Net voor de verkiezingen opgelost.

In het NHD vandaag de mededeling, dat het besluit van de Raad van State over het ingediende bestemmingsplan (dat onder andere de aanleg van de kustboog als onderdeel van de herinrichting van het recreatieoord mogelijk moet maken) wegens ziekte van een van de rechters opnieuw met 6 weken is uitgesteld.

Zelf beweer ik al geruime tijd, dat Droomparken inmiddels zelf allang tot de conclusie is gekomen, dat de aanleg van die kustboog achterwege zal blijven. Niet omdat de RvS het zal verbieden, maar omdat Rijkswaterstaat weigert om mee te werken aan een waterruil.

Waarbij de gemeente een stuk water waar ze zeggenschap over heeft ruilt met water waar RWS zeggenschap over heeft en waar de gemeente graag een baai zou willen aanleggen.

Volgens de gemeente wordt daar al jarenlang op constructieve wijze met RWS over gesproken, wat in gewoon Nederlands wil zeggen, we praten er wel over, maar er zit geen centimeter beweging in het standpunt van RWS.

Mijn vermoeden is al meer dan een jaar oud en werd alleen maar bevestigd, toen Droomparken een wegenplan indiende (wat vervolgens werd goedgekeurd), dat afweek van hetgeen eerder als wegenplan was voorgesteld.

Kortom, gemeente en Droomparken weten allang wat de uitkomst gaat worden. Het wachten is alleen op wie er als schuldige kan worden aangewezen.

Is de raad daar inmiddels al over geïnformeerd? Als het college slim is en dat is ze, dan is de kans dat de aanleg van de kustboog niet doorgaat inmiddels wel besproken. Naar ik aanneem na afloop van de openbare vergadering op 29 juni.

De raad zal er dus van afweten, maar mag er niets over zeggen. Ook al omdat er een combinatie is gemaakt met het niet openbaar maken van het taxatierapport.

Het één heeft uiteraard niets te maken met het ander, maar helaas beschikt de raad niet over zoveel onderscheidend vermogen. Het wachten is dus nog steeds op een uitspraak van de Raad van State.

Vindt die het bezwaar van IJsselmeervereniging en het comité tot behoud van het REZ gegrond dan kunnen de gemeente en Droomparken beide hun handen in onschuld wassen.

Ze hadden uiteraard de baai graag aangelegd, maar het was hun onmogelijk gemaakt door bezwaren, ingediend door de IJsselmeervereniging en het Comité tot behoud van het REZ.

De bezwaren die RWS koesterde kunnen onbesproken blijven. Het niet hoeven aanleggen van de baai zal uiteraard een besparing opleveren voor Droomparken. Die zal zich bereid verklaren, om die besparing (na keiharde onderhandelingen) aan de gemeente terug te geven.

Iedereen haalt opgelucht adem, wethouder Heutink zal op het schild geheven worden en raadsleden danken God op hun blote knieën, dat ogenschijnlijk alles nog net voor de verkiezingen is opgelost.