dat het college, in het Langbroek amendement is dat de raad.

In beide gevallen gaat het om gedragsregels die de raad voor zichzelf vaststelt. Ze zullen tijdens de vergadering van 5 januari worden besproken.

Gedragscode.

Gemeenteraad_Enkhuizen_internetAfgelopen week ben ik van internetprovider veranderd.

Ander modem, hier en daar wat stekkertjes veranderen, wat kan er misgaan? Helaas, in de centrale moesten er ook wat draadjes veranderd worden en dat ging niet geheel volgens plan.

Dus toch een kleine week zonder telefoon en internet. Klein leed dat inmiddels weer is overwonnen.

Gelukkig niets bijzonders in de lokale politiek. De commissie BOFS behandelde een gedragscode voor leden van de raad die tot doel heeft de integriteit van raadsleden op een hoger niveau te brengen.

Vormt deze gedragscode de oplossing van een probleem? Niet dat ik weet, maar wat de menselijke natuur betreft vertrouw ik nu eenmaal meer op eeuwenoude volkswijsheden dan gedragscodes.

“Wie het dichtst bij het vuur zit, warm zich het best”.

“Wie appelen vaart, wie appelen eet”.

“Omwille van het smeer likt de kat de kandeleer”.

“Wie betaalt, bepaalt”.

Ik vind het altijd weer ontroerend om te zien dat er allerlei beroepsgroepen zijn die hun best doen om (met behulp van een gedragscode) te bewijzen dat deze zegswijzen niet op hen van toepassing zijn.

Ik denk daarbij even aan politici, makelaars, advocaten en handelaars in tweedehands auto’s.

De discussie over dit onderwerp was (als gebruikelijk onder onze spek en bonen politici) tamelijk verwarrend.

Commissielid Stemmler (SP) zag een duidelijk verband tussen integriteit en onwelvoeglijk taalgebruik en zag daarom graag een definitie van het begrip respect in het document opgenomen.

Van der Pijl (NE) op zijn beurt zag weer niets in definities en hield meer van vage omschrijvingen waar je alle kanten mee op kunt.

Klein probleempje bij dit alles was natuurlijk wat te doen als er een raads- of commissielid was, dat zich niet hield aan de gedragscode.

Verschillende commissies passeerden de revue. Wellicht ligt hier een mooie taak voor de nestor van de raad.

Het (wat mij betreft) meest controversiële artikel 4 werd weliswaar door van Marle (D66) aangestipt, maar verder nauwelijks besproken.

In dit artikel worden geheimhouding en vertrouwelijkheid op één hoop gegooid.

Het zou mooi zijn als D66 (of welke partij dan ook) daar eens een beschouwing over schreef, maar de kans daarop acht ik betrekkelijk gering.

De Enkhuizer politieke cultuur voorziet er nu eenmaal niet in, dat er over iets gediscussieerd kan worden voordat er een besluit is genomen. Als ze daar nu eens een gedragscode voor zouden schrijven dan zou er misschien iets verbeteren.

Instructiefilmpje over integriteit hieronder.

Jaartje ouder

Niet zo zeuren
Niet zo zeuren

Vandaag toch maar even de raadsvergadering van gisteren afgeluisterd. D.w.z. het deel dat ging over de aanleg van een parkeerterrein op het REZ.

En dat wordt het toch weer pijnlijk duidelijk dat een meerderheid van de raad mijn blog niet leest. Hemeltjelief wat een gezwam.  Anderhalf uur heen en weer gepraat over de dekking van een krediet. Daarbij hielp het trouwens niet, dat ook wethouder de Jong zijn uiterste best deed de indruk te wekken dat hij ook niet wist waar hij het over had.

Terwijl het toch zo eenvoudig was. SWL had in 2009  € 30.000,- betaald als bijdrage aan de aanleg van een parkeerterrein dat op drukke dagen de toevloed van bezoekers zou moeten opvangen.

Daarnaast had SWL ook nog € 71.900,- betaald voor de aankoop van een opstal. Het stond allemaal netjes in de erfpacht akte die was verspreid.

Beter weten
Beter weten

Alleen  van Oostende wist het beter. Die € 71.900,- was eigenlijk bedoeld om een parkeerplaats aan te leggen. Dat had SWL hem zelf verteld. SWL had de gemeente alleen maar willen helpen een fout te verdoezelen. Die bestond er uit dat de gemeente een opstal had gekocht die al haar eigendom was. Van Oostende weet ze te bedenken waar je bij staat.

Hij zat er bij toen de gemeente in 2009 een krediet vroeg van € 540.000,- . Om grond te kunnen kopen die ze al in bezit had, inclusief de zich daarop bevindende opstal.

Hij zat er bij toen de gemeente € 90,- m2  betaalde voor grond die ze al had. De grond vervolgens overdroeg aan SWL voor minder dan ze zelf voor betaald had (€ 60,- m2).

Dus waarom is het verkopen van een opstal, die door SWL keurig werd geïntegreerd in haar bebouwing, een fout die met behulp van SWL verdoezeld moest worden?

Aanbesteding in gevaar?
Aanbesteding in gevaar?

Kletskoek natuurlijk. De aankoop van de Uilenbanen was een schoolvoorbeeld van overheidssteun waarvan je je kunt afvragen of die wel geoorloofd is. Van Oostende zat erbij, keek er naar en besloot (destijds) om zich niks af te vragen.

De opvatting van SWL dat zij € 100.000,- had betaald als bijdrage aan de aanleg van parkeerruimte is nergens op gebaseerd en wordt duidelijk weersproken door de notariële acte die ze ondertekende.

Een bijdrage van € 30.000,- voor de aanleg voor de aanleg van 60 parkeerplaatsen is (voor SWL) geen slechte deal. Het komt neer op € 500,- per parkeerplaats. Voor een parkeerplek in de binnenstad vraag de gemeente € 6000,-.

Bovendien wist SWL een korting te bedingen op de erfpacht over de grond die ze nodig had voor haar eigen parkeerterrein. Die korting bedraagt € 9000,- per jaar.

Op basis van die korting kun je stellen dat SWL binnen 4 jaar haar bijdrage (€ 30.000.-) aan het gemeentelijk parkeerterrein weer had terug verdiend.

Ik begrijp dan ook werkelijk niet waarom van Oostende zo krampachtig met SWL meehuilt over de kosten die SWL maakt om de verkeersstroom (die ze zelf gegenereerd) in goed banen te leiden. Als dat bedrijf zich ergens niet over kan beklagen, dan is het de helpende hand die haar door de gemeente door de jaren is toegestoken.

Verstrikt
Verstrikt

Niet alleen begreep ik niets van Van Oostende, het zelfde geldt eigenlijk ook voor wat de anderen (met name Stomp en Van Marle)  naar voren meenden te moeten brengen. Beide meenden dat de aanleg van een parkeerterrein nu, een toekomstige aanbesteding in gevaar zou kunnen brengen. Geen idee waarom, maar kennelijk baseren ze dat op hetgeen vorige week dinsdag in het geniep is afgesproken.

Blijft over raadslid de Jong (NE). Die raakte dusdanig verstrikt in zijn eigen argumentatie dat er zelfs een schorsing nodig was. Ik begreep zijn vragen niet, laat staan dat ik iets begreep van het door wethouder de Jong geformuleerde antwoord.

Kortom een turbulente luistersessie en dus eerst maar weer eens een dagje rusten voordat ik verder ga met beluisteren wat er verder allemaal is bekokstooft.  Per slot van rekening ben ik gisteren weer een jaartje ouder geworden.

Kletskoek

Marle
Kletskoek

Helaas, het audioverslag van de raadsvergadering is nog steeds niet beschikbaar en het is maar de vraag of het ooit beschikbaar zal komen want er was weer iets met de apparatuur geloof ik.

Niet de eerste keer trouwens. Er is met enige regelmaat iets mis met de geluidsapparatuur.

Ik weet niet wie daar verantwoordelijk voor is, maar we mogen zo langzamerhand wel vast stellen dat degene die daar verantwoordelijk voor is inmiddels op overtuigende wijze heeft aangetoond dat hij zijn niveau van incompetentie (op dat gebied) heeft bereikt.

Ik doe het dus nog even met de krantenverslagen. Die kopt “D66 wil pilot “Weed Valley” in Enkhuizen”.

Van die dingen dus. In plaats van zich te verdiepen in de vraag of de riolering wel werkt, de wegen er fatsoenlijk bij liggen of het openbare groen wel wordt bijgehouden werpt de afdeling Enkhuizen van D66 zich nu op als adviseur van internationale zaadbedrijven.

Van Marle ziet een “gat” in de markt en gebruikt de raadsvergadering om die bedrijven daar op te wijzen.

Baas laat de krant weten het een creatief idee te vinden, maar vraagt zich af of Enkhuizen de eerste moet zijn. De voormalig  Enkhuizer koddebeier is ook geraadpleegd en vindt het een goede gedachte, maar vraagt zich tegelijkertijd af of de zaadbedrijven hun naam zouden willen verbinden zo’n project.

Die vraag wordt in hetzelfde krantenbericht beantwoord, dat willen ze niet.

Maar waarom zeggen deze gedragsdragers niet gewoon dat het een krankjorum idee is. Dat de gemeenteraad van Enkhuizen niet gaat over de bedrijfsplannen van de zaadindustrie, maar over de eigen bedrijfsplannen.

Waarom zegt er niemand, “probeer eerst zelf eens te regelen dat je geluidsapparatuur werkt, denk vervolgens eens na over wat je met het REZ wilt en  laat ons dat (via je website) weten, voordat je iedereen werkgelegenheid voorspiegelt op basis van een idioot plan.

Treurig dat de enige positieve opmerking van D66 over de programmabegroting bestaat uit kletskoek.

%d bloggers liken dit: