Van Roel Mulder (onderknuppel bij de lijst Langbroek) kreeg ik het (ongetwijfeld welgemeende) advies om te stoppen met mijn blog.
Omdat dit slecht zou zijn voor mijn gezondheid.
Hij begrijpt het niet. Ik vind schrijven over politiek leuk. Niet zozeer over de knikkers die politici ons altijd beloven, maar over het spel dat er wordt gespeeld.
Zelf politiek bedrijven lijkt me niks. Bovendien acht ik me daar te oud voor. Ik laat het verbeteren van de wereld graag over aan andere, jeugdiger lieden.
Veel interessanter vind ik het om te schrijven over hoe het spel gespeeld wordt.
Volgen mij hebben de de 20 schavuiten die (in de Breedstraat) namens ons de dienst uitmaken één ding met elkaar gemeen. Ze willen het allemaal alleen maar hebben over de knikkers die ze ons beloven, maar nooit over de spelletjes die ze spelen.
Voor de vorm maken ze af en toe een beetje ruzie met elkaar, maar dat is alleen maar voor de bühne. Om stemmen te winnen bij de eerstkomende verkiezingen.
Het merendeel van de zaken waarover ze beslissen zijn hamerstukken en over de rest van de maatregelen zijn ze het vrijwel altijd in grote meerderheid met elkaar eens. Niet dat zoiets ergens een garantie voor is.
Ik ken maatregelen die unaniem werden ondersteund, maar achteraf op een complete mislukking uitdraaiden. Terwijl maatregelen, die met de kleinst mogelijke meerderheid werden aangenomen, achteraf een doorslaand succes bleken te zijn.
Maar wat me dus fascineert is hoe het spel gespeeld wordt en hoe de macht zijn werk doet. Daarover schrijven op basis van wat ze ons wijs proberen te maken via de krant of hun website is leuk, maar nog leuker zou zijn als je toegang zou hebben tot dezelfde informatie als de leden van de Raad.
Want de informatie die de overheid prijsgeeft is alleen datgene wat ze nuttig voor ons vinden om te weten. Alles waarvan ze het niet nuttig vinden dat we het weten houden ze gewoon geheim.
En denk nu niet dat de oppositie er wel voor zorgt dat alles openbaar wordt, want gisteren was Bokhove voor meer openheid en vandaag is Wijchers het. Maar feitelijk zijn ze er beiden van overtuigd, dat het politieke spel het best in beslotenheid kan worden gespeeld. Want wat niet weet, dat deert ook niet.
Uiteraard heeft men daarmee niet het belang van de kiezer voor ogen maar handelt men puur uit eigen belang. Politici controleren, net als de meeste andere hoogwaardigheidsbekleders zichzelf en houden daarbij altijd rekening met hun gemeenschappelijke belang.
Net als dokters, advocaten en al die andere zogenaamde vrije beroepen.
Misschien valt het te overwegen om die controle op het spel nu eens uit te laten voeren door iemand die onafhankelijk is. Daarmee bedoel ik iemand die zijn gezag niet ontleent aan het feit dat hij is benoemd, maar aan het feit dat hij is gekozen.
Het is een tamelijk revolutionair idee en lijkt me een nuttige aanvulling op de democratie. Het zou leuk zijn als Enkhuizen op dat punt de eerste zou zijn, maar het is de kiezer die uiteindelijk bepaalt of het idee de moeite waard is.
Daarom zal ik Roels advies niet opvolgen. Ik ga nog even door met mijn blog. Laat hij lekker proberen zijn knikkers te slijten aan iedereen die er belangstelling voor heeft, dan blijf ik me wel concentreren op de manier waarop het spel gespeeld wordt en schrijf daarover op mijn blog.