Niks willen weten.

Dat de gemeenteraad doelbewust haar ogen sluit voor de feiten, mag blijken uit de volgende reconstructie.

Op 18 augustus 2020, dus op een paar weken na alweer een jaar geleden, mailde ik het Presidium (het overleg tussen alle fractievoorzitters) met een verzoek om kennis te nemen van de inhoud van het taxatierapport.

Om op basis van de INHOUD van het rapport, bijna twee jaar nadat de daarmee verbonden Anterieure Overeenkomst was gesloten, te bepalen of de taxatie nog steeds geheim moest blijven.

Antwoord op die mail heb ik nooit gekregen.

Wel begreep ik, dat het college een advies verstrekt had om het rapport niet in te zien en dat het advies was overgenomen door het Presidium.

Ruim een half jaar later besloot een meerderheid van de raad, bij mijn weten bestaande uit SP, CDA en de drie lokale partijen om toch maar eens kennis te nemen van de inhoud van het taxatierapport.

De betekenis hiervan is, dat in ieder geval een meerderheid van de raad tot het besef moet zijn gekomen, dat de bewering van het college (dat het rapport het bewijs was dat de bieding, die Orez had uitgebracht marktconform was) niet geheel overeenkomstig de waarheid was.

Om die conclusie in het openbaar te kunnen bespreken dienden de hierboven genoemde partijen (aangevuld met de VVD) een motie in, waarin de indieners aandrongen op openbaarmaking van de taxatie.

Deze motie werd zogenaamd omarmd door het college, dat echter gelijktijdig ook om uitstel vroeg voor het uitvoeren van de motie.

Nadat het uitstel was verleend, liet het college uiteindelijk (tijdens een besloten vergadering) de raad weten, dat haar “omarming” niet inhield, dat de taxatie openbaar zou worden gemaakt, zoals in de (door de raad aangenomen) motie werd gevraagd.

Op aanraden van degene die de taxatie had uitgevoerd, werd de raad opnieuw een geheimhoudingsplicht opgelegd, die weliswaar weer door de raad ongedaan gemaakt kan worden, maar de eerste gelegenheid daartoe doet zich pas eind september voor.

Omdat het om een dubieus taxatierapport gaat (het doet niet wat het college zegt dat het doet), krijgt de opsteller van het rapport (van het college) de tijd om te proberen of er wellicht iets valt te bedenken, wat het oorspronkelijke gebrek wat minder in het oog doet springen.

De tussenliggende tijd krijgt de gemeenteraad, op advies van de taxateur, een geheimhoudingsplicht opgelegd.

De betekenis daarvan is, dat raadsleden niet met anderen over de inhoud van het taxatierapport mogen praten. Komen ze die verplichting niet na, dan kan het college een verzoek tot strafvervolging doen bij het OM.

De kans dat dit zal gebeuren lijkt me klein, gegeven hetgeen men uit alle macht probeert verborgen te houden. Maar onze helden in de Breedstraat zijn niet zo heldhaftig als ze zich proberen voor te doen.

Liever laten ze zich medeplichtig maken aan burgermisleiding door het college, dan dat ze de waarheid (die hun inmiddels wel duidelijk moet zijn) aan het licht proberen te brengen.

Waarschijnlijk vanuit de gedachte, dat als de waarheid toch aan het licht zou komen, ze zich alsnog kunnen verschuilen achter het beproefde. “Wir haben davon nichts gewusst”.

Dan wel de hedendaagse versie, waarbij je geen actieve herinneringen meer hebt aan gebeurtenissen, die 3 dagen eerder hebben plaatsgevonden.