Categorie: Paljas

Bovenmeester Bokhove vindt dat ik een gratuite (gratis) opmerking maak in mijn vorige bericht,  als ik er voor pleit het investeringsniveau in sportaccommodaties op een gelijk niveau te houden.

Aanstormend raadslid voor de SP, Fokko Snoek, levert een soortgelijk commentaar en wijst er op dat investeren in sportaccommodaties zal leiden tot bezuinigingen elders. Daar heeft hij natuurlijk gelijk in, maar ik begrijp zijn verwijt niet.

Wat zegt de SP zelf in haar verkiezingsprogramma over dit onderwerp.

Sport moet voor iedere burger bereikbaar zijn – daarbij zorgt de gemeente er samen met de verenigingen voor dat er goed onderhouden, betaalbare en velden zijn.

Geen verdere financiële onderbouwing  hoe deze wens, waar ik het overigens volledig mee eens ben, in vervulling kan worden gebracht.

Ik vraag me dan ook af, op basis waarvan Snoek meent dat hij hogere eisen aan Paljas moet stellen dan waaraan hij zelf voldoet. Hoe gratuite kun je zijn?

Ik heb verder nog nooit een verkiezingsprogramma gezien dat eindigde met de waarschuwing, “U beseft natuurlijk dat het merendeel van de hierboven genoemde verlangens nooit zullen worden gerealiseerd, omdat daarvoor de middelen ontbreken”.

Bij landelijke verkiezingen zorgt het CPB (als neutrale instantie) gewoonlijk voor een doorrekening van de plannen die politieke partijen presenteren.

Tijdens de laatste Tweede Kamer verkiezingen werd duidelijk dat de plannen (die de partijen aan het CPB presenteren) niet noodzakelijkerwijs gelijk zijn aan de plannen die men aan de kiezer presenteert.

Zo presenteerde de SP zich aan de kiezer met het plan, dat de pensioengerechtigde leeftijd op 65 jaar gehandhaafd moest blijven. Tegelijkertijd liet men  het CPB echter weten, dat die (bij de doorrekening van de SP plannen) er rekening mee moest houden dat de pensioengerechtigde leeftijd zou stijgen naar 67 jaar.

Vanuit de wetenschap dat handhaving op 65 jaar financieel onhaalbaar was. Hoe achterbaks kun je zijn?

Overigens was de SP niet de enige partij die dit trucje uithaalde. Vrijwel alle partijen maakten zich schuldig aan deze vorm van kiezersbedrog.

Dus waar beklagen Snoek en Bokhove zich eigenlijk over? Mijn opvattingen zijn dezelfde als die van de SP. Het verschil is alleen dat ik de stichting “Sport Beweegt” een argument in handen probeer te geven, waarmee zij haar wens voor goed onderhouden velden zou kunnen bepleiten.

Dit in tegenstelling tot hypothetische beschouwingen over het DNA van de gemeente Enkhuizen.

Ik neem aan dat dit voor politieke partijen als de SP te “duidelijk” is. Eerst moet de kiezer gelokt worden en daarna zoeken we wel naar excuses om te verklaren waarom, wat er in het vooruitzicht werd gesteld, uiteindelijk toch niet door kan gaan.

Bijna de helft van de bevolking heeft dit kunstje echter allang door en neemt niet meer de moeite om nog te gaan stemmen.

Dat zou een reden tot zorg moeten zijn voor alle politieke partijen, maar die maken zich alleen maar druk over hun aandeel in de hoeveelheid uitgebrachte stemmen. Want dat aandeel bepaalt de hoeveelheid macht die ze krijgen en daar is het uiteindelijk allemaal om te doen.

Bovenmeesters Bokhove en Snoek zijn representanten van deze manier van machtsdenken en menen dat iedereen op die manier politiek moet bedrijven. Paljas vormt daarop echter de uitzondering.

Gisteravond als Paljas aanwezig geweest bij het grote sportdebat, waarbij het me al snel duidelijk werd, dat ik een verkeerde keuze had gemaakt.

Ik had beter in de zaal kunnen gaan zitten om één of twee prangende vragen te stellen dan op het podium te gaan staan en dan in één minuut tijd mijn opvatting kenbaar te maken over een of andere wazige stelling die de sportverenigingen hadden geformuleerd.

Een debat veronderstelt een verschil van opvattingen over een bepaald onderwerp. Daar is het dus nooit van gekomen. Het eindresultaat bleek een soort wedstrijd tussen de goede bedoelingen van 9 politieke partijen.

Deze wedstrijd is uiteindelijk gewonnen door Stella Quasten.

Zij, net als Hans Langbroek trouwens, slaagde er het beste in om goede bedoelingen met een zekere gedrevenheid  over het voetlicht te brengen.

Persoonlijk geloof ik, dat in haar competitie met Hans, Stella’s kekke laarsjes de doorslag hebben gegeven.

Zelf voel ik me (eerlijk gezegd) altijd een beetje ongemakkelijk bij zo’n barrage van goede bedoelingen. Ten eerste weet ik dat die uiteindelijk allemaal in de blender van de coalitiebesprekingen komen en dat het eindresultaat dan onvoorspelbaar is.

Maar tegen die tijd heeft de kiezer gesproken en staat hij of zij weer voor 4 jaar buitenspel. Het idee achter Paljas is nu juist dat je je als kiezer niet 4 jaar lang buitenspel moet laten zetten, maar ook (als er geen verkiezingen zijn) betrokken moet blijven bij het politieke proces.

De meest efficiënte methode is in de ogen van Paljas een internetforum zoals Prietpraat.

Het verleden leert ons namelijk, dat al die goede bedoelingen als sneeuw voor de zon verdwijnen als de kiezer gesproken heeft en het weer als vanouds jongens (en meisjes) onder elkaar zijn.

Maar goed, het debat dus. Ik denk dat ik de enige was die in de verkiezingspropaganda een item ontdekt had dat de moeite van het debatteren waard leek.

Op haar website bepleit D66 een breed sportaanbod. Tegelijkertijd stelt ze dat de gemeente geen sportaccommodaties moet financieren. Een standpunt waar ik het faliekant mee oneens ben.

Je kunt niet een enorm gewicht toekennen aan het belang van sport (wat alle 9 politieke partijen doen) en ook bepleiten dat er een breder sportaanbod moet komen en vervolgens de financiering van de sportaccommodaties op de schouders van de verenigingen leggen.

In mijn opvatting behoren sportaccommodaties tot de infra-structuur van een gemeente en is het de taak van de lokale overheid  om dat soort van voorzieningen te financieren.  Helaas worden er binnen de Enkhuizer sportwereld begrippen als financieren en beheren door elkaar gehaald.

Men wil allemaal graag de eigen voorzieningen beheren, wat me niet onverstandig lijkt, maar het beheren van een voorziening is iets heel anders als het  financieren van zo’n voorziening.

Ik had daar graag over willen debatteren, maar daarvoor bleek geen belangstelling. Niet vanuit de zaal, maar ook niet bij mijn mede panelleden.

Die hadden het veel te druk met het over het voetlicht brengen van hun eigen goede bedoelingen, waarvoor er eigenlijk (daar was iedereen het dan weer wel over eens) geen geld was.

Met dat laatste ben IK het dan weer niet eens, maar daarover meer in een ander bericht.