Niks openbaar.

Gisteren prees ik de raad, omdat ze niet was bezweken onder de wens van wijze mannen om een ondemocratische lastenverdeling te continueren. Vandaag staat in de krant dat men er voor gezorgd heeft dat de nieuwbouw van een school weer een jaar is uitgesteld.

Kortom, wat onze brekebenen in de Breedstraat met hun handen denken op te bouwen, trappen ze met hun voeten weer om.

Ook teleurstellend, geen mededeling dat Droomparken er geen bezwaar tegen had, dat de met haar gesloten overeenkomst openbaar zou worden gemaakt. Dat zal uiteindelijk wel gebeuren als de raad met reces is gegaan, zodat de raad, zoals ik al voorspelde, kan reageren door het verscheuren van een natte krant.

Bij ons thuis de omschrijving van een machteloos gebaar als reactie op het niet nakomen van een belofte. De raad eiste de onmiddellijke openbaarmaking van stukken, het college jokt dat daarvoor toestemming moest worden gegeven en stelt een tijdstip in het vooruitzicht waarbinnen die toestemming kon worden verwacht.

Helaas, dat tijdstip wordt dan weer niet gehaald, zodat de 3 maanden uitstel (waarop het college had aangedrongen, maar de raad had afgewezen) alsnog een feit wordt.

Na die drie maanden uitstel is ook het deskundige advies van een (voor veel geld) geraadpleegde deskundige beschikbaar. Die de gemeente ernstig zal ontraden om bepaalde documenten, zoals bijvoorbeeld het door haarzelf gemaakte taxatierapport, openbaar te maken.

Waarna de kans groot is, dat een meerderheid van de raad besluit, dat de soep niet zo heet hoeft te worden opgegeten als zij die drie maanden eerder (door middel van de motie) hadden opgediend.

Vervolgens drinkt iedereen weer een glas, doet een plas en laat alles zoals het was.

Voor de zoveelste keer.

Openbaarmaking van het taxatierapport heeft tot gevolg dat het voor iedereen duidelijk zal worden, dat marktconformiteit niet meer is dan een door het college gebruikt voorwendsel, dat het mogelijk moest maken het gebied ver beneden haar werkelijke waarde te verkopen aan Orez.

Als dat zou worden vastgesteld, dan komt weliswaar de mogelijkheid van nietig verklaring van de overeenkomst binnen bereik, maar valt het ook niet langer te ontkennen dat de raad (als toezichthouder) jammerlijk gefaald heeft.

Dat reputatieverlies zal de raad zich tegen elke (door de gemeente te betalen) prijs willen besparen, daarin uiteraard bijgestaan door het college, die haar eigen manier van werken ook liever niet aan de grote klok hangt.

Kortom het openbaar maken van het taxatierapport zit er, nu FTM haar pijlen op iets anders richt dan het weggeven van het recreatieoord, voorlopig niet in.