Bedriegers & Bedrogenen.

Het lijsttrekkersdebat is achter de rug. Een soort circus waarbij er gedebatteerd mocht worden over stellingen die er niet toe deden.

Waar SP en ikzelf over mochten “aftrappen” was over de stelling, dat alle raadsvergaderingen dienen in het openbaar te worden gehouden.

Er zijn hele praktische redenen voor besloten raadsbijeenkomsten.

De wet staat ze toe. Te eisen, dat ze niet zouden mogen is dus een no-brainer. Geen idee waarom de griffier meende, dat het noodzakelijk was om over dit onderwerp te discussiëren en welke partij dit onderwerp naar voren heeft gebracht.

De discussie erover was, zoals viel te verwachten, in 30 seconden over, zodat er nog wat tijd over bleef om te praten over mijn redenen om deel te nemen aan de verkiezingen.

Het streven is een eind te maken aan het misbruik van bevoegdheden door het college en de raad. Zoals zich dat heeft voorgedaan rond de verkoop van het REZ en de gevolgen van dat misbruik ongedaan te maken of tenminste tot een minimum te beperken.

Het college beweert, dat de taxatie van het door haar geaccepteerde bod, geheim moet blijven, vanwege haar (al een jaar aan de gang zijnde) onderhandeling met Droomparken.

Zogenaamd over het voltooien van een overeenkomst, die op 20 november 2018 was afgesloten. Mooi voorbeeld van verhullend taalgebruik. De overeenkomst is sinds 20 november 2018 voltooid.

Je kunt hoogstens proberen om de gevolgen van wat je bent overeengekomen wat te verzachten. Iets waar Droomparken nooit aan zal toegeven, zolang je geen stok achter de deur hebt.

Die heb je wel, maar die wil je niet gebruiken, omdat je dan moet toegeven, dat je drie jaar lang de raad (en daarmee ook de bevolking) hebt voorgelogen.

Over het bewijs van marktconformiteit, waarvan je nog steeds beweert, dat je er over beschikt.

De geheimverklaring van vorig jaar door de gemeenteraad is ook niet vanwege de met Droomparken in gang gezette onderhandelingen.

Vanaf het moment, dat het college de beschikking kreeg over het “bewijs” van marktconformiteit, heeft ze zichzelf geheimhouding opgelegd over de inhoud van het bewijs.

Het enige waar het college mee bezig is, is de raad zodanig te compromitteren, (door om kredieten te vragen voor nutteloze onderzoeken, die uiteindelijk tot niets zullen leiden), dat die er uiteindelijk mee zal instemmen, dat de kwestie in de doofpot verdwijnt.

Het bewijs, dat het bod van Orez niet marktconform was, kan op basis van de taxatie van Cushman & Wakefield worden geleverd. Keesman kent de inhoud van die taxatie. Bovendien is ze slim genoeg om het bewijs te kunnen leveren.

De vraag is alleen, aan welke kant wil je staan. Aan de kant van de bedriegers (de bestuurders die de overeenkomst sloten) of aan de kant van de bedrogenen (de inwoners van Enkhuizen).

Keesman heeft besloten om voor de bestuurders te kiezen, op 16 maart zullen we weten wat die keuze de SP heeft opgeleverd.