Beter weten.

Op 23 oktober 2014, schreef ik onder de kop “Kaders stellen” de onderstaande beschouwing. Daarin lever ik kritiek op de manier waarop de gemeenteraad bezig was kaders te stellen.

Over de hoofdrolspelers in deze column het volgende. PvdA fractievoorzitter Kunst is in 2018 vertrokken, Van Reijshoud (VVD) een maand of wat geleden, terwijl Van Marle (D66) inmiddels de nestor van de raad is.

De verwijten die ik 7 jaar geleden maakte hebben niets aan kracht ingeboet. In de tussentijd heeft “de politiek” niets bijgeleerd. Het is niet zonder reden dat “de politiek” me de afgelopen 7 jaar volledig heeft genegeerd. Naast een ontstellend gebrek aan verbeelding, beschikt men over uitzonderlijk lange tenen en wordt elke vorm van kritiek als een aanval op de persoon ervaren.

In plaats de grond 30 jaar gratis te beschikking te stellen, is ze nu voor altijd weggegeven voor het schamele bedrag van € 335.000,-. En in plaats van de kosten van strandaanleg zelf te financieren heeft met de opdracht daartoe verstrekt aan een rechtspersoon zonder geld, personeel en ervaring. Met alle gevolgen van dien.

Enfin, lees hieronder hoe ik 7 jaar geleden dacht over de kaders die de raad op het punt stond te stellen.

=================================================

23 oktober 2014

Op de PvdA website is een verslag verschenen van de raadsvergadering van 7 oktober. Fractievoorzitter Karin Kunst herhaalt daar nog maar eens welke denkfouten er zijn gemaakt in het REZ dossier.

In de optiek van de PvdA (en ook in die van VVD/D66 neem ik aan) zijn de te bouwen vakantiehuisjes de kostendragers voor het nieuw aan te leggen strand.

Lekker kort door de bocht, maar de echte kostendrager is natuurlijk het feit dat de gemeente 100.000 m2 grond (die een bepaalde waarde vertegenwoordigt) 30 jaar lang gratis ter beschikking stelt aan een ontwikkelaar die daarop vakantiehuisjes mag bouwen.

Zoals 5 jaar daarvoor VVD/D66/PVDA uiterst gemakzuchtig weigerden zich te verdiepen in de waarde van hetgeen ze aankochten op het REZ, zo weigerde men nu zich te verdiepen in de waarde van hetgeen men weggeeft.

Vijf jaar geleden betaalde men grif 0,55 miljoen voor een verliesgevend zakelijk recht (inhoudende dat men ter plekke tennisbanen mocht exploiteren), wetende dat dit de helft van het bedrag was waarvoor men over de gehele breedte van het gebied een strand had kunnen aanleggen.

Nu, 5 jaar later, stemt men in met een aanbod zonder enig besef wat de waarde daarvan is.

De gemeente heeft de kosten van strandaanleg in 2007 laten berekenen en die zijn begroot op 1.2 miljoen. Gegeven het feit dat Rijkswaterstaat in de nabije toekomst aanzienlijke zandsuppleties zal laten uitvoeren aan de noordzijde van de Houtribdijk, ga ik er van uit dat eventuele kostenstijgingen voor een groot deel gecompenseerd kunnen worden door de aanwezigheid van het benodigde materiaal.

Kortom, het realiseren van een strand over de gehele lengte kost 1,2 miljoen, wat gelet op het gemeentelijk aanbod, gelijk staat aan dertig jaar grond vrij van erfpacht. Er is nog wat meer franje die de gemeente eist boven de aanleg van het strand, maar die zijn voor het merendeel marginaal.

Dus 1,2 miljoen euro staat gelijk aan 30 jaar erfpacht over 100.000 m2 grond.

Ik heb er op dit weblog al eerder op gewezen dat voor wat betreft de grondwaarde op het REZ de gemeente er merkwaardige opvattingen op na houdt.

Zo werd de tennisbaanexploitant er in 2009 op gewezen dat de grondwaarde geschat werd op meer dan € 100,- m2. De gemeente zelf betaalde € 90,- m2 om er zeggenschap over te verkrijgen. Men gaf die zeggenschap 3 maanden later weer op op basis van € 60,- m2 en verhuurde additionele grond op basis van € 30,- m2.

Als we dat laatste bedrag (€ 30,- m2) als uitgangspunt nemen en 3,3 % als erfpachtrente dan kom je voor 100.000 m2 grond op een jaarlijks erfpacht van € 100.000,- per jaar.

Het voorstel van de gemeente is dus, wie nu 1,2 miljoen investeert (in de aanleg van een strand), bespaart zich dertig jaar lang erfpacht ter waarde van € 100.000,- per jaar.

Mogelijk een werkbaar model, maar de kernvraag hier is natuurlijk, in hoeverre is een grondwaarde van € 30.- m2  een acceptabel uitgangspunt. Zelf heb ik geen idee, maar ik mag aannemen dat de gemeente enig marktonderzoek heeft gedaan. Zo nee, waar zijn we dan in hemelsnaam mee bezig en zo ja, wat zijn daarvan dan de uitkomsten.

Gerechtvaardigde vragen dunkt me en daarom is het uiterst merkwaardig, dat bij geen enkele raadsfractie de vraag is gerezen “hoe verhoud hetgeen we aanbieden zich tot hetgeen we terugverlangen”.

Als je de overheid iets kunt toevertrouwen dan is het wel dat men van een simpele procedure ( de verhuur van grond) een bureaucratische nachtmerrie weet te maken. Dat coalitiepartijen daar gedachteloos in meegaan is tot daar aan toe, maar van oppositie partijen (met name VVD en D66) had ik toch iets meer tegenwerping verwacht.

Maar kennelijk is het bureaucratisch denken bij die partijen inmiddels ook gemeengoed geworden.

Als de overheid een voorsprong heeft op het bedrijfsleven, dan is het op het gebied van financiering. Gewoonlijk kan de gemeente goedkoper lenen dan het particuliere bedrijfsleven. Maar dat voordeel heeft men opgegeven door van de “markt” te verlangen dat zij de aanleg van het strand financiert in ruil voor “gratis” grond. Een onlogische en volgens mij kostenverhogende “ruil”.

Maar als gezegd, de geschiedenis herhaalt zich. Zo gedachteloos men 5 jaar geleden grond aankocht die reeds in eigendom was, zo gedachteloos geeft men nu weer grond uit, zonder enig idee van de waarde.

Samenvattend, de raad beroept zich er voortdurend op kaders te stellen, maar heeft ondertussen geen flauw benul wat die kaders zouden moeten zijn.

===========================================

Wat mij betreft een helder voorstel. Geef de grond in erfpacht uit en leg op basis van de daaruit voortvloeiende inkomsten (€ 100.000,- per jaar) een strand aan. Maar nee, men wist beter.

En wat dat “beter” inhoudt is tot op de dag van vandaag geheim.