Geheel volgens de Enkhuizer traditie hebben de SP en de drie lokale partijen over het verkeerde onderwerp en met de verkeerde argumenten een breuk geforceerd.
Maar dat wil niet zeggen dat die breuk niet gerechtvaardigd was. De betrokken partijen hebben zich (door middel van het raadsbrede akkoord) 3 jaar lang de rol van medebestuurder laten opdringen.
Onder gelijktijdige verwaarlozing van hun rol als volksvertegenwoordiger en toezichthouder. Wat mij betreft een uitermate dom besluit. Medebestuurder zijn, is een rol die traditionele partijen op het lijf geschreven staat. Maar die nauwelijks past bij de SP en de lokale partijen.
Hun kracht zou moeten bestaan uit het toezicht houden op het bestuur en het naar voren brengen van zaken die onder de bevolking leven. Doordat men zo graag medebestuurdertje wilden spelen, zijn die kwaliteiten in de afgelopen 3 jaar nauwelijks aan bod gekomen.
Het is natuurlijk volstrekt irrelevant of de PvdA gechoqueerd is of de CU/SGP witheet, zoals de krant weet te melden. Waar het om gaat is, of dank zij deze breuk de normale democratische verhoudingen, die tijdens de afgelopen 3 jaar ondergeschikt waren gemaakt aan bureaucratische verhoudingen, weer in ere worden hersteld.
Ik ben daar nog niet zo zeker van, maar als dat het uiteindelijk gevolg is van de veroorzaakte “breuk”, dan gloort er nog enige hoop.
Het absolute dieptepunt in de democratische verhoudingen binnen de raad van Enkhuizen werd (wat mij betreft) afgelopen week bereikt toen de raad me, bij monde van haar griffier, liet weten, dat men mij het spreekrecht had ontnomen, omdat ik mijn bezwaren (volgens hen) aan de rechter kon voorleggen.
Een pertinente onjuistheid, maar natuurlijk wel het product van de door B&W geprezen “samenwerking” tussen het bestuur en haar toezichthouders (die eigenlijk geen toezichthouder willen zijn, maar liever medebestuurders).
Voor wie wil delen.
Pim's Prietpraat 