Einde plichtsverzuim.

Het is altijd leuk om in de krant te lezen, dat een meerderheid van de raad heeft besloten een einde te maken aan hun al maanden durende plichtsverzuim door inzage te vragen in de (door het college geheim verklaarde) stukken.

Zelf zien ze het natuurlijk weer anders, maar laten we op die slak geen zout leggen. Omdat ze op 4 maart de geheim verklaarde stukken gaan inzien, zullen we op 30 maart weten of ze geheim moeten blijven, dan wel dat de opgelegde geheimhouding wordt opgeheven.

De beslissing daarover neemt de raad. Niet op basis van wat het college haar over de inhoud vertelt, maar op basis van wat ze zelf (na bestudering van de inhoud) heeft geconstateerd.

Dat is het spel, zo zijn de regels en zo moet het gespeeld worden.

Kan een taxatie van werkzaamheden, die grotendeels niet worden uitgevoerd, informatie bevatten waardoor de gemeente in de toekomst financiële schade zou kunnen leiden, als die taxatie openbaar zou worden gemaakt?

Neem de kosten van de nog aan te leggen baai. Is het niet zo, dat door acceptatie van de door Orez gedane bieding voor de concessie, elk financieel risico voor de gemeente is afgedekt?

Anders gezegd, wat de uiteindelijke kosten van aanbestedingen ook mogen zijn, de gemeente zal daar voordeel nog nadeel van ondervinden. Is dat niet de essentie van de deal die met Orez is gesloten?

De geheimhouding had en heeft een heel ander doel. Namelijk om te verhullen, dat de marktconformiteit (die de rechtvaardiging vormde om de de bieding van Orez te accepteren) alleen van toepassing was op de planuitvoering (d.w.z. de exploitatieopzet van Orez) die ter taxatie was aangeboden.

Wat me tot de vraag brengt, wist men of had men kunnen weten, dat de door Orez voorgelegde planuitvoering nooit zou worden gerealiseerd.

Volgens mij wisten alle betrokkenen van de bezwaren van het ZZM tegen het voorlopige plan. Die bezwaren werden alleen maar groter, bij het aanvaarden van het definitieve plan, door de opname van een nog prominenter aanwezige landtong.

Je kunt je in dat verband dan ook alleen maar afvragen, hoe het in hemelsnaam mogelijk is geweest, dat de onderhandelaars nooit hebben beseft, dat de voorgestelde (en getaxeerde) planuitvoering (als gevolg van de door het ZZM ingebrachte bezwaren) nooit zou worden uitgevoerd.

Maar dat is een raadsel, waar de formele toezichthouder (de raad van Enkhuizen), zich over zal moeten buigen.