Doodzwijgen.

Ik was de eerste (en ben tot dusver de enige) die op mijn blog wist te melden, dat de grond op het recreatieoord voor in het totaal € 335.000,- was verkocht aan Orez bv.

Een feit, dat ik ontleende aan een akte van overdracht van het kadaster. Ik vond het merkwaardig zoveel grond, voor zo weinig geld was verkocht, maar in die opvatting bleek ik alleen te staan.

Alle andere nieuwsmedia zwegen het feit dood, met als gevolg, dat raadsleden er ook niet over aan de tand werden gevoeld. En omdat de media geen vragen stelde, konden raadsleden zichzelf blijven wijsmaken, dat kennis van feiten voor hun niet van belang was.

We weten sinds kort, dat pas op 28 juni van dit jaar de raad een leesbare versie van de Anterieure Overeenkomst onder ogen heeft gekregen. Een exemplaar, waarin de relevante bedragen NIET zijn weggelakt.

Met andere woorden, alles wat de raad tot op dat moment (28 juni van dit jaar) pretendeerde te weten over de inhoud van die overeenkomst, berustte niet op kennis van feiten, maar op kennis van (door het college gedane) beweringen over feiten.

Eén van die beweringen was, dat de gemeente jaarlijks € 265.000,- zou ontvangen van de exploitant. In ruil voor gratis toegang tot het zwembad van de huurders van recreatiewoningen en als de garantie voor de belastinginkomsten die de exploitant geacht werd in rekening te brengen bij dezelfde huurders.

Wat echter niet was meegedeeld, was dat het jaarlijks te ontvangen bedrag weer aan de exploitant moest worden terug betaald. Als zijnde een bijdrage aan de ontwikkeling van het openbare gebied.

De noodzaak voor teruggave vloeide voort uit het taxatierapport, dat alleen maar marktconform zou zijn, als de eerder overeengekomen inkomsten ter waarde van totaal € 2.650.000,- terug zouden vloeien naar de exploitant.

Een feit, dat het college 2 1/2 jaar lang voor de raad verborgen heeft weten te houden door de bedragen op de AO weg te lakken.

Vanaf 28 juni van dit jaar heeft het college besloten om de raad formeel inzage in de stukken gegeven, maar tegelijkertijd over de inhoud van die stukken een geheimhoudingplicht opgelegd.

Maar de hierboven aangestipte terugbetaling van € 2,65 miljoen valt niet onder de geheimhoudingsplicht en valt af te leiden uit openbaar gemaakte stukken.

Tot dusver ben ik de enige die van dat feit (de terug betaling van 2,65 miljoen euro aan de exploitant) melding heeft gemaakt en hebben alle overige media deze terugbetaling (en de reden ervoor) doodgezwegen.