De huid verkopen voor dat je de beer geschoten hebt.

De raadsbrief van 26 januari (hier te lezen) bevat allerhande informatie die ik al eerder op dit blog had besproken.

Ze eindigt met de volgend alinea.

Door de reeds gemaakte noodzakelijke aanpassingen in het bestemmingsplan en vooruitlopend op mogelijke aanvullende aanpassingen is de gemeente blijvend in onderhandeling met Droomparken. Onderwerp van gesprek is de invloed van de aanpassingen op de contractuele afspraken, kosten en baten, en hiermee de belangen van Enkhuizen.

De gunning, anterieure overeenkomst en allonges vormen daarbij de kaders. Op dit moment zijn wij met een deskundige bezig om een aanvullende financiële analyse op te stellen. Met deze analyse kunnen wij anticiperen op mogelijk noodzakelijke beslissingen in de toekomst. U zult hier te zijner tijd over worden geïnformeerd.
Wij dachten er goed aan te doen u op deze wijze te informeren.

Wat bedoelt de gemeente met “reeds gemaakte noodzakelijke aanpassingen”?

Daarmee kan alleen de aanpassing van het plan “Vesting” naar het huidige plan worden bedoeld.

De uitvoeringskosten van het plan “Vesting” waren enorm en drukten daardoor de hoogte van de bieding. Omdat vrijwel niemand begrijpt hoe het mechanisme waarmee de bieding tot stand kwam werkt, ook de raadsleden niet, herhaal ik nogmaals de formule voor dat mechanisme.

Bieding = Opbrengsten – (Kosten + Winst). Elke verandering in de opbrengsten of de kosten resulteert in een wijziging van de bieding, de winst of in een wijziging van beiden.

Stijgen de opbrengsten (of dalen de kosten) dan resulteren die wijzigingen in (afhankelijk van wat je bent overeengekomen) in een stijging van de bieding, een stijging van de winst of stijging van beide.

Omdat er bij mijn weten niets is overeengekomen zal een daling van de kosten slechts leiden tot een stijging van de winst van Orez bv.

Zonder dat mechanisme te begrijpen (en ik denk dat dit voor een meerderheid van de raad geldt) begrijpt je ook niets van de hierboven aangehaald tekst in de raadsbrief.

Waar Struijlaart zegt mee bezig te zijn, is te bewerkstelligen, dat besparingen (als gevolg van planwijzigingen zoals van “Vesting” naar het huidige plan) tenminste voor een deel ten goede zouden moeten komen aan de gemeente.

Dat zal niet eenvoudig zijn, want de bieding (€ 335.000) is contractueel door de partijen vastgelegd, terwijl de planwijziging [van Vesting naar het huidige plan] niet veroorzaakt is door Droomparken, maar door bezwaren van derden. Zoals het ZZM.

De daarbij relevante vraag is, waren die bezwaren (en daarmee ook de wijziging van het plan) te voorzien. Daarover een volgende keer.

Maar de oorzaak van het probleem is natuurlijk, dat de onderhandelaars van de gemeente, met Orez een mechanisme ter beloning zijn overeengekomen, waarvan ze de werking nooit goed hebben begrepen.

Terwijl het controlemechanisme dat ze daarbij dachten aan te brengen (het taxatierapport) op een denkfout berust.

Beide zaken laten zich eenvoudig beredeneren, maar het zelfstandig redeneren is niet de sterkste kant van de toezichthouder. Daar vertrouwt men liever op de redenaties van anderen. Zoals die van het college en de ambtelijke organisatie.

Maar colleges en hun ambtelijke organisaties staan er om bekend, dat zij nooit of te nimmer hun fouten zullen toegeven en dat er enquêtes aan te pas moeten komen wil men ze daar toe kunnen dwingen.

Enfin, door middel van deze beschouwing heb ik de oorzaak van het probleem willen bloot te leggen. Zou de toezichthouder een knip voor de neus waard zijn, dan zouden ze daar inhoudelijk op ingaan. Maar helaas, daarvoor zijn ze veel te kleingeestig.

Dat Struijlaart zijn uiterste best zal doen de schade beperkt te houden geloof ik graag, maar zijn kans op succes schat ik vrij laag in.

Wat Struijlaart wel kan worden aangerekend is, dat hij de huid verkocht voor dat hij de beer had geschoten. Hij tekende de overeenkomst met Orez bv voordat hij zeker was dat de daarin voorkomende plannen konden worden uitgevoerd.

Maar dat is slechts één van de vele fouten die gemaakt zijn in een proces, dat ik talloze malen heb bekritiseerd (zonder enige response van de gemeenteraad overigens) en uiteindelijk de gemeente Enkhuizen miljoenen aan inkomsten heeft gekost.