Misbruik van bevoegdheden.

De opsteller van het inmiddels geheim verklaarde taxatierapport (dat volgens het college het bewijs is, dat de bieding van Orez bv marktconform was) is de firma Fakton/Base Value.

Die firma heeft begin dit jaar een nieuwe opdracht gekregen.

Namelijk, te onderzoeken of er wellicht aanspraak kan worden gemaakt op een hogere bijdrage van de exploitant (Droomparken) vanwege een gewijzigde uitvoering van de plannen.

Daarover heb ik gezegd, dat de financiële gevolgen van bedoelde wijzigingen al zijn overeengekomen en vastgelegd in allonges.

Zogenaamd vanwege deze opdracht adviseerde Fakton/BaseValue het college om de inhoud van het taxatierapport geheim te houden. Dat advies werd door het college overgenomen en vervolgens door de raad bekrachtigd.

In werkelijkheid zal dit verzoek om geheimhouding te maken hebben met het feit, dat hun rapport IN GEEN ENKEL OPZICHT het bewijs is van de marktconformiteit van de door Orez uitgebrachte bieding.

Maar het bewijs is van misbruik van bevoegdheden door het college. Misbruik, dat kan worden omschreven als, het opzettelijk beneden haar werkelijke waarde verkopen van het recreatieoord.

Het bewijs voor dit misbruik bestaat uit de vergelijking van twee taxatierapporten. De één gemaakt in opdracht van de gemeente door Fakton, de ander gemaakt door de firma Cushman & Wakefield in opdracht van Droomparken.

Dank zij eigen nieuwsgaring weet ik, dat de door Facton becijferde waarde van de bouwrijpe grond in het gebied iets meer dan 10 miljoen euro is, terwijl C&W de gebiedswaarde becijfert op circa 33 miljoen.

Een verschil van 23 miljoen, dat zich niet laat wegredeneren met behulp van de nieuwe aan Fakton verstrekte opdracht. Die nieuwe opdracht zal, net als de voorafgaande opdracht, slechts leiden tot constructie van een rookgordijn.

De enige instantie die, naast de bestuursrechter, het bewijs van misbruik van bevoegdheden kan inzien is de raad. Of ze van die mogelijkheid gebruik heeft gemaakt is een onbeantwoorde vraag.

Het enige wat we weten is, dat ze in een besloten vergadering de vergelijking tussen rapporten (door anderen dan zijzelf) onmogelijk heeft gemaakt en zodoende “het bewijs” van misbruik door het college (op verzoek van het college) geheim heeft verklaard.

De lokale media lijkt aan die gang van zaken schouderophalend voorbij te willen gaan en er genoegen mee te nemen, dat het misbruik van bevoegdheden door uitvoerder en toezichthouder in een gezamenlijke inspanning onder het tapijt gebezemd gaat worden.

Het maakt allemaal deel uit van de Enkhuizer bestuurlijke folklore van niets willen zien, niets willen horen en er boven alles, het zwijgen toe doen.