Valse voorwendselen.

Wie zijn twijfels heeft over de manier waarop de overheid gebruik maakt van haar macht, heeft de keuze uit twee manieren om dat machtsgebruik te laten beoordelen.

De democratische en de juridische (bureaucratische) weg. Ik heb gekozen voor de democratische weg. Door het Presidium te vragen kennis te nemen van de inhoud van het taxatierapport en te beoordelen of de inhoud van het rapport geheim moest blijven.

Deze weg heeft (tot dusver) tot niets geleid. Een meerderheid van de raad heeft weliswaar (na lang soebatten van mijn kant) geconcludeerd, dat het rapport openbaar gemaakt zou moeten worden.

Maar vervolgens besloot men weer om dat besluit (onder druk van het college en tijdens een besloten vergadering) ongedaan te maken.

Wat de raad tot wijziging van haar eerdere besluit heeft gebracht is onduidelijk. Als gebruikelijk doen raadsleden daarover geen mededelingen.

Het krantenbericht suggereert, dat “geheimhouding” een wens van het college was, omdat er “juridisch en financieel” advies was gevraagd over de mogelijke gevolgen van planwijzigingen

De openbaarmaking van het rapport zou (volgens de maker van het rapport) de gemeente (in financieel opzicht) kunnen benadelen. Waarbij de maker van het rapport inmiddels de rol van “extern” adviseur op zich had genomen.

Hetzelfde argument dat de maker van het rapport hanteerde toen het rapport werd uitgebracht.

Naar mijn overtuiging, omdat maker en ontvanger van het rapport beseften, dat hun beider claim (het rapport bevestigt dat de door Orez uitgebrachte bieding marktconform was) onmogelijk kon worden waargemaakt aan de hand van het rapport zelf.

Daarom werd het vanaf de eerste dag geheim verklaard en zal het (als het aan het college ligt) altijd geheim blijven.

Wat volgens het college haar “extern” adviseur (en tevens maker van het taxatierapport) al bijna 8 maanden aan het bestuderen is, zijn de financiële gevolgen van de planwijzigingen in de Anterieure Overeenkomst.

Ten eerste zijn die wijzingen allang in allonges (bijlagen) verwerkt. Daarbij gaat het om het niet doorgaan van het plan “vesting” en de beperking van het aantal villa’s in het villapark.

Ten tweede is het taxatie rapport een intern documenten waaraan geen rechten kunnen worden ontleend door Orez. Het rapport bevestigd namelijk (in theorie) alleen maar, dat de in de AO vastgelegde afspraken marktconform zijn.

Mocht die bevestiging in het taxatierapport ontbreken (wat mijn opvatting is), dan is de overeenkomst dus onder valse voorwendselen gesloten, wat een reden voor nietigverklaring van de overeenkomst zou kunnen zijn.

Tenzij de begunstigde (Orez bv) zou besluiten om zijn onrechtmatig verkregen voordeel af te staan aan de benadeelde partij. De gemeente.

Openbaarmaking van het rapport is dus niet ten nadele van de gemeente, maar maakt de weg vrij voor een poging de geleden schade vergoed te krijgen.

Het enige waar het college zich (tot dusver) om bekommerd heeft is het belang van degenen die verantwoordelijk waren voor het (onder valse voorwendselen) afsluiten van de overeenkomst met Orez bv.

Goedgelovig als altijd heeft de raad haar (tot dusver) altijd in gevolgd.

Het is daarom wat mij betreft de hoogste tijd, dat de raad zich eindelijk weet los te maken uit het (door haar zelf gekozen) isolement. Zich nu eens begint te bekommeren om het belang van de gemeente Enkhuizen, in plaats klakkeloos achter de belangen van het college aan te hobbelen.

Wiens belang het kennelijk is, om de belangen te behartigen van hen, die er (onder valse voorwendselen) in geslaagd zijn om de gemeente Enkhuizen een overeenkomst aan te smeren.

Waarin gemeente haar bezittingen ver beneden de eigenlijke waarde verkocht aan de (kennelijk) bevriende relaties van het toenmalige college.