Algemeen belang versus eigen belang.

Gisteren verschafte ik een link naar de website van RADAR waarop links naar de uitzending zelf, verweer van de gemeente Enkhuizen en het commentaar van de deskundige van RADAR (aan wie de gang van zaken in Enkhuizen was voorgelegd) te vinden zijn.

Om niet te hoeven terugbladeren plaats ik die link naar de website opnieuw.

In dit bericht wil ik het hebben over de noodzaak van het geheim houden van het taxatierapport. Zoals aangevoerd door het college door middel van de onderstaande tekst. Die ook op de Radar website is geplaatst.

Vanwege wijzigingen in het bestemmingsplan (welke nog niet onherroepelijk is) zijn de onderhandelingen nog niet op alle punten afgerond. Het project REZ is nog in volle gang. Het openbaar maken van het taxatierapport kan nadelige gevolgen hebben voor de onderhandelingspositie van de gemeente. Daarnaast bevat het taxatierapport informatie die voor de gemeente van belang is bij de financiële afwikkeling van bijvoorbeeld de aanleg van het gemeentelijk groen en straatwerk.

De gemeente beweert hier dus, dat openbaarmaking van het taxatierapport haar zal belemmeren in toekomstige besprekingen met de huidige eigenaar van het recreatieoord OREZ bv, waarbij Orez bv Droomparken als gesprekspartner heeft aangewezen.

De concessie tot het herinrichten van het recreatieoord en de hoogte van de bieding voor het verkrijgen van die concessie is onherroepelijk vastgelegd bij het ondertekenen van de overeenkomst tussen de gemeente en Orez bv op 20 november 2018.

De enige rol die het taxatierapport in dat kader heeft vervuld was, het college en de raad er van te overtuigen, dat de overeenkomst die ze tekende (en de bieding die ze daarmee accepteerde) marktconform was. Het bewijs voor die conclusie is vastgelegd in het taxatierapport. Dat “bewijs” is door het college geheim verklaard.

Zonder de precieze inhoud van het taxatierapport te kennen, kan nu al worden aangetoond, dat het “bewijs” voor een marktconforme bieding nooit geleverd kan zijn door een taxatierapport.

Een taxatierapport levert namelijk alleen bewijs op voor een specifieke situatie. In dit geval een planuitvoering die was vastgelegd in de exploitatieopzet van Orez bv (die ook geheim is verklaard).

Als (om wat voor reden) van die planuitvoering zou worden afgeweken, dan is tegelijkertijd de bieding niet langer marktconform.

Dat de oorspronkelijk planuitvoering is los gelaten is een onweerlegbaar feit. Met als onweerlegbaar gevolg, dat de door de gemeente geaccepteerde bieding niet marktconform was.

De klemmende vraag in dat verband is, wist men (of had men kunnen weten), dat de voorgelegde planuitvoering onuitvoerbaar was.

Ik ben van mening dat de gemeente dit op zijn minst had moeten weten, maar de discussie daarover is van later zorg. De vraag nu is, snijdt het gemeentelijke argument voor geheimhouding hout?

Bij het afwikkelen van de overeenkomst tussen Orez en de gemeente speelt het taxatierapport geen enkele rol en is er dus ook geen enkele reden voor haar geheimhouding.

Waar de gemeentelijke organisatie nauwelijks benul had van wat ze verkocht, weet Droomparken, als de huidige gesprekspartner van de gemeente, precies wat ze via Orez heeft gekocht en hoe ze de opbrengst van hetgeen ze gekocht heeft kan maximaliseren.

Maar Droomparken is een commercieel denkend bedrijf, dat liever bekend staat als de verlosser, dan als de uitknijper van de gemeente Enkhuizen.

Dat maakt, dat haar onderhandelingspositie niet wordt versterkt als ze inzicht zou krijgen in de ramingen, op basis waarvan de gemeente had besloten om de overeenkomst met Orez te sluiten. Eerder het tegenovergestelde.

Zolang college en raad blijven volhouden, dat er sprake is van een evenwichtig resultaat, hoeft Droomparken geen enkele concessie te doen tijdens de verdere afwikkeling.

Dat wordt pas anders, als het voor iedereen duidelijk is, dat Droomparken bezig is om de vruchten te plukken van het belabberde onderhandelingsresultaat, dat de gemeente (in de onderhandelingen met Orez bv) heeft weten te bereiken.

Maar in dit soort gevallen denken college en raad alleen aan hun eigen belang.

Zoals het voorkomen van gezichtsverlies voor henzelf. Omdat de prijs daarvoor (een slechtere onderhandelingspositie) uiteindelijk toch nooit door henzelf, maar door de gemeente zal worden opgebracht.

Het algemeen belang is gebaat bij een erkenning van de (in het verleden) gemaakte fouten. Zodat chantage (met behulp van die fouten), niet meer tot de mogelijkheden behoort.