Categorie: MSM

Pikant

Het was natuurlijk een pikante gedachte die ik in mijn vorige bericht naar voren bracht. Een aanbeveling door de raad om op “onze” FTM pitch te stemmen en op die manier (bij een groter deel van de bevolking) belangstelling op te wekken voor die pitch.

En wie weet hadden we dan onze eerste plaats weer kunnen terugverdienen.

In Capelle a/d IJssel (op 3) zitten ze namelijk ook niet stil. Aan hun onderzoek naar hoe College en raad de inwoners buitenspel hadden gezet, werden gisteren 17 stemmen toegevoegd en als ze zo door gaan verliezen we ook onze tweede plek.

Het zou (voor de raad) een unieke mogelijkheid zijn geweest om zich (op basis van onderzoek door een onafhankelijk deskundige) een oordeel te vormen over hoe een en ander in zijn werk is gegaan. Maar zoiets houdt toch te veel risico voor de raad in, veronderstel ik.

Toch maar liever een door henzelf betaalt rapport, waarin kool en geit (college en raad) zullen worden gespaard. Want we weten inmiddels, als het er om gaat om college en raad gezichtsverlies te besparen, dan mag zo’n rapport best wel een paar centen kosten.

Zolang het er maar voor zorgt, dat al onze bestuurders van elke blaam worden gezuiverd.

Ik heb begrepen, dat de opdracht is verstrekt aan Fakton, dezelfde groep die van oordeel was dat de door Orez uitgebrachte bieding marktconform was. Wat het mogelijk maakte Orez met 3 miljoen winst te verkopen aan Droomparken, met als gevolg dat het begrip “marktconform” kan worden gedefinieerd als zijnde “3 miljoen meer of minder”.

Jammer dat ook de gebruikelijk media geen aandacht wilde schenken aan het fenomeen van de FTM pitch. Ik heb ze nog wel een kopie van mijn voorstel aan het Presidium gestuurd, maar geen reactie. Alles was uitstijgt boven het niveau van een zonnebloemcompetitie wordt kennelijk als te ingewikkeld beschouwd.

Uiteraard wel een verslag over hoe de commissie grondgebied de afgelopen dinsdag korte metten maakte met het voorstel tot verbetering van de toegang tot het REZ.

Met als voornaamste reden dat de raads- en commissieleden geen flauw benul hebben over hoe de uiteindelijke verkeerssituatie er komt uit te zien. Om ze daarbij te helpen hierbij de tekening van de inmiddels verleende vergunning.

Die maakt duidelijk, dat de afslag naar de Immerhornweg niet meer op de kruin van de dijk is gepland (waar iedereen vanuit leek te gaan), maar (op basis van een al in december verleende vergunning) is gesitueerde tegenover de ingang van Dindua.

Uitkramen.

Mijn vorige bericht ging over van 8 van de 9 fractievoorzitters. Wie er ontbrak was fractievoorzitter Keesman van de SP. In een ander krantenbericht beantwoordt ze de vraag die in de kop van dat bericht staat. “Wie spreekt de wethouders namens de raad aan.”

Ik vind het een vreemde vraag, omdat hij de veronderstelling in zich draagt, dat als gevolg van het raadsbrede akkoord, het niet langer duidelijk is wie de wethouder (namens de raad) zou mogen aanspreken.

Het lijkt me, dat wie namens de raad wil spreken even informeert bij zijn collega’s of hij dat ook namens hen mag doen.

Probleem opgelost.

Maar de meeste fractievoorzitters doen nu eenmaal niet graag afstand van hun recht tot spreken. Al was het maar om te kunnen zeggen, dat ze het volledig eens zijn met wat de voorgaande sprekers hebben gezegd.

Keesman vervolgt met “Als het onze eigen wethouder was, had ik hem al lang aan de oren getrokken”. Nu had ik begrepen, dat het raadsbrede akkoord er toe diende om een eind te maken aan het verschil tussen de “eigen” en “vreemde” wethouders.

Dat blijkt dus niet zo te zijn. Er is dus nog steeds sprake van “vreemde” wethouders, die je niet zomaar aan de oren kunt trekken.

Overigens valt dat aan de oren trekken in de praktijk nogal mee. Zo herinner ik me dat wethouder Olierook (SP) de raad om een extra krediet vroeg, om daarmee de aanleg van zwaarder elektra-netwerk in de Drommedaris te kunnen betalen. De aanvraag bedroeg € 100.000,-.

Bij bestudering van de offerte bleek, dat de helft van de becijferde kosten (€ 50.000,-) niet van toepassing waren, omdat de aanleg niet ná oplevering had plaatsgevonden, maar er voor. Waardoor de helft van de geraamde kosten waren komen te vervallen.

Van de resterende helft (€ 50.000,-) bleek ook weer de helft bedoeld voor de kosten van  de inrichting van het gebouw. Terwijl er een overeenkomst bestond tussen de gemeente en het stichtingsbestuur, dat de laatste de kosten van inrichting voor zijn rekening zou nemen.

De bereidheid van de gemeente om die kosten te dragen kwam neer op de toekenning van een extra subsidie voor de stichting, zonder dat er een verzoek daartoe aan de raad (ter beoordeling) was voorgelegd.

Een krediet vragen van € 100.000,- om een kostenpost van € 25.000,- te kunnen betalen riekt niet alleen naar misleiding, maar is een doelbewuste poging daartoe. Er staat me niets van bij dat Keesman destijds (wegens misleiding) haar “eigen” wethouder aan de oren heeft getrokken.

Hoewel een poging tot misleiden van de raad mij nieuws lijkt, heeft het nooit de kolommen van het NHD gehaald. Zoals het me ook opvalt, dat de krant ook nooit een realiteitscheck toepast op wat onze lokale politici beweren, maar gedienstig alles noteert en publiceert wat er wordt uitgekraamd.

%d bloggers liken dit: