Categorie: Duimdenken

Raadsleden bereiden hun optreden tijdens openbare vergaderingen gewoonlijk voor met een kleine groep vertrouwelingen ook wel “steunfractie” genoemd.

Bij gecompliceerde onderwerpen leidt dat er toe, dat er vooraf een tekst wordt gecomponeerd die tijdens de vergadering wordt voorgelezen.

Recente voorbeelden zijn de teksten die D66 en PvdA op hun website hebben geplaatst.

Raadsleden ontberen echter de flexibiliteit om deze teksten aan te passen als ze kort voor de vergadering informatie krijgen (bijvoorbeeld via een inspreker) die in tegenspraak is met hetgeen zij eerder (in samenspraak met hun steunfractieleden) hadden verondersteld.

Dit maakt, dat het “inspreken” bij commissievergaderingen vrijwel altijd volkomen nutteloos is.

De “toespraak” van PvdA raadslid Kunst bevat een aantal storende onjuistheden die door de inspreker al waren weerlegd, maar niettemin toch door haar werden voorgelezen als haar bijdrage aan het debat.

Kunst verwijt het college, dat het er voor gekozen heeft alleen het ZZM te “bedienen”.

Klaarblijkelijk is het de PVDA ontgaan dat het raadsvoorstel geen keuze van het college bevat, maar een opsomming van mogelijkheden die het college door een extern bureau had laten uitzoeken. Door middel van haar raadsvoorstel vraagt het college aan de raad om daaruit een keuze te maken.

Het college heeft dezelfde opsomming voorgelegd aan het ZZM met hetzelfde verzoek. Daaruit een keuze te maken. Het ZZM heeft (noodgedwongen) aan dat verzoek voldaan, maar nadrukkelijk aangegeven dat geen van de voorgelegde mogelijkheden een voor haar optimale oplossing bevatte.

De voor het ZZM optimale oplossing was volgens het college onbespreekbaar vanwege het coalitie-akkoord. Nu is een coalitie-akkoord niet het resultaat van een publieke discussie waarin voor en tegen uitgebreid tegen elkaar zijn afgewogen.

Een coalitie-akkoord is het resultaat van een onderonsje tussen coalitiepartijen en de ambtelijke organisatie over wat wenselijk en mogelijk is.

Maar het mag (zonder zorgvuldige afweging) natuurlijk nooit een belemmering zijn voor de verdere ontwikkeling van een van meest prestigieuze bedrijven in Enkhuizen.

Kortom, Kunst beweert in haar bijdrage aan het debat iets dat niet waar is. Het college “bedient” niet het ZZM, maar gebruikt haar als dekmantel om de eigen ambities (uitbreiding van de parkeermogelijkheden aan de zuidkant van de stad) te kunnen realiseren.

Dat mag op zichzelf een loffelijk streven zijn, maar het rechtvaardigt niet, dat het ZZM voor dat streven aansprakelijk wordt gesteld.

Door haar bewering stelt Kunst het ZZM (volstrekt onnodig) in een kwaad daglicht.

Hetzelfde doet Visser(CDA) als hij stelt dat het ZZM baten verzwijgt die uit het bootmodel voortvloeien. Hij schat die baten op € 150.000,- wat me, gelet op het aantal bezoekende auto’s, te hoog geschat lijkt.

Maar veel erger is natuurlijk, dat hij iets uit zijn duim zuigt om het vervolgens (tijdens de vergadering) als feit te presenteren.

Dus naast het alom bekende doemdenken kunnen we nu ook spreken van duimdenken. Het wordt bedreven in een maandelijks avondvullend programma vanuit de Breedstraat. Ook wel bekend onder de naam gemeenteraadsvergadering.