Wet van Parkinson.

Afgelopen maandag- en dinsdagavond vergaderden de beide raadscommissies. Ze in het geheel beluisteren heb ik inmiddels afgeleerd. Dus beperk ik me tot het achteraf beluisteren van dingen die me opvallen.

Maandag betrof het de poging om een put te dempen, waarin een kalf (dat door iedereen het “hertenkamp” werd genoemd) was verdronken. Dinsdag ging het over de aanleg van een fietspad naar de sportvelden op het REZ.

In beide gevallen was de Trivaliteitswet van Parkinson van toepassing. Die wet bepaalt namelijk, dat de tijd die besteed wordt om een onderwerp te bespreken omgekeerd evenredig is, aan de hoogte van het bedrag dat er mee gemoeid is.

Tot dusver heeft er geen openbare discussie plaatsgevonden over de vraag hoe het mogelijk is, dat de raming van gebiedswaarde, die 20 miljoen lager is dan de raming van een andere betrouwbare partij, toch een marktconforme raming kan worden genoemd en als basis kan dienen voor de verkoop van gemeentelijk onroerend goed.

Tegelijkertijd riep de hoogte van het voorbereidingskrediet van € 65.000,- voor de aanleg van een veilige fietsverbinding naar het REZ de nodige vragen op.

Vragen, die naar ik aanneem, t.z.t. door de wethouder naar alle tevredenheid zullen worden beantwoord.

Westerveld (Enkhuizen Lokaal) verdiende [in een debatje met mevrouw van der Steeg (HEA)] zonder enige twijfel de prijs voor de meest verwarrende bijdrage aan de discussie.

Hoogervorst (SP), die graag schermt met zijn goede contacten bij de provincie, maar daar zelden het bewijs van levert, zag nog steeds mogelijkheden voor een ontsluiting via de Noorderdijk.

Aan die illusie maakte de wethouder op kortdate wijze een eind. Door klip en klaar te laten weten, dat er geen ontsluiting voor het gemotoriseerd verkeer via de Noorderdijk in het verschiet ligt, omdat de provincie daar nooit of te nimmer toestemming voor zal geven.

Ik ben geneigd de wethouder op dat punt te geloven en niet de wensdenkers, die zich verzameld lijken te hebben in de SP en de lokale partijen.