Dooie mus.

Samen met de IJsselmeervereniging had het Comité tot Behoud van het Enkhuizerzand een procedure aangespannen over het bestemmingsplan “Enkhuizerzand en IJsselmeergebied”.

Dinsdag stond hun mening over het vonnis van de Raad van State in de krant.

Hoewel de rechter van oordeel was, dat vrijwel elk betoog dat namens hen was gevoerd, gefaald had, voelt het Comité zich toch gehoord.

Men had om vernietiging van het plan gevraagd, men kreeg 2 ha moerasgrond ter compensatie van het verdwenen Sluftertje.

Plus een wat nadrukkelijker in het plan omschreven voetpad in de groenstrook rond de camping.

Die groenstrook stond al in het bestemmingsplan en vormde de compensatie voor het feit, dat de 200 meter brede kwaliteitszone (aan de voet van de Omringdijk) mocht worden vol gezet met stacaravans.

Stacaravans, die (op termijn) door bungalows van Droomparken (die kunnen worden verkocht en verhuurd) zullen worden vervangen.

Dank zij het openbaar toegankelijke voetpad blijft een onbelemmerd uitzicht op het IJsselmeer (vanaf het voetpad) mogelijk, maar ik voorspel, dat er van die mogelijkheid maar weinig gebruik zal worden gemaakt.

Het pad loopt namelijk dwars door wat de caravan en bungalowbezitters als hun voortuin zullen beschouwen en die zullen er dus alles aan doen om het betreden van dat pad zo onaantrekkelijk mogelijk te maken voor vreemden.

Hoewel het plan geen beletsel vormt voor de aanleg van een kustboog, moet er over de aanleg nog wel overeenstemming worden bereikt met Rijkswaterstaat, die eigenaar is van grond waar de boog moet komen.

Al met al kwam het vonnis op mij over als een dooie mus, maar als het Comité er blij mee is, dan is hun dat van harte gegund.

Voor wat de rol van de gemeenteraad betreft sta ik wat dichter bij commissielid Reder, dan bij commissievoorzitter Miedema ,die (ogenschijnlijk) de rol van de raad tracht te vergoelijken.

Je kunt niet tot in het oneindige blijven veinzen dat je nergens van af weet. Ooit komt er een moment, dat je jezelf medeplichtig maakt en dat moment ligt, wat mij betreft, al ver achter ons.

Anders dan het Comité, heb ik nooit bezwaar gehad tegen de herinrichting op zichzelf. Mijn bezwaar betreft het feit, dat het gebied niet tegen marktconforme voorwaarden werd verkocht, wat voor de gemeente een financieel nadeel heeft opgeleverd van minstens 10 miljoen.

De gemeenteraad zou dat inmiddels moeten kunnen beamen, maar blijft zich nog steeds verschuilen achter de uitvluchten die het college voor haar verzint. Het is een beschamende gang van zaken, waarover de kiezer uiteindelijk zal moeten oordelen.