Geen kans van slagen.

Na afloop van de bijzonder openbare raadsvergadering op vrijdag 30 september heb ik de raadsleden Hottink (CU/SGP) en Buit (D66) de vraag voorgelegd of het juist was, dat er op 16 september een besloten bijeenkomst had plaatsgevonden waarin een rapport van de firma Fakton was besproken en dat die bespreking niet had geleid tot het opheffen van de geheimhoudingsplicht.

Hotting liet weten de vraag niet te willen beantwoorden van wege een op de bijeenkomst rustende geheimhoudingsplicht, ook het raadslid Buit (D66) beriep zich op geheimhoudingsplicht.

Na afloop van de presidiumvergadering op 4 oktober, wordt het bestaan van die geheimhoudingsplicht ook nog bevestigd door de raadsleden Stomp (VVD) en Van Marle (Mega)..

Ook na afloop van de presidiumvergadering laat burgemeester van Zuijlen mij weten, dat de raad (in de besloten bijeenkomst op 16 september) had besloten om de (eerder door het college opgelegde geheimhoudingsplicht t.o.v. het taxatierapport) te bekrachtigen.

[Had ze dat op dat moment niet gedaan, dan zou ze automatisch zijn komen te vervallen. Een uitkomst, die niet meer ongedaan had kunnen worden gemaakt.]

Op basis van deze feiten en andere zaken die mij ter ore zijn gekomen kom ik tot de volgende reconstructie van de raadsbijeenkomst op 16 september.

In die bijeenkomst is de raad een advies van de firma Fakton/BaseValue (over het uitbrengen van een vordering op Droomparken) in overweging gegeven.

Gebaseerd op het feit, dat zich na het aangaan van de overeenkomst met Orez, planwijzigingen hadden voorgedaan, die aanzienlijke kostenbesparingen voor Orez hadden opgeleverd.

Waarbij de gemeente zich op het standpunt zou stellen, dat zij tenminste recht had op een deel van die door Orez gerealiseerde besparingen.

Maar dat het tegelijkertijd (vanwege die vordering) noodzakelijk was, om de eerder door het college opgelegde geheimhouding van het taxatierapport in stand te houden.

Omdat kennis over de inhoud in het voordeel van Droomparken zou kunnen werken en het realiseren van de vordering zou bemoeilijken.

Waarop de raad besloot het advies van Fakton/BaseValue en het college over te nemen en de door het college opgelegde geheimhoudingsplicht te bekrachtigen.

Ik heb op dit blog al eerder betoogd, dat het instellen van een vordering op die gronden volkomen kansloos is.

Ze heeft echter wel als voordeel, dat het de aandacht af leidt van het misbruik van bevoegdheden door het college zelf en dat er, zolang de kwestie “onder de rechter is”, niet hoeft worden ingegaan op vragen over de kwestie.

Het procederen over een kansloze procedure zal weliswaar een aanzienlijke som geld kosten, maar bestuurders hebben dat er graag voor over, als ze geloven dat ze daarmee reputatieschade voor zichzelf kunnen voorkomen.

Na vijf jaar vruchteloos procederen zal de dan zittende raad zich de vraag stellen of het wel zin heeft om verder te procederen. Het antwoord kan niet anders dan ontkennend zijn, waarop de procedure zal worden beëindigd.

Deze, door college en raad gekozen uitweg (tijdens een besloten bijeenkomst waarover men zichzelf geheimhouding over heeft opgelegd) geeft een aardig inkijkje in de bestuurscultuur, die zich in de loop der tijd in Enkhuizen heeft weten te ontwikkelen.

Dat neemt echter niet weg, dat de door raad en college gekozen uitweg, geen enkele kans van slagen heeft en alleen maar meer geld zal kosten.