Toezicht

paljasVrijwel dagelijks verrast de krant ons met nieuwe debacles. Bij banken, woningcorporaties, zorginstellingen. Als oorzaak wordt steeds dezelfde reden gegeven, gebrek aan toezicht.

Voor wat betreft het lokale bestuur berust het recht op toezicht bij de gemeenteraad. Ofwel, de politieke partijen die daar deel van uitmaken.

Het idee achter Paljas is, dat naast de 1 á 2 % die lid is van een politieke partij (en dus invloed heeft op de manier waarop toezicht wordt uitgeoefend) de resterende 98% van het electoraat misschien ook eens zou moeten nadenken over de vraag, of zij ook geen invloed zou willen hebben. Bijvoorbeeld over de manier waarop er toezicht wordt uitgeoefend.

Om die reden willen stel ik voor om van de Paljas Vereniging een formele vereniging te maken, die kandidaten kan voordragen bij de gemeenteraadsverkiezingen.

Het is volgens mij een uniek concept en het zou leuk zijn als Enkhuizen (als eerste gemeente in het land) dat concept zou omarmen.

Ik ben zelfs eigenwijs genoeg om te denken, dat als Enkhuizen dat zou doen er binnen de kortste keren overal in het land Paljas Verenigingen zullen ontstaan die volgens hetzelfde principe willen werken

Ik heb namelijk het gevoel dat de meeste mensen niet zitten te wachten op steeds meer nieuwe partijen (hoewel de 50+ partij me wat dat betreft in het ongelijk lijkt te stellen) maar op beter toezicht.

En om goed toezicht te kunnen houden is het belangrijk dat je onafhankelijk blijft en bent. Die onafhankelijk lever je in, zodra je met andere partijen in een coalitie gaat zitten om een bestuur te vormen.

De taakverdeling moet simpel zijn, de een vormt het bestuur, de ander houdt het toezicht daarop.

De lat hoog leggen

paljasIk besef ook wel dat ik de lat tamelijk hoog gelegd heb. Als je alle raadsleden, commissieleden en leden van steunfracties bij elkaar optelt kom je volgens mij nog niet tot 100 mensen. Die bepalen de lokale politiek.

In dat licht bezien is het een gedurfde zet om 300 mensen te vragen € 2,- te storten om de oprichting van een formele Paljas Vereniging mogelijk te maken.

Een berichtje in het NHD is daarvoor natuurlijk niet voldoende. Lang niet iedereen leest het NHD en we zullen dus ook de sociale media moeten gebruiken om het idee te verspreiden.

Het idee is simpel, politieke partijen zijn er om de stad te besturen, paljassen moeten er komen om dat bestuur te controleren. Dat heb ik de afgelopen 4 jaar met behulp van mijn weblog geprobeerd. Dat kan waarschijnlijk effectiever als ik ook een raadszetel mag bezetten.

Daarbij geldt, één paljas is goed, twee is beter, drie is teveel van het goede. Je hebt naast controleurs natuurlijk ook bestuurders nodig. Voor Enkhuizen wil dat zeggen dat er 15 bestuurders afkomstig uit politieke partijen overblijven en dat lijkt me meer dan voldoende.

Terug naar die 300. Enerzijds is dat een groot aantal, anderzijds kan ik me niet voorstellen dat er in Enkhuizen geen 300 mensen zijn die denken, wie er in het bestuur komt zal me verder worst wezen, zolang er maar een paar mensen zijn die er op letten dat ze het niet te bont maken.

Zodra dat gebeurd schrijf ik er over op mijn blog en stel U als kiezer in staat om daarover Uw mening uit te spreken.

Wat mij betreft zou de tijd dat we eens in de 4 jaar een stem mogen uitbrengen (en vervolgens maar moeten afwachten wat er met die stem gebeurd) ver achter ons moeten liggen.

Metafoor

paljasMet een metafoor (beeldspraak) kun je vaak met een paar woorden duidelijk maken waar het het om gaat. Ook in het NHD maak ik gebruik van een metafoor om de bedoelingen van Paljas duidelijk te maken.

Iedereen kent de begrippen hofhouding en hofnar (of paljas). Iedereen kan zich ongeveer voorstellen hoe de twee zich tot elkaar verhouden.

Precies het tegenovergestelde van de metafoor is een gortdroge verhandeling over de wederzijdse rechten en verplichtingen  die de Raad en B&W ten opzichte van elkaar hebben en de rol die het ambtelijk apparaat daarbij vervult. Daar kun je makkelijk een paar a4tjes mee vullen.

Geen buitenstaander die bereid is zich daar in te verdiepen.

Aan de andere kant loop je met een metafoor het risico dat hij niet helemaal begrepen (of te letterlijk genomen) wordt. Zo is het bijvoorbeeld niet de bedoeling dat ik die narrenmuts (die ik op de foto in het NHD) draag ook tijdens raadsvergaderingen ga dragen.

Of dat ik de boel wat ga zitten opvrolijken met spitsvondige conferences.

De bedoeling is dat ik met behulp van mijn blog de problemen bespreek waar ik als gemeenteraadslid tegen aan loop. Gewoon in het openbaar en niet met een vooraf geselecteerd publiek.

Iets wat in mijn ogen politieke partijen ook zouden moeten doen, maar dat gebeurd nu eenmaal niet.

Benieuwd

paljasHet is nu eenmaal mijn hobby om op enigszins lichtvoetige wijze te schrijven over serieuze problemen die de Enkhuizer politiek betreffen. Ik heb wel eens het verwijt gekregen dat ik de zaken wat serieuzer zou moeten aanpakken, maar dan zou het geen hobby meer zijn.

Bovendien, wat heeft die serieuze aanpak ons gebracht? Na eindeloos debatteren een rechtszaak tegen het stichtingsbestuur van de Drom en tegen de Nijs Care BV.

Hebben de talloze stukjes die ik heb geschreven enige effect gehad op het doen en laten van onze dames en heren 17?

Ik vrees van niet, men blijft zich laven aan ambtelijke adviezen en negeert in veel gevallen wat door het gezonde verstand wordt ingegeven. In de politiek gelden nu eenmaal andere normen en waarden dan we in het dagelijks leven hanteren.

Vandaag sta ik met een malle muts op in het NHD. Het is de prijs die je moet betalen om aandacht te trekken.

Voor het feit dat het misschien eens tijd wordt dat we naast al die politieke overwegingen ook eens aandacht schenken aan hetgeen het gezonde verstand ons ingeeft.

Daarbij zeg ik niet dat ik de wijsheid in pacht heb, maar wel dat een openlijke discussie over de problemen die op tafel liggen misschien betere besluiten oplevert, dan al die politieke overwegingen (veelal binnenskamers) bij elkaar.

De gemeenteraadsvergadering zou het summum van democratische beraadslaging moeten zijn, maar het streven lijkt er op gericht om, als de voorzitter de vergadering om 8 uur heeft geopend, hem een half uur later weer te sluiten omdat de agenda alleen maar hamerstukken bevat.

In een poging daar een beetje verandering in te brengen heb ik aangekondigd een Paljas Vereniging op te willen richten. Je hebt daarbij de keuze tussen een formele en informele vereniging. Een informele vereniging kost niets, dat doe je gewoon.

Een formele vereniging vereist een notariële akte en kost dus geld.

Je kunt alleen met een formele vereniging kandidaten voordragen ter verkiezing in de gemeenteraad. Is een formele vereniging de moeite waard? Ik laat het oordeel daarover graag aan de kiezer. Anders dan politici doe ik geen beloften voor de toekomst, maar wijs ik op het verleden. Ik heb op mijn blog meer dan 1300 berichten geplaatst waarin ik mijn mening heb gegeven, plus duizenden reacties op de mening van anderen.

In dat opzicht ben ik transparanter en opener (over de meest aansprekende onderwerpen) geweest dan alle lokale politici bij elkaar. Feitelijk fungeert mijn blog (Pim’s Prietpraat) als een open forum, waarbij ik de ideeën aandraag waarover anderen met elkaar in discussie kunnen gaan.

Dat gebeurd naar mijn opvatting nog te weinig, maar wie weet wat er gebeurd als Prietpraat in bredere kring bekend wordt.

Hoe dan ook de komende 30 dagen zijn bepalend of de Paljas Vereniging Enkhuizen een informele vereniging blijft, of een formele vereniging wordt die kandidaten voordraagt voor de gemeenteraadsverkiezing. Ik ben benieuwd.

Mohammed en de berg

In mijn vorige bericht stel ik dat de politieke elite (ook in Enkhuizen) uit een uiterst kleine groep mensen bestaat. Hoewel ze tijdens verkiezingstijd hun onderlinge verschillen proberen te benadrukken, zijn ze het na de verkiezingen in de meeste gevallen met elkaar eens.

De soep wordt zelden zo heet gegeten als ze wordt opgediend. Een aardig voorbeeld daarvan is de machtswisseling die vorig jaar november plaats vond.

bergHet belangrijkste feit daarbij was, dat wethouder Boland niet langer te handhaven viel, omdat hij het budgetrecht van de raad met de voeten had getreden. Dat is een politieke doodzonde, maar geen van de politieke partijen heeft daar ooit een woord over vuil gemaakt. Men koos er bewust voor om dit feit te negeren.

In plaats daarvan werd een kleine komedie opgevoerd die het mogelijk maakte hem met vlag en wimpel uit te zwaaien. De kosten, (3 ton aan extra wachtgeld) werden gebagatelliseerd.

En daarmee wordt de kloof tussen politiek en de burgerij alleen maar groter. Wie 3 km te hard rijdt of snel even een boodschap wil doen en in de haast vergeet zijn blauwe kaart neer te leggen, loopt het risico daarvoor door de overheid genadeloos te worden gestraft.

Maar als overheid kun je fout op fout stapelen, zonder dat het consequenties leidt. Ik denk even aan een school die wordt geschilderd een jaar voordat ze wordt afgebroken of het gedoe rond een afrit van het parkeerterrein bij het station.

De irritatie over dit soort zaken neemt alleen maar toe, maar ik krijg zelden het gevoel dat ze door onze vertegenwoordigers wordt verwoord op het niveau waar dit zou moeten gebeuren, de gemeenteraad.

De Paljas Vereniging stelt zich tot doel dat wel te doen. Primair door middel van een blog, maar als dat onvoldoende zoden aan de dijk zet desnoods ook in de gemeenteraad zelf. Nood breekt wet, als de berg niet naar Mohammed komt, dan zal Mohammed wel naar de berg moeten.

Eén procent

paljasVolgens mijn dokter kan het maanden duren voordat ik in lichamelijk opzicht herstelt ben van de reeks van operaties die heb ondergaan. In hoeverre dat opgaat voor geestelijk herstel weet ik niet, maar het schijnt dat hoe eerder ik begin met dingen die ik leuk vond voor dat ik mijn operatiecyclus inging, hoe sneller het gaat. Daarom (op medisch advies) maar weer eens een poging tot bloggen.

————————————–

Ooit las ik ergens dat slechts 2% van het landelijke electoraat lid is van een politieke partij. De helft daarvan is actief lid. Die situatie zal lokaal niet veel anders zijn.

De betekenis ervan is, dat slechts 1 procent van het electoraat invloed heeft op de wijze waarop onze gekozen vertegenwoordigers functioneren.

Die situatie lijkt me voor verbetering vatbaar.

Natuurlijk kunnen we massaal lid gaan worden van politieke partijen en wie daar zin in heeft moet dat ook vooral doen, maar volgens mij is er ook een andere manier om de gekozen rekels in de Breedstraat een beetje in toom te houden.

Ik vind namelijk, dat ook al ben ik geen lid van een politieke partij, ik als kiezer toch het recht heb om kritisch te kijken naar de manier waarop onze vertegenwoordigers functioneren.

Van dat recht heb ik de afgelopen 4 jaar gebruik gemaakt door met enige regelmaat kritische stukjes te schrijven over de Enkhuizer gemeentepolitiek.

Niet dat dit veel heeft uitgemaakt. Alleen voormalig raadslid Christian Bokhove reageerde. Stella Quasten en Hans Langbroek en Arno Noorman ook (maar dan in veel mindere mate) de rest deed er voornamelijk het zwijgen toe.  Naar het waarom kan ik  alleen maar gissen.

Een mogelijkheid zou kunnen zijn dat ik het blog schreef onder eigen naam en men het niet de moeite waard vond om te reageren op individuele kritiek, hoe die ook beargumenteerd werd.

Om die reden heb ik mijn blog tot officieel orgaan van de nog op te richten Paljas Vereniging gemaakt.

Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er onder de resterende 98% van het electoraat zich geen 1% bevindt die met mij van mening is dat je het recht hebt om tussentijds kritiek te leveren en niet hoeft te wachten tot er weer eens verkiezingen zijn.

En als je die 1 % achter je weet te verzamelen, dan heb je moreel even veel recht van spreken als die andere 1 %  die lid is van een politieke partij en die tot nu toe de dienst uitmaakt.

En mogelijk zijn de vertegenwoordigers die er nu nog het zwijgen toe doen dan wel bereid om verantwoording af te leggen.

Het oprichten van een vereniging lijkt me niet zo ingewikkeld, maar mijn gezondheid is nu ook weer niet van dien aard dat ik het er wel even bij doe.

Over welke activiteiten zo’n Paljas Vereniging allemaal zou kunnen ontplooien een volgende keer.

Paljas project.

paljasDe ondertitel van mijn blog is “Officieel orgaan Paljas Vereniging Enkhuizen (i.o). Doel van mijn blog is hetzelfde als van de Paljas Vereniging. Het kritisch volgen van de verrichtingen van ons gemeentebestuur. Onder dat laatste versta ik, de Raad, het College en het ambtelijk apparaat.

Terwijl politieke partijen zich druk plegen te maken over de onderlinge machtsverhoudingen in de Raad en het College ben ik de mening toe gedaan dat die verschillen er in de praktijk nauwelijks toe doen. We hebben sinds 8 maanden een nieuw college. De vervangingskosten in de vorm van wachtgeld is door het nieuwe college geschat op € 300.000,-.

Ik heb nog geen voorstel van het nieuwe college gezien die de kosten van vervanging ook maar enigszins zouden kunnen compenseren.

Bij haar aantreden stelde het nieuwe college dat men zou voortborduren op het beleid van het vorige en vanmorgen lees ik in de krant dat zelfs de in het vooruitzicht gestelde verlaging van de parkeerkosten dit jaar niet zal plaatsvinden.

In ruil voor wat loze beloften is er drie ton extra aan personeelskosten uitgegeven.

Tot dusver ben ik de enige die daar tegen heeft geageerd.

Ik kan me niet voorstellen dat ik de enige ben in Enkhuizen die dit een grove verspilling van gemeenschapsgeld vind. En als dat inderdaad niet het geval is, zou het dan geen tijd worden dat we ons gaan verenigen? Of in het taalgebruik van onze regering, te gaan participeren.

Niet in een politieke partij (want daar hebben we er al meer dan genoeg van) maar in een Paljas Vereniging die bij de aanstaande verkiezingen 2 of 3 kandidaten stelt die (mits gekozen) als “waarnemer” zouden kunnen fungeren en over hun bevindingen kunnen rapporteren.

Het is een voor Nederland uniek experiment. Kiezers die niet meer op gewone politieke partij willen stemmen in de gelegenheid te stellen om een “waarnemer” te kiezen.

Waarom Paljas? Toen de Nederlandse edelen (onder leiding  van Brederode) de toenmalige landvoogdes  Margaretha van Parma een smeekschrift aanbood waarin hij meer vrijheden bepleitte, liet haar raadsheer Berlaymont zich op laatdunkende wijze over hen uit.

Ce ne sont que des gueux (vertaling: Het zijn slechts bedelaars). Gueux werd verbasterd tot geus en werd de erenaam voor iedereen die zich verzette tegen de Spaanse overheersing.

Geheel volgens de vaderlandse traditie leek Paljas me wel een leuke erenaam voor iedereen die zich niet gedraagt  overeenkomstig de heersende opvattingen van de gevestigde orde.

Maar het oprichten van zo’n Paljas Vereniging heeft natuurlijk alleen maar zin als er ook mensen bereid zijn om lid te worden. Aan het lidmaatschap zijn geen kosten verbonden. Lid worden doe je door een email te sturen naar

Als we 50 leden hebben richt ik de vereniging op.

De regering roept ons op te participeren. Welnu hier is een kans. Verspreid zo veel als mogelijk de link naar dit bericht. Via Twitter, Facebook of email en gebruik daarvoor de knoppen onder dit bericht.

Als ze in Egypte met behulp van Facebook een heel plein vol weten te krijgen dan moet het in Enkhuizen toch lukken om 50 vrouw/man bij elkaar te krijgen die het wenselijk vinden dat het doen en laten van onze bestuurders op kritische wijze wordt gevolgd.

Ik ben benieuwd,

Polemiek

paljasEr lijkt zich een heuse polemiek te ontwikkelen tussen Christian Bokhove (oud raadslid SP) en mij (mogelijk toekomstig raadslid voor de Paljas Vereniging Enkhuizen).

Christian verwijt me dat ik er alleen maar op uit ben te bewijzen dat alle partijen een pot nat zijn.

Mijn antwoord daarop is dat ik dat niet hoef te bewijzen, dat doen de partijen zelf wel, ik hoef er alleen maar op te “wijzen”.

Laten we het SMC als voorbeeld nemen. Ik heb daar 83 berichten over geschreven, inclusief reactie’s kom ik waarschijnlijk ver uit boven de 250 en dat is zonder twijfel veel meer dan alles wat  ons politieke vertegenwoordigers over dat onderwerp naar buiten hebben gebracht.

Met andere woorden, mijn standpunten over dit onderwerp zijn voor iedereen te controleren en te bekritiseren en dat kan in de meeste gevallen niet gezegd worden over de standpunten van onze raadsleden.

Een van die standpunten is dat ik de “gefaseerde realisatie” van het oorspronkelijke plan een luchtspiegeling heb genoemd. En wel omdat de condities waaronder die gefaseerde realisatie zou moeten plaatsvinden niet langer bestaan.

Dat is geen kwestie van hoger inzicht, maar een publiek geheim. De zorgvoorziening (waar het oorspronkelijk plan in voorzag) is ondergebracht in het pand op de Molenweg. De beide zorgverleners die in de regio werkzaam zijn hebben te kennen gegeven geen belangstelling te hebben voor de te realiseren huisvesting voor demente bejaarden. De door het oorspronkelijk plan veroorzaakte parkeerproblematiek zou opgelost worden door de bouw van een parkeergarage maar tot dusver heeft niemand aannemelijk weten te maken dat een rendabele exploitatie tot de mogelijkheden behoort.

En tot slot is er geen enkel animo voor de te bouwen nultreden woningen aangetoond. Kortom alle elementen van het oorspronkelijk plan kunnen als zijnde “niet realistisch” ter zijde worden geschoven.

Daarom denk ik dat een “gefaseerde realisatie” van het oorspronkelijke plan een luchtspiegeling is.

Dat neemt niet weg dat een meerderheid van de raad een voorstel daartoe van het oude college (om de mogelijkheid van gefaseerde realisatie ter gaan onderzoeken) steunde. Dat onderzoek heeft geen tastbaar resultaat opgeleverd. Over het waarom van die mislukking hult het college zich in stilzwijgen.

Het nieuwe college zegt dat ze op de inslagen weg wil voortgaan, maar wil daarvoor een nieuw middel inzetten. Nu bestuurlijk overleg (om Joost mag weten wat voor reden) heeft gefaald, wil men de rechter inschakelen om de Nijs te dwingen het oorspronkelijke plan (in gefaseerde vorm) alsnog uit te voeren.

Te oordelen naar de uitspraken in de commissie bestaat er wederom een meerderheid die het college steunt bij de uitvoering van deze nieuwe opzet om een luchtspiegeling in realiteit te veranderen. Die meerderheid is een andere dan de meerderheid voor de oorspronkelijke opzet, met uitzondering van de CU/SGP en GL die in beide gevallen voorstander was van het door hetgeen er door het college werd voorgesteld.

Bokhove 2010 -Samengevat steunt (of steunde) de voltallige raad inmiddels het idee van een “gefaseerde realisatie”.

Mag ik op basis van deze feiten alsjeblieft vaststellen dat de partijen wat mij betreft een pot nat zijn, omdat ze zich nauwelijks verdiept hebben in de realiteitswaarde van de plannen van “hun” college, maar zich klaarblijkelijk min of meer gedwongen voelen ze te steunen.

Ik denk dat Bokhove en ik het eens zijn voor wat betreft de realiteitswaarde van de “gefaseerde realisatie”, maar misschien begrijpt hij nu beter waar ik met de Paljas Vereniging heen wil.

Openbare meningsvorming over de te nemen besluiten, die bovendien niet belast wordt door overwegingen die te maken hebben machtsbehoud.

En om dat laatste te bereiken kun je niet anders doen dan doelbewust afzien aan deelname aan de machtsvorming, omdat dit tevens inhoudt, dat je jezelf  ook committeert aan medewerking aan machtsbehoud.

Hofhouding

hofhoudingIn een reactie lijkt raadslid Noorman (CU/SGP) zich verbaasd te tonen over het feit dat ik hem tot de gemeentelijke hofhouding reken.

Ik bedoel daar niets bijzonders mee. Hofhoudingen zijn van alle tijden en hadden (hebben) tot taak het land (of delen ervan) te besturen.

Deel uitmaken van een hofhouding wil dus niet anders zeggen dan dat men deel uit maakt van het bestuur van een land of deel daarvan.

In feodale tijden gebeurde dat besturen overeenkomstig de wensen van de koning, in een democratie gebeurt dat overeenkomstig de wensen van het volk.

Wat in de loop der jaren echter een constante is gebleken is, dat zowel de wensen van de koning als de wensen van het volk, opmerkelijk genoeg, vrijwel altijd samenvielen met de belangen van de hofhouding.

In feodale tijden werd de hofnar aangesteld door de koning en was hij de enige die straffeloos kritiek kon uitoefenen op leden van de hofhouding en hun functioneren.

In democratische hofhoudingen is lange tijd gedacht dat de rol van hofnar overbodig was geworden.

Immers, in een twee partijen stelsel steunt de ene partij het bestuur en wordt de andere geacht dat bestuur te controleren.

In een meer partijen stelsel vormen partijen zich tot een coalitie (die het bestuur in handen nemen) en vormen de overige partijen de oppositie in de verwachting dat die het bestuur kritisch zullen volgen.

Omdat de samenstelling van een coalitie per verkiezing kan veranderen (in de gemeenteraad zelfs zonder verkiezing) ontstaat bij partijen als snel de neiging om hun kritiek op het bestuur te matigen en zich “bestuurlijk” op te stellen.

De rol van hofnar voor wat betreft landelijke aangelegenheden wordt vervult door de landelijke pers, hetgeen zolang er een pluriforme pers bestaat, uitstekend werkt.

Op lokaal niveau liggen de zaken iets gecompliceerder. Waren er in het verleden meerdere Enkhuizer kranten, vandaag is het er nog maar één en die legt zich hoofdzakelijk toe op verslaggeving.

Je kunt je dus afvragen of de introductie van een hofnar (of paljas) in een lokale hofhouding niet het overwegen waard is.  Zijn taak, kritiek leveren op de wijze waarop de hofhouding functioneert.

paljasIn een democratische hofhouding bepaald niet de koning, maar de kiezer wie er deel uit mag maken van een hofhouding.

Het aantal hofnarren (paljassen) is dan tevens een graadmeter voor wat betreft het functioneren van die hofhouding. Wordt er geen paljas gekozen, dan mag men aannemen dat de kiezer tevreden is over de manier waarop de hofhouding functioneert.

Worden er meerdere gekozen, dat is dat een indicatie van onvrede over het functioneren van de hofhouding en mogelijk reden tot zelfreflectie.

Om het bestuurlijke proces niet te verstoren dient het aantal verkiesbare paljassen beperkt tot worden tot pakweg 20% van het aantal beschikbare zetels.

Zo maar wat dingen die me te binnen schieten als ik mijmer over het begrip “hofhouding”.

Kennismaking

wijnne-1Mijn gesprek met wethouder Wijnne was een kennismakingsgesprek en dus hebben we algemeenheden uitgewisseld. Eén daarvan betrof de Paljas Vereniging.

Mijn stelling daarbij is, dat de Raad, B & W en de ambtelijke organisatie feitelijk één grote hofhouding vormt die in naam bezig is met ons welzijn, maar (naar mijn overtuiging) in de praktijk  voornamelijk bezig is met het eigen welzijn.

Erg veel aandacht voor de eigen beslommeringen, maar weinig aandacht (en begrip) voor de beslommeringen van de gewone burger. Vaak een ook een miskenning van het feit dat gewone burgers ook kennis van zaken kunnen hebben.

Hoewel het primair de politieke partijen zouden moeten zijn die dergelijke kennis zouden moeten verzamelen (als tegenwicht voor de bureaucratische kennis) schieten de meeste politieke partijen daar in tekort.

Om die reden meen ik  dat (naar oud gebruik) elke hofhouding een hofnar (paljas) nodig heeft die onze bestuurders (en alles wat daar omheen hangt) van tijd tot tijd een spiegel kan voorhouden en dat dit ook de reden voor mijn blog is.

Verder maakte ik hem deelgenoot van mijn zorg dat onze democratische rechten steeds vaker lijken te bezwijken onder de druk van bureaucratische opvattingen en gewoonten.

Zo verlekkerde burgemeester Baas zich tijdens de laatste Raadsvergadering aan het idee, dat er in die vergadering mogelijke een snelheidsrecord zou kunnen worden gebroken voor wat betreft de tijd die gebruikt werd voor de besluitvorming.

De omgekeerde wereld. Terwijl de ambtelijke organisatie eerder denkt in termen van maanden dan weken als het gaat om het voorbereiden van een besluit, wordt elke minuut (die gebruikt wordt ter afweging van dat besluit) gezien als een vorm van tijdverspilling. 

quastenAls er ergens sprake is van tijdverspilling, dan is dat binnen de ambtelijke organisatie. Om die tijdverspilling tegen te gaan heeft die organisatie een krediet van € 280.000,- gevraagd en gekregen. De jaarlijkse kosten (als gevolg van die tijdverspilling) zijn begroot op € 350.000,-.

In dat licht bezien is het bijna potsierlijk dat men minutenwinst probeert te boeken op de tijd die de Raad gebruikt om een besluit te nemen.

Ik begrijp die jacht naar tijdwinst in de besluitvorming dan ook niet. Een en ander schijnt tijdens de laatste presidium vergadering te zijn geëvalueerd. Misschien is er iemand daarover verslag zou willen doen.

Op grond van eerdere ervaringen ga ik er uit, dat raadslid Quasten de enige is die bereid is aan een dergelijke oproep gehoor te geven.

%d bloggers liken dit: