Ik zie mijn blog als aanvulling op de informatievoorziening door de reguliere nieuwsmedia. Waar het NHD registreert wat er wordt gezegd en dat op zeer betrouwbare wijze doet, probeer ik wat er gezegd wordt te duiden door het te vergelijken met wat de betrokkenen eerder over hetzelfde onderwerp hebben gezegd of geschreven.
Ik schrijf al elf jaar over het stadsbestuur, maar spreek hoogst zelden met hen die er deel van uitmaken. Omdat ik, net als de Amerikaans journalist Izzy Stone (waar ik eerder al eens over schreef) er van uitga, dat ze me altijd een gekuiste en aangepaste versie van de waarheid zullen vertellen.
Gevolg van deze werkwijze is, dat ik tot dusver de enige ben die het aandurft om te beweren, dat de gemeente Enkhuizen, door haar manier van aanbesteden van het REZ 10 miljoen aan inkomsten is misgelopen.
Een conclusie die gebaseerd is op de vergelijking tussen berekeningen gemaakt in het taxatierapport van de gemeente en een vergelijkbaar rapport. Gemaakt in opdracht van Droomparken.
Beide rapporten berekenen de grondwaarde van hetzelfde gebied. Met als resultaat, dat de door de gemeente berekende waarde 10 miljoen lager uitviel dan de waarde die door Droomparken was berekend.
Insiders beweren, dat de oorspronkelijk eigenaren van Orez bv 3 miljoen hebben overgehouden aan de verkoop van hun vennootschap aan Droomparken.
Drie miljoen betalen voor iets dat 10 miljoen meer waard is, dan de prijs waarvoor het werd aangeboden kan met recht een Droom deal worden genoemd.
Als de verkoop van een concessie voor 10 miljoen beneden de werkelijke waarde het gevolg was van platte incompetentie van het gemeentebestuur, dan zou er (door de huidige bestuurders) niet zo geheimzinnig gedaan hoeven worden over de inhoud van de verkoopvoorwaarden.
Maar het taxatierapport van de gemeente werd niet pas geheim verklaard, nadat ik er om had gevraagd.
Het werd geheim verklaard vanaf het moment, dat het college beweerde, dat de inhoud van het rapport het bewijs vormde, dat het door Orez bv gedane aanbod marktconform was en de overeenkomst dus kon worden afgesloten.
Het idee, dat het bewijs van iets geheim is, tart elke logische manier van denken en werken. Klaarblijkelijk dient er iets verborgen te blijven. Mogelijk strafbare feiten.
Zoals bijvoorbeeld het onder valse voorwendselen (de verkoopcondities die zijn overeengekomen zijn marktconform) toestemming vragen (en te verlenen) voor de verkoop van gemeentelijk eigendom.
College en raad zijn kennelijk bereid om alles uit de kast te halen, om dergelijk strafbare gedrag (van een eerder college) verborgen te houden.
In Engeland wordt dergelijk gedrag omschreven als “perverting the course of justice”. Vrij vertaald als, “het doelbewust verhinderen, dat het recht zijn loop kan krijgen”. In het Verenigd Koninkrijk is dat op zichzelf een misdrijf.
Of het in Nederland ook zo is, weet ik niet.
Wel, dat het “doelbewust verhinderen, dat het recht zijn loop kan krijgen” in brede kring gezien zal worden als moreel verwerpelijk gedrag.
Zeker als degenen, die zich er schuldig aan maken, zich er nog al op voor laten staan, dat ze het toonbeeld van integriteit te zijn.