In de krant van maandag lees ik dat de SP voor noch tegenstander is van een bestuurlijke fusie van de SED gemeenten, maar vindt, dat de bevolking zich daarover moet uitspreken.
Lekker makkelijk natuurlijk. Zelf geen mening durven hebben en de beslissing daarom over te laten aan mensen, die tijd noch zin hebben om zich in de kwestie te verdiepen.
Ik ben voorstander van een representatieve democratie (het feit dat ik me vrij voel om kritiek te leveren op de representanten doet daar niets aan af) en vind referenda ongewenst als het om eenvoudige bestuurlijke bevoegdheden gaat.
Fractievoorzitter Keesman vraagt zich (in het krantenbericht) niet alleen af of een bestuurlijke fusie wel de oplossing is, ze stelt zelfs vast, dat een fusie nooit in het belang van de bevolking is. Omdat ze niet goedkoper is.
Daarmee heeft het marktdenken (waar men normaal gesproken zo op tegen is) ook zijn intrede gedaan bij de SP.
Het is niet goedkoper, dus moeten we het niet doen.
Bovendien betreft het een ondeugdelijk argument, een bestuurlijk fusie is wel degelijk goedkoper voor wat betreft bestuurlijke uitgaven. Door te besparen op het aantal Chiefs, maak je geld vrij om meer Indians in dienst te nemen.
Twee burgemeesters, twee gemeentesecretarissen en twee griffiers zijn bij een bestuurlijke fusie overbodig. In plaats van 9 wethouders zijn er slechts 5 nodig, terwijl het aantal raadsleden terug gebracht kan worden van 53 naar 35.
Een bestuurlijke fusie is gewenst om in bestuurlijk opzicht efficiënter te kunnen werken, als dat een besparing oplevert is dat meegenomen, maar mag nooit het hoofddoel zijn.
Die fusie staat helemaal los van de noodzaak om een ambtelijke organisatie op te bouwen (en in stand te houden), die in staat is om de op haar rustende taken naar behoren uit te voeren.
Omdat de SP (uit angst voor stemmenverlies) geen standpunt durft te bepalen in deze kwestie bepleit ze een referendum.
Wat natuurlijk het symbool is van het “kool en geit syndroom”, waar zoveel partijen onder lijken te lijden.
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 
Hallo Shawn,
Mij stuk gaat over de weigering van de SP om kleur te bekennen door voor noch tegen een bestuurlijk fusie te zijn en daarbij het briljante argument hanteert, dat als het geen geld oplevert je het ook niet zou moeten doen.
Dat is geen leiding geven, maar de kat uit de boom kijken. De SP kan zowel in Stede Broec als Drechterland geen vuist maken en zal geen rol van betekenis kunnen spelen in de fusiegemeente. Eigen belang weegt (als zo vaak) zwaarder dan het algemeen belang. Een efficiënt en daadkrachtig bestuur.
LikeLike
Ha Chris,
Ergens snap ik de terughoudendheid wel. In Enkhuizen is altijd 1/3 voor, 1/3 tegen en 1/3 heeft aan ander/beter idee. Dat zag je met dat parkeeronderzoek ook. Daarmee is een referendum de veiligste route, maar ik denk ook de meest heilloze. Want zoals het Enkhuizen betaamt is waarschijnlijk 1/3 voor fusie, 1/3 tegen en 1/3 dacht toch aan fuseren met lelystad of Wognum.
Daarbij is de ambtelijke fusie ook het vooruitschuiven van een hete aardappel geweest, pas met politiek fuseren moet je praten over wie,wat, waar besluit en vooral welke besluitvorming er in de op zichzelfstaande gemeenten willen houden als ze met 1 raad verder gaan. Dorps-/wijkraden omdat te stutten? Gebiedscommissies? of helemaal niet en vanaf dag 1 doen als elke vorm van territoriale integriteit wegvalt als je een raad centraliseert.
Ergens is deze fusie ook een kans op een geweldig democratisch experiment. Maak de “Hoofdlijnen” centraal en houdt ruimtelijke besluitvorming in de lokale gemeenten (die komende nieuwe Omgevingswet maant ons toch al die kant op). Gebiedscommissies die niet alleen een adviesmandaat hebben, maar werkelijk een hinderpaal mogen zijn in de besluitvorming. Als een besluit betrekking heeft op Gebied 1 en 2, dat er bij beiden een veto ligt.
Het manco van dit soort fusies is dat aanvankelijk met veel toeters wordt beloofd dat de huidige indeling intact wordt gelaten om er met de jaren achter te komen dat het efficiënter is om die stem weg te nemen, een gouden recept voor teleurgestelde bewoners. Maar juist weerstand in de besluitvorming vanuit de omgeving zelf zou op z’n minst een verfrissende bijdrage zijn aan een ruimtelijk besluit.
met een hartelijke groet,
Shawn
LikeLike