Categorie: Bedrieglijk

Kiezersbedrog?

Dan nu de beschuldiging van Keesman en haar consorten (in het pamflet), dat als ik gekozen zou worden, ik me onvermijdelijke schuldig zou maken aan kiezersbedrog.

Het bewijs hiervoor levert men (als bij de SP gebruikelijk) met behulp van een stropopredenering.

Een stropopredenering houdt in, dat je eerst een karikatuur maakt van de opvattingen van je tegenstander, om vervolgens te “bewijzen” dat deze (door jezelf gemaakte vertekening van de werkelijkheid) neer komt op verwerpelijk gedrag van je tegenstander.

Het filmpje over ene Hans Brusselmans (waarmee de SP dacht de kandidatuur van Frans Timmermans onderuit te kunnen halen) is een typisch voorbeeld van zo stropopredenering.

Keesman en consorten proberen in hun pamflet en met behulp van zo’n zelfde soort redenering mij kiezersbedrog in de schoenen te schuiven.

Laat ik daarom, ter bestrijding van dit kwalijke gedrag, voor de zoveelste keer mijn werkelijke standpunt herhalen.

In deze kwestie spelen drie documenten een hoofdrol.

  • De door Orez bv uitgebrachte OFFERTE, ook wel exploitatieopzet genoemd.
  • De TAXATIE van die offerte, teneinde te kunnen vaststellen of die offerte marktconform was. Volgens het college is de TAXATIE het bewijs dat de OFFERTE marktconform is.
  • De OVEREENKOMST die gebaseerd was op de OFFERTE en gesloten werd nadat door middel van de TAXATIE “bewezen” was dat OFFERTE marktconform was.

Het college heeft de inhoud van deze 3 documenten lange tijd verborgen weten te houden voor de gemeenteraad. Wat vrij eenvoudig was omdat de raad lange tijd totaal niet in de inhoud was geïnteresseerd.

Pas op 28 juni 2021 ging het college (mede als gevolg van de publicaties op mijn blog) overstag en maakte men 2 van de 3 documenten openbaar. De OFFERT en de OVEREENKOMST.

De inhoud van het derde document, de TAXATIE werd aan de raad ter inzage gegeven, maar tegelijkertijd werd haar een zwijgplicht opgelegd met betrekking tot de inhoud.

Dat is een bevoegdheid van het college, die geldig blijft tot de eerstvolgende raadsvergadering. Daarin moet de raad die zwijgplicht bevestigen anders wordt ze automatisch opgeheven. De raad besloot (op advies van het college) om de zwijgplicht te bevestigen. Die zwijgplicht blijft voortduren, totdat de raad een nieuw besluit neemt waarmee ze de zwijgplicht weer opheft.

Daarmee is de facto een doofpot gecreëerd. Er is vanaf 28 juni 2021 talloze keren over het REZ vergaderd. Altijd in beslotenheid. Dat zal zo blijven totdat de raad haar zwijgplicht weer opheft.

De TAXATIE is dus een cruciaal document, omdat ze het bewijs vormt, dat de OFFERTE marktconform was, waardoor de OVEREENKOMST (als zijnde marktconform) kon worden afgesloten.

Per 28 juni 2021 komt echter ook een vierde document vrij. Het is feitelijk de zelfde berekening die de gemeente heeft laten uitvoeren in de TAXATIE. Die berekening is uitgevoerd in opdracht van Droomparken door de gerenommeerde firma Cushman & Wakefield. (vanaf nu C&W)

Het waardeverschil tussen beide taxaties is maar liefst 30 miljoen in het voordeel van C&W. Uit dit verschil in waarde kan maar één conclusie worden getrokken.

De TAXATIE is niet het bewijs van een marktconforme OFFERTE, maar het bewijs van een brutale leugen over die marktconformiteit. De voltallige raad heeft derhalve het bewijs van een brutale leugen (van het college) geheim verklaard.

De voltallige raad (minus één) heeft geweigerd de geheimhouding van het bewijs van een brutale leugen op te heffen en beschuldigt mij nu, onder de aanvoering van mevrouw Keesman, van kiezersbedrog.

Ik dacht, dat de huidige raad met haar geheimverklaring van het bewijs van een brutale leugen van het college, haar dieptepunt had bereikt.

Maar het door de SP vervaardigde (op één na door alle anderen ondersteunde) pamflet heeft pijnlijk duidelijk gemaakt, dat je als raad nog dieper kunt zinken.

Door, om je eigen falen te kunnen verbergen, je bereidheid te tonen om anderen valselijk van kiezersbedrog te beschuldigen .

De volgende keer mijn beloften in het geval ik word gekozen.

Afwijkingsbesluit (vervolg)

Het bovenstaande uittreksel is onderdeel van de besluitenlijst van B&W van 23 november 2021.

Ik schreef er al eerder over en heb mijn lezers toen gevraagd om even bij de SP te informeren hoe de vork precies in de steel zat. Omdat je alleen door dat te doen (volgens mevrouw Keesman) betrouwbare informatie uit de eerste hand krijgt.

En je je dus niet laat informeren door subversieve elementen die alleen maar verwarring zaaien en die (anders dan mevrouw Keesman) niet bij de burgemeester op schoot mogen zitten.

Klaarblijkelijk heeft een lezer op 17 december daadwerkelijk gedaan waar ik om had gevraagd en bij de SP geïnformeerd hoe de vork in de steel zat.

Mevrouw Keesman laat hem vervolgens weten, ik citeer,

De verwachting was dat de onderhandelingsfase aan het eind van 2021 zou zijn afgerond. Het gaat om grote belangen en er zit een behoorlijke vertraging in die niet door de gemeente Enkhuizen wordt veroorzaakt. Zodra het mogelijk is zullen de stukken openbaar worden gemaakt. Uiteraard vragen wij telkens weer wanneer het zover is.

Wacht even. In mei neemt de raad (met steun van de SP) een motie aan waarin om openbaarmaking van het taxatierapport wordt gevraagd. Het college laat weten de motie te omarmen, maar vraagt uitstel tot juni.

In juni blijkt die “omarming van de openbaarmaking” gewijzigd te zijn in een geheimverklaring, die naar verwachting in september zal worden opgeheven.

In september spreekt men de verwachting uit dat de geheimverklaring voor het einde van het jaar kan worden opgeheven. Helaas, ook daar is geen sprake van.

De huidige streefdatum lijkt St Juttemis, maar in ieder geval na de verkiezing in maart.

Keesman spreekt van een behoorlijke vertraging “die niet door de gemeente wordt veroorzaakt”.

O nee? Terwijl de kwestie al vanaf mei speelt wordt er pas eind november in een B&W vergadering gevraagd om “In te stemmen met opdrachtverlening aan Fakton voor de voortzetting van de financiële advisering binnen het project Enkhuizerzand waarbij afgeweken wordt van het interne inkoopbeleid om meervoudig onderhands aan te besteden boven de € 30.000,-“.

Een behoorlijke vertraging in de opdrachtverlening (6 maanden), maar wel een die niet door de gemeente is veroorzaakt.

Door wie dan wel? Mevrouw Keesman verzint uitvluchten waar je zelf bij staat.

Ook opmerkelijk is de gemeentelijke keuze voor wie haar op financieel gebied van advies mag dienen. Fakton, het bedrijf dat er bij haar vorige advies maar 30 miljoen naast zat.

Of is de keuze wederom op Fakton gevallen, omdat je dan zelf mag bepalen welk advies er aan je wordt gegeven. Op basis van het “wie betaalt, bepaalt” beginsel.

Totdat ze dat nieuwe advies heeft gegeven “adviseert” Fakton, om het oude advies (met het onverklaarbare verschil van 30 miljoen) geheim te houden.

Welk advies uiteraard eerst door het college en vervolgens (klakkeloos) ook door de gemeenteraad werd overgenomen.

Uiteraard zal het nieuwe advies pas na de verkiezing worden gegeven en zal dat (vanwege het gevecht om de baantjes, dat na elke verkiezing uitbreekt) niet of nauwelijks de aandacht krijgen die het behoort te krijgen.

En dat is precies waar de huidige raad op aan stuurt.

Behoud van eigen reputatie.

De eerste stap op de weg naar de oplossing van een probleem is te erkennen dat er sprake is van een probleem.

Het probleem is, dat het college de grond in het recreatieoord voor 1% van haar werkelijke waarde, onderhands heeft verkocht aan een rechtspersoon, zonder geld, zonder ervaring en zonder personeel.

Het college heeft lange tijd proberen vol te houden, dat de prijs waartegen zij de gemeentelijke grond had verkocht marktconform was.

Sinds 28 juni van dit jaar kan met zekerheid worden gesteld, dat dit niet het geval is geweest.

Tot die datum kon de toezichthouder (de gemeenteraad) zich (als gevolg van haar eigen plichtsverzuim) nog verschuilen achter een gebrekkige kennis van de feiten rond de verkoop van het gebied.

Na 28 juni 2021 is dat excuus niet langer geldig.

Per die datum kreeg de raad namelijk inzage in een drietal documenten, die gezamenlijk duidelijkheid verschaffen over wat er in financieel opzicht tussen de gemeente en Orez bv is afgesproken.

Tamelijk laat natuurlijk, de afspraken waren al op 28 november 2018 in de Anterieure Overeenkomst vastgelegd, maar de gemeenteraad vond het niet nodig om eerder kennis te nemen van de feiten.

Het gaat daarbij om de volgende documenten.

  • Een leesbare versie van de Anterieure Overeenkomst waarin de bedragen niet meer waren weggelakt.
  • Een in opdracht van Droomparken gemaakte exploitatieopzet van het plan Vesting, door de firma Cushman & Wakefield..
  • De taxatie van de door Orez voorgelegd exploitatieopzet van het plan Vesting door de firma BaseValue.

Op basis van deze documenten kan geconstateerd worden, dat de tot dan toe door het college gedane bewering, dat de exploitatieopzet welke door Orez bv was verstrekt, marktconform was, op een onwaarheid berustte.

Omdat de door Orez ingediend exploitatieopzet 30 miljoen lager uitviel dan de door Cushman & Wakefield (voor Droomparken) berekende exploitatieopzet. Zodat niet is vol te houden, dat de exploitatieopzet van Orez bv marktconform was.

Aangezien het college het bewijs voor haar bewering (het taxatierapport van de firma BaseValue) vanaf het begin geheim verklaard heeft, is het redelijk om te veronderstellen, dat het college zich bewust was van het feit, dat haar bewering (dat de exploitatieopzet van Orez bv marktconform was), op een onwaarheid berustte.

Het vertellen van een onwaarheid is op zichzelf niet strafbaar. Dat wordt anders als men opzettelijk onwaarheden verteld om anderen te misleiden. Dan mag er van liegen worden gesproken. Liegen, met het oogmerk anderen te misleiden, is gewoon strafbaar.

In plaats van deze leugen bloot te leggen en een onderzoek in te stellen naar de reden ervoor, stelt de raad alles in het werk om haar verborgen te houden. Door zichzelf, uiteraard op voorstel van het college, een zwijgplicht op te leggen.

Onder het mom, dat daardoor het college in staat zou worden gesteld om de (door haarzelf veroorzaakte) schade te herstellen.

Echter, dat is alleen mogelijk als wordt vastgesteld, dat er (door toedoen van het college) voor miljoenen aan ongeoorloofde overheidssteun is verstrekt aan Orez bv.

In plaats van stappen te ondernemen waarmee de inmiddels al toegebracht schade voor Enkhuizen ongedaan gemaakt kan worden of ten minste beperkt, bekommert de raad zich alleen maar om het behoud van de eigen reputatie en die van het college.

Daarom pleit ik voor een onafhankelijk onderzoek en roep ik de inwoners van Enkhuizen op om die oproep te steunen op de manier, zoals ik die in mijn vorige beschouwing heb beschreven.

Gefaseerde realisatie.

Kort geleden schreef ik, dat de “Heropening grondexploitatie REZ” niet meer was dan een fopspeen. Met als geen ander doel de raad er toe over te halen om een beslissing (over een pijnlijke kwestie) uit te stellen tot na St Juttemis.

Het is niet de eerste keer dat van dit instrument gebruik gemaakt wordt. In de column “Handel en wandel” beschrijf ik op 19 december 2012 de gang van zaken rond de geheimverklaring van een brief van ontwikkelaar de Nijs

Toenmalig fractievoorzitter van PvdA en huidig fractievoorzitter van Enkhuizen Lokaal, Jan Raven, had gevraagd de brief van de Nijs te mogen inzien. Dat werd hem door toenmalig burgemeester Baas niet alleen geweigerd, maar ook het stellen van de vraag werd niet op prijs gesteld.

Baas wast Raven, in het NHD, publiekelijk de oren, waaruit Raven kennelijk de conclusie heeft getrokken, om nooit meer kritische vragen te stellen over geheime documenten.

Van de gefaseerde realisatie werd nooit meer iets vernomen. Het was een zelf verzonnen begrip, dat suggereerde dat er nog beweging zat in het onderwerp.

Zoals “heropening grondexploitatie” dat ook suggereert.

In werkelijkheid waren de onderwerpen al uit onderhandeld en hadden deze benamingen slechts tot doel tijd te winnen om een beslissing uit te kunnen stellen en te voorkomen, dat verantwoording zou moeten worden afgelegd.

Vanwege de “heropening van de grondexploitatie” wordt de constatering, dat de verkoop van het REZ niet onder marktconforme voorwaarden plaats had gevonden, naar een veel latere datum (het liefst na de verkiezing) verschoven.

Zodat het onderwerp (in theorie) een rol zou kunnen spelen in het vormen van een coalitie. Maar omdat iedereen toch boter op zijn hoofd heeft, ligt het voor de hand dat het onderwerp nooit ter sprake zal worden gebracht.

Met als voornaamste consequentie, dat je in Enkhuizen als overheidsdienaar, er naar hartenlust op los kunt liegen, zonder dat je daar ooit nadelige gevolgen van zal ondervinden.

Een bestuurscultuur die van raad naar raad wordt doorgegeven. In 2012 waren Stomp (VVD), Van Marle (D66) Van der Werf (CDA) en Raven (EL) raadslid en deden er het zwijgen toe.

Nu, 9 jaar later, doen ze weer precies hetzelfde.

Schijngevecht.

Inhoudelijk stelde de bijzondere openbare raadsvergadering (in aanwezigheid van de Commissaris van de Koning) niet zo veel voor.

Keesman (SP) liet weten de voor en nadelen van een raadsbreed akkoord nog steeds niet op een rijtje te hebben en hoopte, dat het rapport van een collega raadslid uit Vlaardingen daarover uitkomst zou brengen.

Van Galen (CDA) zag zijn balletje over bestuurlijke samenwerking netjes terug gekaatst worden door de Provincie. Terwijl de opsomming van Jans, van zaken die de aankomende verkiezingen een rol zouden kunnen spelen, door de CvdK voor kennisgeving werd aangenomen.

Het duurde een uur, maar dat was lang genoeg om de kwaaltjes en probleempje waar bestuurders mee zeggen te worstelen aan te stippen.

Net als de stereotiepe oplossingen, waarmee ze altijd goede sier mee proberen te maken, maar die ze nooit toepassen.

Het proces moet transparant zijn en het is heel belangrijk dat de burgers daar in worden “meegenomen”.

Raadsleden zijn allesbehalve transparant en men kan slechts gissen naar hun beweegredenen. Alleen één maand voor de verkiezingen doen ze een halfslachtige poging de kiezer mee te nemen. De rest van de tijd horen ze alleen wat ze willen horen en wat in hun straatje van pas komt.

Direct na de openbare vergadering (waarin plichtmatig open deuren werden ingetrapt) volgde een besloten vergadering over de mogelijke oplossing van een probleem, waar niet openlijk over mag worden gesproken. Ook wel de olifant in de kamer genoemd.

Openbare vergadering waarin de aanwezigheid van een olifant in de kamer door alle aanwezigen wordt genegeerd.

Het echte probleem is het misbruik van bevoegdheden (het ver beneden haar werkelijke waarde verkopen van het REZ) door het college.

De raad is in staat gesteld om kennis te nemen van het daarvoor bestaande bewijs. Twee taxatierapporten die precies het zelfde gebied taxeren en waarbij een 23 miljoen euro verschil tussen beide taxaties kan worden vastgesteld.

De enige vraag die daarbij openstaat is, is dit enorme verschil het gevolg van de incompetentie van de taxateur, of is het een gevolg van een verzoek van het college.

Gelet op het feit, dat het college van meet af aan dolgraag de opdracht aan Orez wilde gunnen, lijkt me het laatste mogelijkheid meer voor de hand te liggen dan de eerste mogelijkheid.

Zou het verschil het gevolg zijn van incompetentie van het bedrijf, dan ligt het niet voor de hand, dat je het bedrijf (dat zo nadrukkelijk gefaald heeft bij de uitvoering van haar eerste opdracht) een nieuwe opdracht geeft.

Maar in de ogen van het college had het bedrijf, wiens taxatie 23 miljoen lager was dan die van haar vakgenoot, helemaal niet gefaald en alleen maar datgene gedaan wat haar was opgedragen.

Tijd voor een nieuwe opdracht. Het vinden van een uitweg waarmee de aandacht kon worden afgeleid van het misbruik van bevoegdheid door het college.

Als ik Hotting moet geloven is zij daarin geslaagd, maar waarschijnlijk alleen in zijn ogen en die van zijn collega raadsleden.

Die stuk voor stuk en kost wat het kost, alleen maar hun eigen gelijk bevestigd willen zien en daar best een aanzienlijke hoeveelheid gemeenschapsgeld voor over hebben. Al met al een uiterste lucratieve markt, die bediend wordt door talloze, zogenaamd onafhankelijke, adviseurs.

Het feit, dat de raad in staat gesteld is om kennis te nemen van het bewijs, wil uiteraard niet zeggen, dat ze de moeite heeft genomen om daadwerkelijk van dat bewijs kennis te nemen.

De raadsmeerderheid neemt gewoonlijk genoegen met plausibel klinkende verklaringen en bekommert zich niet of nauwelijks om de vraag, of er een bewijs van iets is geleverd.

Voorlopig ga ik er van uit, dat het rapport van de externe deskundige neer zal komen op een advies om een schijngevecht aan te gaan, dat zal duren tot de overige leden van het college hun biezen hebben kunnen pakken.

Ofwel, een gevecht dat uiteindelijk zal worden verloren, maar wel gebruikt kan worden, om de aandacht af te leiden van het misbruik van bevoegdheden door het huidige college.

Blootleggen van strafbare feiten.

In de raadsbrief van 28 juni 2021 komt de volgende passage voor.

Daarnaast is het taxatierapport momenteel onderdeel van een door extern betrokken adviseurs (Fakton en Pot Jonker) geleid financieel / juridisch onderzoek naar de in de tijd, tussen taxatie en nu, opgekomen wijzigingen in het project en de financiële en juridische consequenties daarvan.

Het op dit moment openbaar maken van het taxatierapport wordt door dit bureau nadrukkelijk afgeraden omdat dat het onderzoek belemmert en, zo lang er nog geen conclusies uit kunnen worden getrokken, de financiële positie en de onderhandelingspositie van de gemeente ondermijnt.

De gemeente verliest dan mogelijk de regie en dat is niet in het belang van de gemeente en de Enkhuizense gemeenschap.

Het bovenstaande zijn (door het college aangevoerde) aanvullende redenen om het taxatierapport geheim te blijven houden. De eerste alinea spreekt van een onderzoek naar de financiële consequenties van de wijzigingen in het project tussen het tijdstip waarop de taxatie werd gemaakt en nu.

Dat is een onzinnige opdracht. De financiële consequentie, die voortvloeit uit het taxatierapport is verwerkt in de Anterieure Overeenkomst en bestaat uit de verlaging van het oorspronkelijke onvoorwaardelijke bod met € 2,65 miljoen.

Andere wijzigingen die na het tekenen van de Anterieure Overeenkomst zijn opgetreden zoals het afblazen van plan vesting en de beperking van het aantal recreatiewoningen in het villapark tot 160 stuks zijn reeds in allonges verwerkt.

De opdracht aan Fakton om een onderzoek in te stellen, is niet anders dan een opdracht om en doofpot te construeren, waarin de werkelijke stand van zaken kan worden opgeborgen.

Die stand van zaken is, dat het door Fakton uitgebrachte taxatierapport niet de bevestiging is van een marktconforme bieding door Orez. Het is de bevestiging van een wens van het college, dat kost wat kost zaken wilde doen met Orez bv.

Fakton heeft, zoals zo vaak in de vastgoedwereld gebeurd, niet anders gedaan, dan voldoen aan de wens van haar de opdrachtgever. Door een “overschot” te berekenen, dat min of meer gelijk was aan het bedrag, dat Orez bv had aangeboden om te betalen voor de grond. (€ 335.000,-)

Toen dat gelukt was, werd de uitkomst marktconform verklaard en op hetzelfde moment de berekening ervan geheim. Het college weet uit ervaring, dat als zij iets geheim verklaard, de raad het niet in haar hoofd haalt om te controleren of die geheimverklaring op juiste gronden berust.

Fakton en het college hebben dus een gezamenlijk belang. Namelijk, voorkomen dat hun beider bedrog aan het licht komt. Dat lukt alleen, als voorkomen wordt, dat het taxatierapport openbaar gemaakt moet worden.

De eerste stap in die richting is gezet tijdens de besloten bijeenkomst van 29 juni 2021 waarin de raad haar eis tot opheffing van de geheimhouding los liet en zich plotseling voorstander toonde van geheimhouding.

Het zal niet de enige stap blijken te zijn. Meerdere stappen zullen volgen. Waar college en raad mee bezig zijn is het creëren van een doofpot waarin het college haar wangedrag en de raad haar plichtsverzuim in onder kunnen brengen.

De raadsbrief lijkt te eindigen met een optimistische constatering “Nadat het voornoemde onderzoek is afgerond, zal de geheimhouding waarschijnlijk kunnen worden opgeheven.”

Vergeet het maar. Het onderzoek is slechts een onderzoek naar de mogelijkheid om een doofpot te creëren. Fakton en het college zullen tot alles bereid zijn om de openbaarmaking van het taxatierapport te verhinderen, omdat als dat wel zou gebeuren, de door hun gepleegde strafbare feiten aan het licht zouden komen.

“Go, no go” besluit

Volgens het toenmalige college onder burgemeester Baas hoefde de raad over de herinrichting van het REZ maar twee besluiten te nemen. Ten eerste het “go, or no go” besluit en ten tweede het besluit over het bestemmingsplan.

Al de tussenliggende besluiten hadden (volgens het college) alleen maar betrekking op de uitvoering en konden dus, zonder verdere tussenkomst van de raad, door het college worden genomen. Wat uiteindelijk ook zo is gebeurd.

De raad werd achteraf geïnformeerd over besluiten die door het college waren genomen, maar werd niet vooraf geraadpleegd.

Met uitzondering van de fractie Langbroek gingen alle fracties akkoord met deze massale overdracht van bevoegdheden.

Ik was, net als Langbroek, vanaf het begin tegen. De reden waarom de rest vóór was, had volgens mij te maken met gemakzucht. Als je nergens een besluit over hoeft te nemen, hoef je je ook nergens in te verdiepen en maak je het jezelf een stuk makkelijker.

Het gevolg van die gemakzucht ligt nu voor ons. Het REZ is ver beneden haar werkelijk waarde verkocht. Ik heb daarbij niet over tienduizenden, maar over miljoenen euro’s.

Valt zoiets nog terug te draaien? Ik weet het niet. Maar het begint natuurlijk wel allemaal met het ERKENNEN, dat iets is nagelaten. College en gemeenteraad lijken daar tot dusver (naar ik aanneem vanwege hun eigen rol), weinig voor te voelen.

Dus modderen we door. Van weigering om kennis te nemen van de inhoud van de taxatie (de gemeenteraad) naar weigering de taxatie openbaar te maken (het college), tot een geheimhoudingsplicht voor raadsleden die kennis willen nemen van de inhoud van het taxatierapport.

De verbetenheid, waarmee het college zaken geheim probeert te houden wijst er wat mij betreft op, dat het college inmiddels beseft, dat het miljoenverlies niet het gevolg is van een samenloop van omstandigheden, maar gevolg is van het “je dommer voordoen dan je in werkelijkheid bent”.

Zonder overigens te willen beweren, dat de veroorzakers zich miljoenen hebben weten toe te eigen. Eerder een combinatie van een “een graantje meepikken” en volstrekte onkunde voor wat betreft de mogelijke gevolgen van “jezelf dommer voordoen”.

Kennelijk heeft het college de raad er van weten te overtuigen, dat degenen die bij de verkoop van het REZ over de schreef zijn gegaan, bescherming verdienen. Ik meen, dat ze verantwoording moeten afleggen over wat ze hebben gedaan.

Samengevat, de aanzet tot het bovenstaande malversaties berust bij de uitvoerende instantie en haar toezichthouder B&W.

Het kon slagen, omdat B&W op voorhand had bedongen, dat er tussentijds door de raad geen besluiten zouden worden genomen en de raad zich dus niet in de uitvoering hoefde te verdiepen. Hetgeen ook niet is gebeurd.

Het slaagt nog steeds, omdat het huidige college haar voorgangers in bescherming wenst te nemen en de raad tot nu toe weigert om haar verantwoording te nemen.

Door opdracht te geven voor het doen van een onderzoek. Niet door het college uiteraard, maar door een onafhankelijke instantie als de rijksrecherche.

Het zal blijven slagen, zolang het electoraat zich onverschillig blijft tonen voor wat betreft de gemeentelijke financiën.

Buy sheep, sell deer.

De cynische variant op de oorspronkelijke succesformule, waarvan de uitspraak het zelfde is. Buy cheap and sell dear.

Feitelijk wordt geadviseerd bedrog te plegen door schapenvlees als hertenvlees te verkopen.

Het bedrog van de Enkhuizer bestuurders bestaat er uit, dat ze de Enkhuizer bevolking (en niet zonder succes) nog steeds proberen wijs te maken, dat grond, die ze in het recreatieoord hebben verkocht, vrijwel niets waard was.

In haar procedure voor de RvS trappen de IJsselmeervereniging e.a een open deur in, door de rechter te wijzen op de mogelijkheid, dat het ingediende plan de plaatsing van 160 chalets toestaat in het plandeel camping.

De rechter reageert daar in zijn uitspraak (onder 11.1) als volgt op.

Het plan voorziet voor de nieuwe locatie van de camping in 200 standplaatsen, waarvan 160 kampeermiddelen en 40 niet permanente kampeermiddelen. Gelet op de definitiebepaling uit artikel 1.45 van de planregels valt niet uit te sluiten dat de 160 kampeermiddelen zullen bestaan uit chalets. Dat is ook niet in geschil.

Wat in geschil had moeten zijn, is dat recreatiewoningen geen kampeermiddel zijn zoals overeengekomen in de overeenkomst tussen de gemeente en Orez bv.

De tussen de gemeente en Orez BV overeengekomen Anterieure Overeenkomt definieert in artikel 1 (definities) welke verblijfsrecreatie er in het plandeel camping is toegestaan. Alleen in kampeermiddelen en in eenvoudige bouwwerken. Hieronder de letterlijke tekst van het artikel.

Verblijfsrecreatie is toegestaan in alle kampeermiddelen en in bouwwerken voor recreatief nachtverblijf die binnen 24 uur te verwijderen zijn. Onder deze laatste categorie vallen bijvoorbeeld eenvoudige bouwwerken zoals een stacaravan, chalet, camper, tent, vouwwagen en een trekkershut.

Een recreatiewoning valt hier niet onder. (Onderstreping en cursivering door mij gedaan)

De definitie van kampeermiddelen in het plan (opgesteld door de jarenlange zakenrelatie van Droomparken) is een andere, dan die door de gemeente met Orez bv werd overeengekomen.

In de AO staat luidt en duidelijk, dat recreatiewoningen niet thuis horen in de categorie kampeermiddelen.

De belangrijkste reden om van verschillende categorieën te spreken is niet de snelheid waarmee iets verwijderd kan worden. Elke woning kan binnen 24 uur worden verwijderd, maar het verschil in prijs tussen woning en kampeermiddel.

Dat prijsverschil komt ook tot uitdrukking in de kavelprijs.

Volgens een door Droomparken ter beschikking gesteld rapport is de kavelwaarde voor recreatiewoningen het dubbele van de kavelwaarde voor kampeermiddelen.

In het rapport wordt de waarde van een kavel voor kampeermiddelen geschat op € 40.000,- terwijl de (gemiddelde) waarde voor kavels voor woningen uitkomt op het dubbele (€ 80.000,-).

.Een gebied met 160 kavels voor kampeermiddelen is na bouwrijp maken € 6,4 miljoen waard. Hetzelfde gebied met kavels voor recreatiewoningen kan het dubbele opleveren, ofwel € 12,8 miljoen.

In hetzelfde Droomparken rapport worden de kosten van het bouwrijp maken van 160 kavels begroot op 3 miljoen. Daar moet dan nog wel de aanschaf prijs voor het gebied worden opgeteld. Die was € 75.000,-.

Dus voor wie het nog steeds niet wil begrijpen, op basis van een aankoopprijs van € 75.000,- en een investering van 3 miljoen in het bouwrijp maken van het gebied, beschik je over een gebied, waarvan de grondwaarde minimaal op € 10 miljoen kan worden geschat. (50% kavels voor kampeermiddelen en 50% kavels voor recreatiewoningen).

De uiteindelijke waarde van het gebied zal echter aanzienlijk hoger zijn dan de 10 miljoen die hier wordt aangenomen. Het valt namelijk te voorzien, dat (op termijn) de kavels voor kampeermiddelende zullen worden omgezet in kavels voor recreatiewoningen. Een proces dat inmiddels al in gang is gezet.

Ere wie ere toekomt, de enige partij in de gemeenteraad die aan dit onderwerp aandacht heeft durven besteden is Enkhuizen Vooruit in de persoon van Frank van Gangelen. . Alle anderen hebben zich tot dusver beperkt tot hetgeen waar ze gewoonlijk in excelleren.

Wegkijken en doodzwijgen.

Commissielid van Gangelen heeft op dit blog (over de vragen die EV! stelde) een bijdrage geschreven onder de titel “Even geduld a.u.b”. Datum 15 april 2021.

Zelf heb ik, over hetzelfde onderwerp, op 16 april “Dwarsbomen” geschreven.

Inmiddels zijn we weer 4 maanden verder en heeft het college de taxatie (die volgens het college bewijst, dat de getaxeerde grondwaarde marktconform is) opnieuw geheim verklaard.

In dat taxatierapport wordt de grondwaarde van het plandeel camping op een kwart miljoen getaxeerd, terwijl haar werkelijke waarde (gebaseerd op door Droomparken verstrekte gegevens) eerder boven de 10 miljoen euro ligt.

Terwijl de reguliere media verslag doet over de noodzakelijke aanleg van 2 ha moerasgebied en de aanleg van een voetpad, blijft de bestuurlijke bedrog (het ver beneden de marktwaarde verkopen van het eigen grondgebied) al weer 4 maanden lang buiten beschouwing en daardoor onbesproken.

Hoe langer je de zaken voor je uitschuift, hoe kleiner de kans wordt, dat je de gevolgen van deze uitzonderlijke wanprestatie nog ongedaan kunt maken. Wat in het belang zou zijn van de doorsnee Enkhuizer.

Maar het belang van de doorsnee Enkhuizer weegt voor het huidige bestuur nu eenmaal aanzienlijk minder zwaar, dan hun eigen belang.

Zodat het nog wel even kan duren voordat er aan het gehuichel een einde komt.

Niet willen horen, niet willen zien, maar doodzwijgen.

Eerlijk is eerlijk, raadslid van Galen had beloofd om wethouder Heutink te laten weten, dat wat hem betrof het taxatierapport openbaar gemaakt kon worden.

Hij heeft zijn belofte gestand gedaan, om vervolgens door B&W met een kluitje in het riet te worden gestuurd. Waar hij samen met zijn collega raadsleden nog enige tijd zal moeten doorbrengen. Althans voor wat betreft dit onderwerp.

Er was een jurist geraadpleegd liet de wethouder weten en het was allemaal heel erg ingewikkeld. De burgemeester hield een wat onsamenhangend verhaal waar uit viel op te maken, dat als de geheimhoudingsplicht ooit zou zijn opgelegd door het college, ze niet langer van toepassing was.

Was daarmee de kwestie uit de wereld? Nee, er was ook nog een Algemene Wet Bestuursrecht, met een soort vangnet clausule (2.5) waarmee zo’n beetje alles geheim verklaard kan worden.

Het is allemaal bijzaak in dit dossier. Hoofdzaak is, dat iedereen met meer dan een lagere school opleiding, na slechts korte bestudering van het taxatierapport, tot geen andere conclusie kan komen, dan dat het rapport berust op bedrog.

Het doet namelijk niet wat het zegt te doen, bewijzen dat de bieding die door Orez was uitgebracht marktconform was. Waardoor acceptatie van die bieding op losse schroeven is komen te staan.

Maar dat is niet het enige probleem. Een daaruit voortvloeiende probleem is, hoe het mogelijk is, dat dit tamelijk opzichtige bedrog nooit is opgemerkt door de bevoegde instanties.

Ogenschijnlijk is het bedrieglijke karakter van het rapport ook dit college nog niet opgevallen. Zou dat wel zo zijn, dan had men een onderzoek gelast naar de oorsprong van het bedrog en wie daar bij waren betrokken.

Tot dusver is ook haar handelen er alleen maar op gericht geweest, om elke vorm van onderzoek te voorkomen en te verhinderen.

Ik ben er inmiddels wel klaar mee. Enkhuizen is als gevolg van bedrog enkele miljoenen aan inkomsten misgelopen, maar zij, die zich er op laten voorstaan het belang van Enkhuizen te dienen (en zich daar ook ruimhartig voor laten betalen) doen (op een enkeling na) alles om een onderzoek naar dat bedrog te verhinderen.

Je kunt een paard wel naar het water leiden, maar niet dwingen om te drinken.

College en raad doen maar wat ze niet laten laten kunnen en dat is niet willen horen, niet willen zien, maar doodzwijgen. Het zij zo.

Onder één hoedje.

Ik beschreef gisteren een tweetal taxatierapporten die gebruikt werden om iets te suggereren. In beide gevallen precies het tegenovergestelde van wat er waar was.

Het eerste rapport wekte de indruk, dat het ging om de aankoop van grond en dat daarom de te betalen prijs (€ 92,- per m²) viel te rechtvaardigen.

Het tweede rapport beweert het bewijs te zijn, dat de door Orez uitgebrachte bieding (€ 335.000,-) marktconform was. Dit “bewijs” werd van meet af aan geheim verklaard, wat voor de toezichthouder meer dan voldoende reden was om geen kennis te willen nemen van de inhoud van het “bewijs”.

Pas na lang aandringen van mijn kant heeft een deel van de raad besloten om inzage te vragen in dit “bewijs”. Door hun zwijgen sindsdien (wie zwijgt stemt toe) onderschrijven ze de bewering van het college, dat het taxatierapport het bewijs is dat de bieding van Orez marktconform was.

Ik heb op mijn blog inmiddels aangetoond, dat de bewering (over de marktconformiteit van de Orez bieding) niet waar KAN zijn.

De Anterieure Overeenkomst sluit op het plandeel camping de realisatie van “recreatiewoningen” uit. Niettemin worden er wel 65 recreatiewoningen (met een bruto omzet van 18 miljoen) op het plandeel geplaatst. Omzet, die buiten het taxatierapport is gehouden, waardoor het rapport onmogelijk het bewijs kan zijn, dat de bieding marktconform was.

Maar deze beide rapporten zijn niet het enige bewijs, dat het college zich weinig aantrekt van wat je “een waarheidsgetrouwe weergave van feiten” zou kunnen noemen.

Een minstens even spectaculair voorbeeld van misleiding door het college zijn de kosten voor het verzwaren van het elektranetwerk in de Drommedaris. Het college “bewees” de kosten aan de hand van een offerte van de aannemer ter grootte van € 100.000,-.

De helft van de kosten bleek te bestaan uit kosten die gemaakt zouden worden als het werk na oplevering zou worden uitgevoerd, terwijl algemeen bekend was dat de werkzaamheden al voor de oplevering waren uitgevoerd en deze kosten zich dus nooit zouden voordoen.

Van de resterende € 50.000,- bleek wederom de helft te bestaan uit kosten voor inrichting waarvoor de exploitant van de Drommedaris zich garant had gesteld. Zodat de uiteindelijke kosten van verzwaring neerkwamen op € 25.000,-.

In alle drie bovengenoemde gevallen is er sprake van een patroon. Het college presenteert de raad documenten die misleidend zijn, de raad doet voorkomen alsof ze het niet in de gaten heeft en speelt zodoende onder één hoedje met het college.

Volgens het genootschap Onze Taal betekent “onder één hoedje spelen” het volgende.

Wie met iemand onder één hoedje speelt, werkt in het geheim met hem of haar samen. Deze uitdrukking suggereert vaak dat er sprake is van achterbakse en oneerlijke praktijken.

%d bloggers liken dit: