Beppen

Gisteren mocht oud-raadslid Van Reijswoud (VVD) van het NHD (aan de hand van 3 vragen) nog even leeglopen op zijn geesteskind, het raadsbrede akkoord.

Het toeval wilde, dat ik de dag ervoor uit het blad Binnenlands Bestuur een lijst met jeukwoorden had overgenomen. Dat zijn woorden en uitdrukkingen waar zelfs ambtenaren jeuk van krijgen.

Het eerste woord van de lijst was “aanvliegen” en ja hoor, Van Reijswoud kon niet laten deze ambtelijke vakterm in één van zijn antwoorden te verwerken.

De vraag was, Hoe heeft het beoogd raadsbreed akkoord in de praktijk uitgewerkt?

Volgens Van Reijswoud werkte het raadsbrede akkoord, omdat vrijwel iedereen hetzelfde wilde, maar wat niet goed uit de verf was gekomen, was het informele contact met de raad.

Het koningskoppel (ze waren bijeengeschraapt door voormalig D66 raadslid Jaap Koning) Luyckx en Struijlaart was ons aangeprezen als het summum van dualisme.

De bestuursvorm, waarbij bestuurder en toezichthouder niet langer op elkaars schoot zitten, maar een gepaste afstand tot elkaar behouden en dan krijg je dit weer. Te weinig informele contacten, waarin je (buiten ieders waarneming) de te nemen besluiten kunt voorkauwen.

Van Reijswoud vervolgt met. “In plaats van samen te bekijken: hoe vliegen we dit aan was de raad toch geneigd politiek te bedrijven.

Als ik het goed begrijp, verwijt Van Reijswoud hier de politieke partijen (die deel uitmaken van de gemeenteraad) dat ze zich bezig houden met hetgeen de reden voor hun bestaan is en niet met de superieure ambtelijke bezigheden. Zoals het aanvliegen van dingen.

Dat vacuüm was het best te merken in het parkeerdossier. Ik ben voorstander van met de benen op tafel met elkaar praten zonder standpunten of beslissingen, dat kreeg onvoldoende vorm.’’

Naast het aanvliegen van dingen schets hij toch ook een aardig beeld van waar de specialisatie van beleidsambtenaren op neerkomt. Met de benen op tafel (ook al weer zo’n jeukerige uitdrukking) lekker met elkaar praten zonder standpunten of beslissingen.

Een bezigheid, die in niet ambtelijke kringen ook wel bekend staat als “beppen” (gezellig, maar betekenisloos met elkaar kletsen).