Zand in de ogen strooien.

Laten we hopen, dat genoeg inwoners van Enkhuizen bereid zijn om “aangifte” doen bij de onderzoeksjournalisten van Pointer en dat die de gang van zaken in Enkhuizen kolderiek genoeg vinden om er verslag van te willen doen.

De situatie is namelijk als volgt. Alle raadsleden, die de moeite hebben genomen hebben om kennis te nemen van de feiten, weten, dat wat ik op mijn blog beweer gebaseerd is op feiten.

Die feiten weerleggen kunnen ze niet en heeft tot dusver ook niemand gedaan. Daarvoor zijn twee redenen aan te voeren. Ten eerste zal een meerderheid van de raad niet de moeite hebben genomen om kennis te nemen van de feiten.

Kennis nemen van feiten is één ding, de betekenis er van begrijpen een tweede.

De meerderheid van de raad verdiept zich zelden of nooit in de onderliggende feiten, maar stelt zich tevreden met de interpretatie die het college er aan geeft.

De interpretatie van het college was, dat het taxatierapport bewees dat het bod van Orez bv marktconform was.

Zolang je maar weigert om kennis te nemen van de inhoud van dat bewijs, kun je jezelf blijven wijs maken dat (vanwege de bewering van het college) er een bewijs geleverd is.

Maar de enkeling, die wel kennis genomen heeft van de feiten, zit opgezadeld met een dilemma.

Hij “weet” dat het taxatierapport geen bewijs is en zou daar ook in vrijheid over moeten kunnen spreken, ware het niet, dat hem door het college (in een besloten bijeenkomst) een zwijgplicht werd opgelegd.

Een zwijgplicht die de raad (alweer in een besloten bijeenkomst) heeft menen te moeten bekrachtigen en die ze (in een openbare bijeenkomst) geweigerd heeft om op te heffen.

Daardoor heeft de raad zichzelf feitelijk buitenspel gezet.

Het deel (dat wel kennis heeft genomen van de feiten) weet, dat wat ik op dit blog naar voren breng gebaseerd is op feiten, maar durft of mag dat (vanwege de zwijgplicht die ze zichzelf hebben opgelegd), niet te bevestigen.

Ook al, omdat hen hel en verdoemenis in het vooruitzicht is gesteld als ze het ook maar zouden wagen om hun zwijgplicht te verbreken.

Of nog erger, dat ze door hun loslippigheid Enkhuizen een miljoenenschade zouden kunnen toebrengen. Althans, dat is wat Keesman (SP) beweerd.

In haar brief aan hen, die bij haar op openbaarmaking van het taxatierapport hadden aangedrongen.

De bewering van Keesman, dat het taxatierapport onderdeel is van een onderhandelingsprocedure, die op haar beurt weer deel uit maakt van een aanbestedingsprocedure, is volledig uit de duim gezogen.

De aanbesteding was voltooid, zodra de Anterieure Overeenkomst een feit was en inhoud van het taxatierapport bevat geen geheimen voor Droomparken en kan daarom geen reden voor een geheimhoudingsplicht zijn. Stomp (VVD)

Bovendien is het een gelegenheidsargument, dat niet gebruik werd om mijn eerdere verzoek om inzage af te wijzen.

Ik neem aan, dat mevrouw Keesman kennis heeft genomen van de feiten en dus inmiddels “weet”, dat de door mij gegeven voorstelling van zaken juist is en dat haar voorstelling van zaken slechts bedoeld is om haar kiezers zand in de ogen te kunnen strooien.