Onder één hoedje.

Ik beschreef gisteren een tweetal taxatierapporten die gebruikt werden om iets te suggereren. In beide gevallen precies het tegenovergestelde van wat er waar was.

Het eerste rapport wekte de indruk, dat het ging om de aankoop van grond en dat daarom de te betalen prijs (€ 92,- per m²) viel te rechtvaardigen.

Het tweede rapport beweert het bewijs te zijn, dat de door Orez uitgebrachte bieding (€ 335.000,-) marktconform was. Dit “bewijs” werd van meet af aan geheim verklaard, wat voor de toezichthouder meer dan voldoende reden was om geen kennis te willen nemen van de inhoud van het “bewijs”.

Pas na lang aandringen van mijn kant heeft een deel van de raad besloten om inzage te vragen in dit “bewijs”. Door hun zwijgen sindsdien (wie zwijgt stemt toe) onderschrijven ze de bewering van het college, dat het taxatierapport het bewijs is dat de bieding van Orez marktconform was.

Ik heb op mijn blog inmiddels aangetoond, dat de bewering (over de marktconformiteit van de Orez bieding) niet waar KAN zijn.

De Anterieure Overeenkomst sluit op het plandeel camping de realisatie van “recreatiewoningen” uit. Niettemin worden er wel 65 recreatiewoningen (met een bruto omzet van 18 miljoen) op het plandeel geplaatst. Omzet, die buiten het taxatierapport is gehouden, waardoor het rapport onmogelijk het bewijs kan zijn, dat de bieding marktconform was.

Maar deze beide rapporten zijn niet het enige bewijs, dat het college zich weinig aantrekt van wat je “een waarheidsgetrouwe weergave van feiten” zou kunnen noemen.

Een minstens even spectaculair voorbeeld van misleiding door het college zijn de kosten voor het verzwaren van het elektranetwerk in de Drommedaris. Het college “bewees” de kosten aan de hand van een offerte van de aannemer ter grootte van € 100.000,-.

De helft van de kosten bleek te bestaan uit kosten die gemaakt zouden worden als het werk na oplevering zou worden uitgevoerd, terwijl algemeen bekend was dat de werkzaamheden al voor de oplevering waren uitgevoerd en deze kosten zich dus nooit zouden voordoen.

Van de resterende € 50.000,- bleek wederom de helft te bestaan uit kosten voor inrichting waarvoor de exploitant van de Drommedaris zich garant had gesteld. Zodat de uiteindelijke kosten van verzwaring neerkwamen op € 25.000,-.

In alle drie bovengenoemde gevallen is er sprake van een patroon. Het college presenteert de raad documenten die misleidend zijn, de raad doet voorkomen alsof ze het niet in de gaten heeft en speelt zodoende onder één hoedje met het college.

Volgens het genootschap Onze Taal betekent “onder één hoedje spelen” het volgende.

Wie met iemand onder één hoedje speelt, werkt in het geheim met hem of haar samen. Deze uitdrukking suggereert vaak dat er sprake is van achterbakse en oneerlijke praktijken.