Gemakzucht.

Om te kunnen berekenen hoeveel winst verloren ging met het afblazen van het plan Vesting heeft Droomparken een aantal taxaties laten maken.

Eerst van het plan Vesting, daarna van een aantal mogelijke alternatieven.

Hieronder vindt u de berekeningen. Alleen plan 1 is relevant voor de vraag of het taxatierapport van Fakton/BaseValue eigenlijk wel marktconform is.

De methodiek is vrij simpel. Eerst bepaal je een geschatte opbrengst, daar trek je dan de te maken kosten en winst (10% omzet) vanaf.

Wat je dan uiteindelijk overhoud is de residuele grondwaarde. Ofwel het bedrag dat je als ontwikkelaar voor de grond kunt betalen, zolang je tevreden bent met 10% winst over je omzet.

De meeste ontwikkelaars zullen daar niet tevreden mee zijn en dus niet de 18,4 miljoen bieden, die hier (als maximaal bedrag) is getaxeerd.

We weten wat Orez geboden heeft. Minder dan 4 ton, dus wat over blijft is 18 miljoen. Voor dat bedrag zijn twee bestemmingen.

1. Je kunt het gebruiken om de openbare ruimte in te richten, zoals een strand en baai. De kosten daarvan zijn begroot op 6 miljoen.
2. De rest, pakweg 12 miljoen kan worden toegevoegd aan de winst die hierboven becijferd is op 6,6 miljoen, maar dan stijgt naar 18,6 miljoen ofwel bijna 30% van de omzet.

De bovenstaande berekening heeft echter alleen betrekking op het plandeel Vesting. He plandeel camping heeft ook een residuele grondwaarde. Ik schat haar op circa 12 miljoen.

Zodat je, na aftrek van de investeringen in het openbare gebied een residuele grondwaarde overhoud van 24 miljoen, die kan worden toegevoegd aan de al eerder geraamde winst van 10% van de omzet.

Het is geen al te ingewikkelde berekening, die Keesman (administratiekantoor) en Stomp (consultant) in staat moeten worden geacht te kunnen begrijpen.

Ook aan de conclusie die er uit kan worden getrokken [de bieding die door Orez was uitgebracht was niet marktconform] valt niet te ontkomen.

In feite heb je daar het taxatierapport, dat de gemeente zo krampachtig geheim probeert te houden, niet eens voor nodig. Die conclusie laat zich ook al op basis van de Droomparken taxatie trekken.

Dus waarom doen 9 van de 10 raadsfracties zich nog steeds dommer voor dan ze in werkelijkheid zijn.

Het simpele antwoord is gemakzucht. Het doorsnee raadslid heeft er helemaal geen zin in om de beweringen van het college op juistheid te controleren. Als het college beweert, dat € 335.000,- een marktconform bedrag is voor de grond die je hebt verkocht, dan trek je dat niet in twijfel, maar neem je dat als raadslid voor waar aan.

Sterker nog je zou je wel gek zijn om na te gaan of die bewering van het college juist is. Alleen maar extra werk, waar je niets anders voor terugkrijgt, dan ruzie met het college.

En die gemakzucht van de raad heeft de Enkhuizer gemeenschap inmiddels wel ettelijke miljoenen gekost.

Gelukkig wordt die gemakzucht van de raad op zijn minst geëvenaard door de gemakzucht van het Enkhuizer electoraat, dat zich (op een enkele uitzondering na) ook nergens druk over wenst te maken.