Meer over geheimhouding.

Nu de burgemeester het volk (via Facebook) voorlicht over wat ik de algemene beginselen van het begrip geheimhouding zou willen noemen, kan ik natuurlijk niet achter blijven.

Daarbij wil ik het, anders dan de burgemeester, niet hebben over de algemene beginselen, maar over de specifieke onderdelen. Zoals, wat er geheim wordt gehouden en op grond waarvan.

De taxatie betreft het door Orez bv uitgebracht bod op het mogen inrichten van het recreatieoord inclusief grond en vergunningen voor 200 recreatiekavels op een camping en 200 in een villadorp. Het zogenaamde plan Vesting.

Zo’n taxatie is noodzakelijk in geval er sprake is van een onderhandse gunning, wat wil zeggen, dat er maar met 1 partij is onderhandeld. De taxatie vormt dan de garantie (het bewijs) dat de aanbesteding markconform is geweest.

De taxatie heeft slechts één doel, de weg vrij maken voor het afsluiten van een overeenkomst, op basis van het uitgebrachte bod. Is die overeenkomst eenmaal gesloten, dan heeft de taxatie haar functie vervult en kan zij, net als het bod dat ze taxeerde, openbaar worden gemaakt.

Dat is niet gebeurd, bod, taxatie en overeenkomst zijn feitelijk tot 28 juni 2021 geheim gehouden voor de raad. Pas vanaf die datum kreeg de toezichthouder inzicht in alle financiële voorwaarden die het college (bij het afsluiten van haar overeenkomst met Orez) had bedongen.

Het is een treurig voorbeeld van plichtsverzuim van een toezichthouder, die bijna 3 jaar wacht voor dat men men inzicht eist in de financiële gevolgen van een aanzienlijke grondverkoop.

Treurig is ook, dat dit inzicht slechts werd verschaft nadat er (op initiatief van Enkhuizen Vooruit) een motie was ingediend. Die omarmd zou worden, maar praktisch gesproken slechts voor een deel werd uitgevoerd.

Het niet uitgevoerde deel betrof de taxatie van het bod. Het bod zelf, maar ook de overeenkomst, als uitkomst van het getaxeerde bod, werden niet door een geheimhoudingsplicht getroffen.

Zodat de invloed, die de taxatie heeft gehad op het oorspronkelijk bod, kan worden vastgesteld door bod en overeenkomst met elkaar te vergeglijken.

Deze vergelijking levert een verschil van opbrengst op ter waarde van € 2,65 miljoen. Ofwel, de opbrengst van de overeenkomst was € 2,65 miljoen lager, dan de opbrengst die er in het (onvoorwaardelijke) bod was toegezegd.

Deze gang van zaken laat zich met het volgende vergelijken. Je bied een huis te koop aan. Een mogelijke koper biedt 5 ton. Vervolgens laat je dat bod taxeren op marktconformiteit. De door jou ingeschakelde (en betaalde) taxateur zegt dat 4 ton marktconform is. Je laat de koper weten dat je je huis voor 4 ton verkoopt.

Anders gezegd, de taxatie die gold als bewijs dat het door Orez bv uitgebrachte bod marktconform was, had de gemeente € 2,65 miljoen aan opbrengst gekost.

Uiteraard was het college (en haar ambtelijk staf) zich, van meet af aan, van dit ongemakkelijke feit bewust en was daarom alles er op gericht, om het feit voor de raad (laat staan een groter publiek) verborgen te houden.

Over de middelen, die het college gebruikte om feiten voor de raad verborgen te kunnen houden, een volgende keer meer.