Repercussies.

In de krant van vandaag stelt het Comité tot behoud van het Recreatieoord zichzelf allerhande vragen die ik graag voor ze beantwoord.

Over alle verkochte huizen bijvoorbeeld. Dat is een eeuwenoude verkooptruc met als doel schaarste te creëren en een prijs in de markt te zetten.

Het grootste deel van de huizen wordt aan investeerders verkocht, die het weinig kan schelen hoe het huis er uit ziet, als het maar verhuurbaar is. De prijs die in de markt gezet is voor Strandhuisjes is € 250.000 voor de kavel en zo’n € 300.000,- voor de woning zelf. Tel daar de BTW bij op, inrichtingskosten van de woning en tuin en dan hik je al gauw tegen de 7 ton aan.

Dat is een prijs die te vergelijken is met de adviesprijzen voor elektronica. U kent dat vast nog wel van vroeger, toen het internet nog niet bestond. Tv’s met een adviesprijs van € 2000,- die alleen bij winkelketen xyz voor € 1000,- te koop werden aangeboden. Totdat je ontdekte dat elke andere winkelier ze voor dezelfde prijs verkocht.

De opendagen waren bedoeld voor investeerders, dat zijn mensen met zoveel geld, dat ze makkelijk in staat zijn om een paar van die huisjes te kopen. Niet tegen de geadverteerde prijs natuurlijk, maar met een aanzienlijke korting.

Het ergste wat hun dan kan gebeuren is, dat ze ze zelf moeten verhuren, maar in de meeste gevallen slagen ze er in om ze voor die tijd met winst weer door te verkopen. Iedereen blij.

Droomparken heeft zijn financiering veilig gesteld. De investeerder heeft ook een paar centen verdient en de gemeente heeft het vakantiepark waar het al jaren met smart op zat te wachten.

Ik begrijp niet waarom het Comité zichzelf met dat soort van vragen kwelt en wat ze van de gemeenteraad verwacht.

De concessie tot herinrichting van het recreatieoord is ruim twee jaar geleden aan Orez bv verkocht. Zo dat al ongedaan te maken zou zijn, dan zal dat de gemeente zoveel geld kosten, dat ze aan die contractbreuk failliet zal gaan.

Hooguit kun je (wat je ziet als nadelige gevolgen) enigszins beperken, maar zelfs dat zal je niet in dank door iedereen worden afgenomen.

De uitbreiding van het openbaar gebied waarover de wethouder telkens weer opschept, bestaat in de eerste plaats uit een strand dat in de kustboog moet worden aangelegd. En juist tegen het aanleggen van de kustboog verzet het Comité zich.

Krijgt zij in haar verzet gelijk van de Raad van State, “so be it”.

Maar om te proberen Droomparken de voet dwars te zetten, door allerhande verdachtmakingen bij de gemeenteraad neer te leggen, vind ik dan weer niet zo’n geweldig idee. Dat leidt alleen maar tot repercussies.