Je moet wel een zwak hebben voor de lokale democratie anders hou je niet vol, wat ik de afgelopen 12 jaar heb volgehouden.
Er bijna dagelijks een stukje over schrijven, ondertussen bijna 3000 denk ik. Zoals de één plezier beleeft aan het nemen van foto’s, of het oplossen van kruiswoordpuzzels, zo beleef ik plezier aan het onder woorden brengen van gebeurtenissen binnen ons zogenaamde democratische bestuur.
Uitgangspunt voor die stukjes zijn de, voor het publiek toegankelijke bronnen, zoals raadsvoorstellen en krantenberichten over het bestuur en de bestuurders.
Helaas wordt ons democratisch bestuur vorm gegeven door lieden die er een strikt hiërarchische en daarmee voornamelijk bureaucratische inslag op na houden.
Die collectief geloven, dat democratisch toezicht niet meer voorstelt, dan af en toe ergens een vraagje over stellen en dat ook het gegeven antwoord er niet toe doet.
Door lieden die zeggen transparantie na te streven zonder te weten wat er met het begrip wordt bedoeld. Die er niet voor terug deinzen bewijzen van corruptie geheim te verklaren.
Kortom, een bijna dodelijke mengelmoes van het Peter Principe en het Dunning-Kruger syndroom, dat de gemeente Enkhuizen inmiddels miljoenen aan inkomsten heeft gekost.
Zonder dat dit de lokale media tot dusver is opgevallen.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 