Oude wijn, in oude zakken.

En dan zijn er ook nog onze notabelen, die ons door middel van een manifest hebben laten weten, dat ze bezorgd zijn over de kwaliteit van ons bestuur.

Op grond waarvan ze bezorgd zijn, wordt me zelfs na lezing van hun manifest niet echt duidelijk. Onbekwaamheid van zittende raadsleden is de indruk die wordt gewekt.

Wel wil men ons democratisch bestuur vervangen door wat ze een burgercratisch bestuur noemen.

Niet langer rekening hoeven houden met de wensen van het volk (demos), maar met de wensen van de (gegoede) burger lijkt daar aan ten grondslag te liggen.

Maar een ding is volstrekt duidelijk, de bezorgdheid van onze notabelen vloeit niet voort uit het feit, dat de gemeente (door de onderhandse gunning van het REZ) miljoenen aan inkomsten is misgelopen. Geen woord daarover in het manifest.

Dat is een veel voorkomend verschijnsel, dat “de olifant in de kamer” wordt genoemd.”

De uitdrukking is van toepassing als de “bevoegde instanties” weigeren om een hoofdzaak te bespreken, maar in plaats daarvan de aandacht blijven vestigen op bijzaken, om zodoende de aandacht af te kunnen leiden van de hoofzaak. Zodat daarover geen uitsluitsel hoeft te worden gegeven.

De reden voor dit gebrek aan belangstelling mag duidelijk zijn.

Vier van de zeven ondertekenaars zijn in politiek opzicht door de wol geverfd. Ze zijn (of waren) wethouder of partijvoorzitter. Ze weten hoe de hazen lopen, ze maken zich pas zorgen als ze niet als eerste weten wat er gaande is.

Ze weten dondersgoed wat er mis is met de SED en wat er is mis gegaan met de aanbesteding van het REZ. Alleen, de waarheid over de gang van zaken zult u nooit van hen horen.

Tenminste, als die waarheid een bedreiging vormt voor hun eigen belangen.

Tijdens de afgelopen drie jaar werd er (van bestuurderszijde) geen wanklank vernomen. Omdat de voorstellen van het college vrijwel altijd unaniem werden gesteund. Dus vanwaar die plotselinge bezorgdheid?

Wat voegt een burgercratie toe aan de reeds bestaande democratische verplichtingen inzake openbaarheid en transparantie?

De krant heeft het over bezorgde burgers, die een steen gooien in de politieke vijver van Enkhuizen door een burgercratie te bepleiten,

Ik heb ik het liever over “oude rotten”, die (ter voorbereiding van het opnieuw aantreden van de voormalige wethouders Franx en Boland), oude wijn, in oude zakken proberen te slijten aan een goedgelovig electoraat.

Opdat alles kan blijven zoals het altijd al was.

Namelijk, dat het electoraat zo dom als mogelijk moet worden gehouden, zodat hun bestuurders zich geen zorgen hoeven te maken over het afleggen van enige vorm van verantwoording.