In de kiem smoren.

Op 14 april van dit jaar vroeg ik de fractievoorzitters van de kersverse oppositie om de daad bij het woord te voegen en mij te informeren over de ramingen van kosten en baten zoals die waren opgesomd in het taxatierapport.

Ik constateer in mijn mail dat de inhoud van het rapport, zo ze ooit al geheim was geweest niet langer geheim kon zijn, omdat het college had nagelaten om de plicht tot geheimhouding te laten bekrachtigen door de raad.

In dat geval is de geheimhouding van rechtswege opgeheven.

Nodeloos om te vermelden dat geen van de drie reageerden op mijn verzoek. Ze zijn weliswaar alle drie voorstander van burgerparticipatie, maar dan wel op een door hun geaccordeerde manier.

Alleen, de feiten op basis waarvan de burger zou kunnen participeren, houden ze liever voor zichzelf. Alle drie zijn zijn ze (na lang aandringen van mijn kant) door het college in de gelegenheid gesteld om kennis te nemen van de inhoud van het taxatie rapport. Alleen is het bij geen van de drie opgekomen, om die kennis met gewone burgers te delen.

Wat wel bij ze opkwam was, het college te vragen om bepaalde informatie over het REZ (waaronder het taxatierapport) openbaar te maken. Neergelegd in de motie de Jong die tijdens de raadsvergadering van 25 mei werd behandeld.

Vrijwel onmiddellijk werd de eis tot onmiddellijke openbaarmaking vervangen door een eis op termijn, waarbij de burgemeester voorstelde 30 juni als uiterste datum van invoering te nemen. Op die datum is de raad met reces en komt ze niet eerder bijeen dan 28 september.

De motie wordt met 12 stemmen voor en 5 tegen (D66, PvdA en CU/SGP) aangenomen. De tegenstemmers zijn voor de motie, maar (net als wethouder Heutink) tegen het tijdstip waarop ze moet worden uitgevoerd. Eind juni.

Op 29 juni verstrekt het college een raadsbrief, die in een besloten bijeenkomst na de reguliere vergadering wordt toegelicht. Een besloten overeenkomst is een bijeenkomst zonder toehoorders, maar niet per se geheim.

Dat is pas het geval als dat voorafgaande aan de vergadering is meegedeeld. Als dat gebeurd is, dan mag over de mondelinge toelichting ook niets naar buiten worden gebracht.

De raadsbrief maakt duidelijk dat sprake is van gedeeltelijke openbaarmaking van stukken. Het taxatierapport wordt geheim verklaard.

Raadsleden mogen (als ze dat wensen) het taxatierapport inzien, maar daarover niets naar buiten brengen. Hier wordt een gunst verleend, die in werkelijkheid een recht is. Het is niet ongebruikelijk, dat raadslieden ontmoedigd worden om geheim verklaarde documenten te gaan inzien, maar dat doet verder niets af van hun recht op inzage.

Vervolgens wordt de suggestie gewekt dat openbaarmaking in september wel tot de mogelijkheden behoort. De kans daarop lijkt me uitermate gering, omdat openbaarmaking blootlegt wat het college nog steeds krampachting probeert te verbergen.

Namelijk, dat het taxatierapport niet het bewijs vormt, dat de bieding die Orez had uitgebracht marktconform was.

Wordt de positie van de gemeente ten opzichte van Droomparken verzwakt (zoals Heutink wil doen geloven) als dit feit algemeen bekend zou worden? Geenszins, eerder het tegenovergestelde.

Wat het college met de geheimhouding probeert te verbergen is haar eigen falen om op te merken, dat de bieding niet marktconform was. Niet alleen dat, als het falen eenmaal is vastgesteld, dan doemt de volgende vraag op.

Was dat falen het gevolg van de verregaande stupiditeit van ambtenaren en bestuurders of lag daar een zekere opzet aan ten grondslag en wie heeft er dan (behalve Orez) nog meer van die opzet geprofiteerd.

Tot dusver is het college er echter wel in geslaagd om de oppositionele zucht naar meer openbaarheid op effectieve wijze in de kiem te smoren.

In ieder geval tot 28 september dient ook de oppositie haar mond te houden over wat ze aantreft in het taxatierapport (aannemende dat men gebruik maakt van het recht op inzage) en is dit blog de enige plek waar nog vrijelijk over dit onderwerp van gedachten kan worden gewisseld.