Gehooijmaijerd

Na circa 10 jaar (als tijdverdrijf) te hebben geschreven over de lokale politiek moet ik erkennen dat mijn belangstelling ervoor tanende is.

Het enige wat me in dit stadium nog boeit is de vraag, of we (de gemeente) bij het verlenen van de concessie tot herinrichting van het recreatieoord, wellicht zijn gehooijmaijerd.

Hooijmaijer was ooit gedeputeerde van de provincie Noord-Holland die onder de noemer “algemeen belang”, allerhande zaken deed, waar zijn eigen belang mee was gediend. Wij Hollanders denken, dat zoiets zich alleen in Limburg en Brabant voordoet, maar Hooijmaijer heeft aangetoond, dat ook boven de grote rivieren bestuurders zijn die de verleiding niet kunnen weerstaan.

De vraag of we gehooijmaijerd zijn begint bij de vaststelling van het feit of de grond in het recreatieoord beneden haar werkelijk waarde is verkocht. Hoewel dat een simpele vraag naar een zuiver zakelijke transactie is, is ze in Enkhuizen met geheimzinnigheid omgeven.

Vrijwel wel alles wat een antwoord op die vraag kan geven, is geheim dan wel vertrouwelijk verklaard. Zogenaamd om toekomstige belangen van Enkhuizen te beschermen, maar in werkelijkheid om de belangen te beschermen van hen die verantwoordelijk waren voor die zakelijke transactie.

Op basis van de gegevens die mij ter beschikking staan, durf ik zonder enige terughoudendheid te beweren, dat het recreatieoord ver beneden haar echte waarde van de hand is gedaan, zodat de enige vraag die overblijft is, is dat feit het gevolg van vergaande domheid van de direct betrokken, of hebben er ook andere, meer persoonlijke, belangen een rol gespeeld.

Opmerkelijk is de rol die de formele toezichthouder (de gemeenteraad) heeft gespeeld. Onder het motto, “wat niet weet wat niet deert” heeft ze zich jarenlang afzijdig gehouden. Pas sinds kort heeft men kennis genomen van de voorwaarden, die de grondslag vormen van de afgesloten overeenkomst.

Ik heb begrepen dat het gaat om een meerderheid van de raad, maar ook nu nog blijft het stil. Alleen raadslid Van Galen heeft zich in het openbaar uitgesproken in een interview in het NHD van 27 maart. Wat hij daar zegt, zuigt hij grotendeels uit eigen duim.

Zo beweert hij dat de aanleg van openbaar groen 10 miljoen zal kosten, terwijl de werkelijke kosten op de helft zijn getaxeerd. Maar niet alleen de geraamde kosten zijn van belang, ook de geraamde opbrengsten. Zo wordt de waarde van de bouwrijpe kavels voor het villapark Vesting geschat op € 50.000,- per kavel.

Plan “Vesting” met zijn landtongen, was aanzienlijk duurder te realiseren dan het plan dat nu gerealiseerd wordt, dus het mes snijdt aan twee kanten. De te maken kosten zijn lager dan geraamd, terwijl de opbrengst hoger uitval dan er is geraamd. We praten, alleen al over het villapark, over miljoenen.

En die geraamde kosten en baten resulteren uiteindelijk in een bieding van € 335.000,- voor het hele gebied. Niet alleen Van Galen, maar ook de SP en de lokale partijen hebben (na lang aarzelen) inzage gevraagd in de onderliggende documenten op basis waarvan wethouder Struijlaart zijn overeenkomst met Orez bv had gesloten.

Want het is niet de raad die de grond, d.m.v. een Anterieure Overeenkomst heeft verkocht, maar het college, zich daarbij beroepende op haar bevoegdheid tot het verkopen van grond.

Dat het college op onrechtmatige wijze van die bevoegdheid gebruik maakte kan niet eens worden weersproken, maar ook dat heeft de toezichthouder aan zich voorbij laten gaan.

Samenvattend kunnen we stellen, dat wethouder Struijlaart het recreatieoord ver beneden haar werkelijke waarde heeft verkocht. Wat hij, tot dusver, heeft proberen te verbergen door de taxatie, op basis waarvan de door Orez gedane bieding marktconform was verklaard, geheim te verklaren.

Dat die bieding niet marktconform was, is al langs andere weg aangetoond. De enige vraag is overblijft is, was Struijlaart werkelijk zo dom, dat hij (toen hij tot verkoop overging) dat niet zag, of had hij redenen om het niet te willen zien. Ik begrijp, dat Struijlaart het moment van keuze tussen beide mogelijkheden het liefst zo lang mogelijk uitstelt, maar ik ben en blijf een geduldig mens.